Nata_Kruk

Oxyvio, od razu czuć, tzn. jak tak czuję, ale widzę kątem oka, że inni też..że to tekst piosenki i szkoda że nie mogę tego od razu usłyszeć z podkładem, co niewątpliwie wzbogaca odbiór. Sytuacje, które opisałaś, na pewno nie raz miały miejsce w życiu takich.. lalek. Teraz czasy się zmieniły, te naprawdę piękne (nie 100%) wolą pewnie karierę, salony i "saloniki", może nie raz są przystawką "na pokaz", ale są również przykłady, że i one znajdują prawdzie, wzajemne uczucie.. taki związek to sybioza.. musi być wzajemne zaufanie. Żle się dzieje jak uroda partnerki jest przyczyną chorobliwej zazdrości drugiej strony, wtedy, to początek końca. Przeczytałam wiersz, pokaźna forma, ale jeśli z muzyką, czemu nie... :) Serdecznie pozdrawiam... :)

Dawidzie, o ile pierwsza jest jeszcze niejednoznaczna w temacie, to druga pratkycznie podaje treść na tacy, a ponieważ są w niej matki kukułki, nie mogło zabraknąć pisklęcia , bo to dla niego właśnie powstała całość. A Ty mi tego pisklaczka, tak.. "oprócz".. ;) Ale cieszę się ogromnie, że dostrzegłeś ten ważny głosik. Dziękuję za zatrzymanie.! Pozdrawiam... :) PS. Dodam jeszcze, że kukułka oraz łowiec szarogłowy, to ptaki zamieszkujące rejony Afryki, m.in. Kenię. Ten drugi jest śliczny, ale powyżej ma inną "rolę".

Takie miejsca są pewnie nie tylko tam, a samo "odbieranie" jest o tyle chore, że rodzice, lub jedno z nich, po cichu przystają na to, udając, że wszystko jest w porządku. A wiersz, to tylko taka maleńka ampułka tematu, o którym można dłuuugo mówić. Miło, że zechciałaś się tutaj zatrzymać, dziekuję bardzo. Pozdrawiam... :)

Tereso - Krysiu, ważne jest to co piszesz.. wołanie o wrażliwość sumień.. myślę, że dobrze zrobiony dokument woła bardzo głośno, bo jest dodatkowo obraz, ale i do wiersza też można zawsze wrócić. Bardzo Ci dziękuję za ten powrót. Serdecznie pozdrawiam... :)

Ułaaaa.. co za klimacik...:) tylko tańczyć.! To nasze.. http://www.youtube.com/watch?v=w2XL2rz04pU&feature=related

To wiersz na więcej, niż jedno czytanie... bo sporo niebanalnej treści. Teraz mogę napisać, ze puenta zaskoczyła mnie bardzo pozytywnie. POzdrawiam... :)

Jacku, stworzyłeś w swoim wierszu bardzo przyjemny nastrój. Ja też wiem, to niemożliwe, żeby myśli miały kolor śliwek, ale tutaj, zatrzymano czas, zatem.. stało się. Pozdrawiam... :)

Faktycznie "takietam o wiośnie"... ale nutka ironii wyczuwalna dobrze. Pozdrawiam... :)

Grazyno, widzę tu podpatrywanie ulic tamtego okresu, ale nie tylko.. Niektóre wersy odnajduję także w traźniejszosći, no.. może zupa w restauracji jest mniej podejrzana. Fajne, dwuznaczne.. korzenne.. zakończenie. A instant jest bee, dla podniebienia. Pozdrawiam... :)

Babo, we wszystkim przyznam Ci rację. Piszesz, że krople drążą skałę... to prawda.! Cieszę się bardzo, że byałaś u mnie, dziekuję. Serdeczności i Tobie... :)

Nowa, nie sądziłam, że wpiszesz tu słówko i nie dlatego, że "podejrzewam" Cię o brak wrażliwości, po prostu pomyślałam, że wolisz lżejsze tematy. Tak jakoś mi się smutasi w ostatnich wierszach, sama nie wiem, dlaczego... Wdzięczna jestem, że dostrzegłaś ten tutaj. Dziękuję za post, życzę Tobie i sobie, bardziej kolorowego safari... ;) Pozdrawiam... :)

Bezpretensjonalne "Po prostu".. weź mnie.. założyłam dziś cieńszą skórę i wieczór bez obietnic.. ten wieczór bez obietnic jest, ach.! po prostu. Pozdrawiam Anno... :)

Popatrzałam, posłuchałam i też, pośmiałam się...: ))) Gajos, to Gajos... wiada, czy.. cóś takoś.. ;) Modlitwa http://www.youtube.com/watch?v=99f7par4snc&feature=related Cała w Trawie http://www.youtube.com/watch?v=Z0700MnXyDo&feature=related hehe.. wyszła... modlitwa cała w trawie.

Przekąsik wyczułam. Lilko, problem widzą na pewno wrażliwi i niewrażliwi, ale ci pierwsi może jakoś reagują, a już sama pomoc zależy od wielu czynników. Jednostka niewlele może, dopiero działanie w grupiemoże dać efekty, o czym wspomniałaś, ale to i tak temat rzeka, albo nawet ocean... Od zawsze jest tak, że jak coś z dala od nas, zauważamy to, nawet rozmawia się na dany temat, ale nie zawracamy sobie zbytnio głowy i tak raczej będzie, bardzo ogólnie to określam. Nie dowierzam zbiórkom pieniędzy, bo wiem, że część upłynnia się bocznymi ścieżkami... jak już, lepiej komuś konkretnemu, namacalnemu podać rękę. Dosyć już... :) Dziękuję za wymianę myśli. Anno Myszkin, bardzo dziękuję za link... :) Obejrzałam, na razie, tylko Etiopię i Kenię... i już wiem, że na pewno wrócę do tych zdjęć, są piękne.! Brawa dla koleżanki za dobre ujęcia.

.. mogą i tych dobrych akcentów jest sporo w świecie, ale to ciągle kropla w morzu, bo ktoś... coś... itd... Powyżej, też ta smutniejsza strona. Bolku, bardzo dziękuję za wizytę i wrażenia z czytania. Pozdrawiam wiosennie... :)

Tereso - Krysiu.. cieszę się, że przypadła treść, że wg Ciebie dobrze to ujęłam... Wiem też, że temat trudny i wielki jak cała Afryka. Dziękuję za słowa pod wierszem. Również serdecznie pozdrawiam... :)

Tytuł coś sugeruje, ale ciężkawa ta treść, trudno mi spiąć całość. Widzę pewne niespójności stylistyczne w pierszej części, co utrudnia czytanie. Poza tym, strony (książki np.) mogą kryć się w słońcu, od słońca, mogłyby nawet być cierpkie, ale tchórzliwe.? jakoś mi to określenie nie tak... Dla mnie, mimo wszystko, to ucieczka od samotni w świat książek, albo jednej książki, wybranej. I tak nie do końca jestem pewna, czy o to chodziło... Zakończenie trochę patosowo wyszło. Pozdrawiam... :)

Fajny tytuł. Częstujesz nas kokainową serią. Z treści, darowałabym sobie drugi wers. Te powtórzenia nawet pasują, no.. może poza ostatnim. W trzeciej zwrotce, wydaje mi się, że nie wyglądałoby źle (...) być zatrutym i nie zatruwać innych (...) Może za..nieliczni.. dać niektórzy.? bo dwa razy jest..nie.. w sąsiadujących wersach. Zatrzymał mnie Twój wiersz. Pozdrawiam... :)

Czarek ma rację... ten jedwab mi też na nie. Pozdrawiam.

Marianno, jak na rozlewisko i szeroko pojęty ptasi świat, za mało mi treści.. Słowo..śmigając.. razi w tym zestawieniu. Pozdrawiam... :)

hehe.. dobre.. Trafny tytuł.. ;) Pozdrawiam.

Wiosennie się zrobiło i tak przytulnie w tym gniazdku.. zapełnisz je.. treściami z nadrukiem nieba.. ależ to fajne.! no i szkoda, że pojawił się człowiek. Zabawy na trawie do przmyśleń, oby z pożytkiem. Udany wiersz. Pozdrawiam... :)

Bardziej może wygasająca. Wiem, tytuł sugeruje raczej tę nową, a szkoda. Zamiast..piekieł.. wolałabym inne słowo i może dlatego pomijam ten wers oraz..nie aniołem.. czytam .. potrafi budować twierdze.. po prostu. Niezły środek. Zakończenie skróciłabym, skoro odeszła, to wiadomo, że.. teraz.. pusto, ale pusto, a pustka to dwie inne sprawy. Pozwolę sobie rozdzielić, wydaje mi się bardziej przejrzyście. Za mieszanie bardzo przepraszam.... :) Serdecznie pozdrawiam. miłość sztuką od kuchni wysterylizowana prosto i krótko potrafi budować twierdze z ostrokrzewu nieporozumień stawia trudne decyzje znakami zapytania u podnóża gór powoli przestaje oddychać odchodzi w domu pustka tylko za oknem nowa

Wisła jako "zmienna", coś co płynie i odpłynęło na zawsze, ale także, jako miejsce pierwszego zafascynowania druga osobą, a więc wyryte w pamięci wspomnienia. Pomijam pierwszy fragment i.. zadowalam się resztą. Ta gitara faktycznie zabawnie się topi... :) Pozdrawiam.

Wiosennie, radośnie, że tylko tej wiosny wyglądać... druga, trzecia... :) i czwarta, naprawdę wdzięcznie brzmią... w pozostałych troszeczkę jeszcze trzeszczy mroźny wiatr. Ale pozdrawiam już z duszkiem wiosny... ;)