Grażyna_Kudła

Jeszcze jak winnie! A jak pociągająco... I jakoś smutawo- bo czemu te świerszcze do jasnej poezji muszą cichnąć? :))) Dziękuję za piękny wpis, Krysiu. Pozdrawiam serdecznie. :)

cudny klimat Grażynko:) pozdrawiam To jeden ze starszych, ale chciałam go odświeżyć w tym jesiennym klimacie. Dziękuję, że czytasz. Pozdrawiam serdecznie, Elizo. :)

No i się cholera rozmarzyłem .... cichutko ... by świerszcze pograły jeszcze :) pozdr No to ja na paluszkach tylko podziękuję za odwiedzinki, żeby marzeń nie spłoszyć... :) Pozdrawiam, Mariuszu. :)

Ja w innych okolicach i spory czas temu, że smak też gdzieś uleciał :)))) Dzięki, Januszu za zajrzenie. Pozdrawiam :)

winne szachownice wypełnione po brzegi w plątaninie zmierzchu pląsają po szybie słoneczniki w oknie wychylone z wazonu wyciągając powitalnie naprężone szyje usta zapięte w chichoty miękko cumują w szklanym odbiciu przed zaśnięciem pora zaśpiewać nim świerszcze ucichną

Dziękuję, Nato za podobasia pod wierszem. Pozdrawiam ciepło, Grażyna. :)

Judyt, a gdyby tak dwa początkowe wersy kursywą? Dla mnie byłoby wyraziściej, bo też miałam problem z "wszechobecne" Pozdrawiam serdecznie, Grażyna. :)

Nikt nam nie obiecywał doskonałości, więc sami ją sobie weźmy... Nie rozumiem tylko, jak można dorosnąć w grobie. Ponoć po śmierci ciało się wydłuża, rosną włosy i paznokcie... i do tego pełnia. Taki mroczny obraz ujrzałam, że aż, aż! Lubię mroczne obrazy :) Pozdrawiam, Rafale. Grażyna. :)

U Ciebie, Aniu warto się zatrzymać, poużywać dobrej liryki niezależnie od nastroju. Twoim tekstem trzeba się oddać. Pozdrawiam serdecznie, Grażyna. :)

Przygarniasz, Krysiu wszystkie- oderwane od swojego macierzystego "nieba"- wszystkie gwiazdeczki, te opuszczone, zapomniane, zaniedbane, niekochane... chyba dzieci. I nie zostawiasz bez nadziei, to jest piękne. Pozdrawiam serdecznie, Grażyna. :)

Wg mnie, to o uciekinierze z wiersza Eli :))) Pozdrawiam, Wieśniaku. :)

Aaale wykład! Ten bidulek pewnie nie wie, gdzie wtulić uszy. Bo wzrok to na bank- wbity w domowe bambosze, albo pielesze :))) A peelka zjadliwa... prawie jak ja ;))) Się podoba. Pozdrawiam, Grażyna. :)

To byłoby pozamiatane!! A jak nie przyszedł, to już nie przyjdzie :)) Pozdrawiam, Ran. Grażyna :)

prawda, piszesz jak o kimś bliskim pięęeknie scmook Jak o bliskim, to chciałoby się pięknie. Dziękuję, Skrzydło. :)

Dziękuję, Ewo. Z jesiennym ukłonem, Grażyna. :)

Ewo, ja straciłam niedawno psa. Był z nami 4 lata, a dla mnie to jakby był od zawsze. Wciąż do niego rozmawiam, tęsknię, płaczę... Teraz będę mówić: biegaj, Axel, już nie będzie bolało Dziękuję, za piękne zakończenie i otuchę, Ewo. Pozdrawiam serdecznie, Grażyna.

Pytasz, czy warto? Dajesz pod rozwagę, ale tryskasz wiarą i nadzieją: przytul do serca to co dziś masz Warto, choćby nawet jutro nie miało nadejść! Piękny wiersz, Krysiu. Pozdrawiam serdecznie, Grażyna. :)

w takim lekkim, niby od niechcenia wierszu o liściach - zaczytałam, zadumałam, poszłam za daleko, a może wcale nie....głupie liście...głupie myśli...głupie ludzie... czy biorąc lekko czy szukając drugiego dna odnajduję WENOWISKO:) POZDRAWIAM:) Wszystko może być głupie, głupiutkie, cieplutkie :)) Dzięki, Emm za odnalezienie. Uściski. :)

Ajajaj... jak miło :))) Odpozdrawiam z podziękowaniem, Grażyna. :)

Czasem wystarczy, że pomaga zapomnieć. :)

Podstępna Autorko! Dajesz suchą relację, żeby z czytelnika wyciągnąć jak najwięcej... :))) Tak lubię, gratulacje. Do następnego. :)

Ja to sobie odbiorę jak hip- hopowy przekaz i będę na tak. Pozdrawiam, Emm. :)

E tam, zaraz zmyślam... To nie ja, to dozorca :)) Dzięki za zajrzenie i czas. :)

Miły ten "nomber łan" pod moim wierszem :))) Witam i pozdrawiam nowego czytelnika. :)

Za dozorcę pod wierszem- ogromne dzięki, teraz wydaje mi się tam niezbędny ;))) Dygam z uśmiechem :))