Dariusz Sokołowski

Nudne

Niekonsekwencje w literkach, znaki, symbole. Nie rozumiem.

Prawie sonet;)

ładne

w takim razie teorię Platona o noumenie, Kanta i innych też można uznać za bunt nastolatków :) jednak i wtedy będzie coś istnieć poza nami: [...] w dodatku ci okropni poeci, Platonie, roznoszone podmuchem wióry spod posągów, odpadki wielkiej na wyżynach Ciszy... Wisława Szymborska - fragment wiersza "Platon czyli dlaczego" taką "ciszą" dla człowieka 80-letniego będzie żądza osiemnastolatka do ponętnej rówieśniczki, ciszą będą dla głuchego na wskutek wieku człowieka piosenki do wtóru gitary przy ognisku, wieczorem na mazurskiej bindudze. można opisać tylko to co się przeżyło, dotknęło kiedykolwiek samemu a przecież olbrzymiej większości się nie przeżyło i nie dotknęło. czy można to nazwać ciszą? jeżeli - to ciszą głuchego człowieka Myśl transcendentalna Polski Sejm - to było marzenie poetów! "Ikwy fale srebrne" płynęły po Polskiej Ziemi a "tamtych kwiatów woni" i setek sonetów nie mógł im odebrać na granicy celnik. Tak jak poeta patrz głębiej! Nie tylko: "poezja to listek i gna go wiaterek..." - mieszkaniec Sao Paulo nie patrzy w łożysko rzek dzikich i od burz pulowerek go chroni, a jednak jest Poetą: widziałem kiedyś na pustej alei jak tańczył sambę ze swoją kobietą: jakby sam Słowacki stawiał litery, tak on stawiał kroki - nie potrafiąc pisać tańczył Poezję! Zrozumiałem nagle że dla moich wnuków na licznych księżycach, co nigdy nie ujrzą liścia miotanego wiatrem - poezją będzie: Absolutna Cisza. Wiesz, Boski, lubię Twoje "szaleństwo", żonglerkę motywami, to sympatycznie łechcące wyobraźniowe nieróbstwo i uzasadniony egzystencjalny żal, że się jednak jest. A mogło by być inaczej;) Tylko zastanawiam się czasem, czy Ty wiesz, o czym piszesz? To mogą być tylko moje wątpliwości, gnuśny brak... poczucia humoru, albo poglądy. Ja tak ciężko reaguję na pochylenia czcionki... PS. Czy dobrze rozumiem, ale "myśl transcendentna" jest o problemie "emigracji", tzw. nieuchwytności w poezji, uwiązanej przez czas, środowisko, ustrój? Wyizolowaniu "literatyzmu", a przez to "intelektualizmu" ze społeczeńśtwa? Zastanawiam się; co na to Nałkowska, Słonimski. W zasadzie wiersz sygnalizuje problem nieco szerszy, niż zidiocała do reszty, nie-boska, płenta (zauważony chyba przez Elektorowicza w... "przedmowach do ciszy"?). Cieżko cokolwiek mi powiedzieć, kiedy padają takie czasy, takie nazwiska. Chociaż przyznam, że niektórych "osiemdziesięciolatków" wolałbym poczytać bez tej świadomości, bez "zniewolonego umysłu", np. takiego Andrzejewskiego;) Pozdrawiam.

Rozwlekły opis i "obrzydliwa forma" zdaje się mieć swoje wytłumaczenie. W świetle tej pomniejszonej "warszawy" przychodzi do głowy Tuwim, "ulica Brodway - Podła" i oto... się rozchodzi;) Pzdr.

Wiersz o zamknięciu [się] w smaku/guście. Podmiot zdaje się mówić; smakowanie to ciągła eksporacja, sondowanie gustownego profanum i defloracja sacrum, prawdy . I jak tu nie uwierzyć?;) Pzdr

Widać jakieś przejawy tematu, ale sumienne zatuszowane. Ani to erotyk, ani widokówka. "Nieistnienie granic" to temat tak frapujący, jak kwestia ekstazy w czarnej dzielnicy! Jak nie patrzeć też dramat.

Szkoda, gdyby po maturze... Może inaczej by to wyglądało. Pzdr

Czytałem Michale

Fajny;)

Leśmianowski;)

do Z!

dlaczego? Bo tak! Się rymuje;)

- oniryczny? tak. ale strasznie? bez przesady;sprawozdanie z wykorzystaniem snu jako motywu. gdyby jakieś majaki, senne mary, poplątane wątki; o tak, te mogłyby być straszne.( oczywiście onirycznie ) :))) - pozdrawiam, strasznie. :) Skoro nie przeraża Cię, Panie Andrzeju, "tyle tego"...

"Uważaj, Synu, jak Cię widzą..." - tak z autopsji, odnośnie przykazań;) pzdr

Strasznie onirystyczny;) Co to jest "onirystyczny"? To taki niezgrabny oniryzm. Sądzę, że to przez konstrukcje się wygło;)

Strasznie onirystyczny;)

Ambicjonalnie do granic wyrzutów sumienia;) Pzdr

hermafrodyta ma r k ;)

Tak! Królowa jest tylko jedna!

ok

Pani! Haniu! poprawże choć interpunkcyję...

Inaczej od czego? Ode mnie. ;)

Apostrofa z "wielkim powrotem". Pytanie do kogo; Gai, Wielkiej Matki, wilczycy, etc. Przebieram w desygnatach i błąkam się od chłodnych schodów teologii aż ciepłe figurki panteizmu. Zdaje się, że "wiara" (pomimo wielu prób adaptacji teorii) nie ma z tym wiele wspólnego, a raczej stoi w wiecznej sprzeczności;) Współczesność nie zachywca, to fakt. Pzdr.