Izabella_Sendor

a ja uważam, że publikuje Pan tam, gdzie naprawdę trzeba ;-) ahooj

Świetne proszę Pana już od jakiegoś czasu z zainteresowaniem czytam Pana poezję z dużym wdziękiem bawi się Pan frazeologizmami i eksperymentuje Pan na łączliwości wyrazów -to samo w sobie może nie jest nowatorskim poetyckim odkryciem , ale trzeba talentu, żeby z takiej zabawy wychodziły rzeczy interesujące i wykraczające poza zabawę dla samej zabawy-a Panu się to udaje. Poza tym cały utwór podoba mi się, a aspekt , na który zwrocilam uwagę nie wyczerpuje sprawy opisu Pana wiersza, ale ja jestem fanką tego typu zabaw poetyckich, dlatego właśnie o tym powiedziałam;-) ahoooj chyba lubi Pan Szymborską, co?;-))

duży chaos, bo tutaj jest rozdrażneinie chronologiczne (i nie tylko;-))))) strasznie mi miło, że Pan zechciał przeczytać, serdecznie pozdrawiam;-)

Rozdrażnienie chronologiczne. Rozdrażnienie chronologiczne na każdym kroku. Żeby tak chociaż raz przejść się ulicami bardziej czarno-białymi i dostrzegać na czytelnym tle licytujące się stężeniem szarości cienie. Na fotografiach oglądać twarze bardziej przejęte, świętujące kunsztownie ułożonymi rysami uroczystość chwili, w której powstaje ikona, co po latach będzie dowodem na młodość (już wtedy prawie nie do wiary). Nieliczne fotografie są pod kolor ulic-też jeszcze w zasadzie nielicznych. W ogóle rzeczy jest mniej niż teraz. O znane bardziej się dba, nowe umieją zadziwiać. Chociaż raz poczuć się jak w domu, nie jak w motelu, do którego wraca się tylko wtedy, gdy znów jest po drodze. Kiedy znikną z oczu plastikowe kubki i papierowe talerze ,może uda się nawet uzyskać klimat zasiedzenia. Bardziej kochać, bardziej pięknieć, bardziej przykładać się do życia. Mówić zdaniami dłuższymi, odważniej akcentować, a co... Tak,należy powtórzyć, nie wstydzić się akcentować, nie wstydzić się wszelkich "ach" i nagłych wzlotów melodii pytania. Wskrzesić mowę żywych ludzi,zadanie- tylko dla kogo? Wskrzesić mowę ? Najpierw wskrzesić ludzi. Nie ma szans. Ale przecież koniecznie trzeba się łudzić. Moja babciu! Ty jesteś moja siostrą. Moja babciu z kameą zapiętą pod szyją, misternie sunąca w bucikach na guziczki. Rozdrażnienie chronologiczne. Rozdrażnienie chronologiczne na każdym kroku. Pospieszyliście się, nie zaczekaliście na mnie, odeszliście precz, gdy ja jeszcze nie umiałam chodzić i nie mogłam pognać za wami. Zmarszczkami daliście mi do zrozumienia moją dziecinną napiętą skórę. Muszę mówić do was ciociu, babciu, wujku, ale ja was po stokroć na "ty"nazywam. Odkrywam wasze wspomnienia, które już nawet dla was są zbyt dawne. Patrzę na was pobłażliwym wzrokiem babci, wszystkorozumiejącymi oczami ojca, przemądrzałym spojrzeniem starszej siostry. Lubię was za to KIEDY, GDZIE I JAK JESTEŚCIE . Lubię was za spowolnione ruchy, za dziwienie się wszelkim nowościom.Moje starsze ode mnie dzieci...Moje dzieci, które mi byłyście ojcami, matkami, babciami, dziadkami prapranieskończonymi. PRZECIEŻ TO SYN RODZI SWEGO OJCA, SYN JEST OJCEM DLA OJCA, OJCIEC OJCEM DLA SWEGO OJCA. Wasza wiedza jest krótsza od mojej wiedzy, wasza historia krótsza od mojej historii i zna mniej przypadków. Człowiek mojej doby zamieszkuje tę ziemię o 100 lat dłużej niż twój rówieśnik pradziadku. PRZYSZŁAM TU PO TOBIE, A JEDNAK JESTEM DŁUŻEJ OD CIEBIE. TO ZABYTKI SĄ MŁODOŚCIĄ TEGO ŚWIATA, przypominają o niemowlęctwie ziemi.To ja jestem jego siwymi włosami. Gdzie ja teraz znajdę mój kraj lat dziecinnych. Kto wie ,kiedy on naprawdę trwał.

bardzo mi miło, że Pan zajrzał,pozdrawiam;-))) a o tym bajkowym Gacku to ja też słyszałam to i owo;-)

jes maj Lord tłumaczę się na grękę i łacinę-to tak z próżności wie Pan;-)

odpowiadam na poważnie;-) po pierwsze-może się Pan zdziwi-ale dzięki za korektę-pisane nie na kolanie-ale przepisywane to owszem-na szybko-toga miała być sędziowska(z resztą sądowy był zamysł tej cząstki) i taka już jest ;-) dzięki Panie Oyey o wierszach mych może Pan pisać,co się Panu żywnie podoba;) ale do Gacków aluzji proszę mi nie czynić,albo czynić gdzie indziej, tak co bym nie widziała;-)Bo ja Panowej Dorotki nie tykam;-))) adio maj Lord!

/Gackowi/ w jaskini nietoperzowej sen staje na głowie czarni aniołowie stróże dusz z paleolitu w sędziowskich togach skazują intruzów na strach skrzydlate myszy kameleony na wyłączność czerni w oczodołach ziemi żywe sople do snu ułożone przewrotnie w śpiący manifest o swoje ja

e no Panie Romanie;-)))No co Pan;-)Z resztą nawet, jak Pan nie chce ze mną w chórku, to Pan może solówkę, a ja jaki akompaniament;-)Na lepsze to wyjdzie onej muzyce, bom uzdolniona wokalnie co najwyżej średnio,jak nie marnie;-))) pozdrawiam jeszcze raz i umykam;-)

;-) ja tak od siebie;-) "nagle"wg mnie potrzebne-to buduje sytuację. Trzecia część jest owszem-trochę cięższa przez te wyrazy,które budują relację-ale ja osobiście uważam,że efekt ,sens i treść są tak udane, że cena nie była za wysoka.Można by było trochę inaczej językowo rozwiązać -czyli starać się uniknąć tych wyrazów tworzących sytuacje przeciwstawne przez budowanie takiej sceny miniobrazami -ale wg mnie koncept straciłby wowczas na wyrazistości. Przynajmniej ja tak odbieram,ale oczywiście rozumiem, że to może komuś w odbiorze przeszkadzać.Sertdecznie pozdrawiam obu Panów;-)

wie Pani-ja może tym razem skupię się w komentarzu tylko na emocjach,już nawet te formalizmy do kąta. W to lato byłam ponownie w obozie w Oświęcimiu i właśnie to czułam, o czym Pani pisze.

Witam Na razie widzę trafne obserwacje , wg mnie praca Twa teraz to próba ciekawszego przetfansformowania tych obserwacji w tekst. pozdrawiam.

bardzo ciekawe proszę Pana, pomysł, koncepciki na płaszczyźnie treści i wykonania. Jeśli chodzi o jakieś uwagi, to może bym gramatycznie odciążyła tytuł-zastąpiła imiesłów czasownikiem-po prostu"pociąga"nie"pociągająca" -bo brzmi za ciężko (zwłaszcza w odniesieniu do utworu) pozdrawiam, chyba może Pan śmiało w Z publikować;-)

raz jeszce wpadam, bo czytam i czytam-istny majstersztyk.

ciekawe, klimat Awangardy Krakowskiej trochę, utwór dobry,odważny. Decydując się na zastosowanie na dużą skalę neologizmów na bazie złożeń czy zrostów zastanowiłabym się jednak, czy nie stonować trochę tego środka, bo łatwo przekroczyć barierę między wyrazistością tekstu a popisywaniem się sprawnością językową -to takie bardziej ćwiczeniowe, niż celowe. Zastanawiam się, czy proporcje w tym utworze nie zostały pod tym względem trochę zachwiane. Jednak koniec końców i pomysł i metoda na niego bardzo dobre, mniej już jestem do realizacji przekonana -jako całości,ale dominują fragmenty świeże i bardzo dobre,pozdrawiam.

już dawno nie czytałam w sieci czegoś tak dobrego-poważnie chyba najlepszy Pana, jaki przeczytałam do tej pory-przynamniej moim zdaniem pozdrawiam

;-) może to dziwnie zabrzmi-ale patrzę czasem , jak ta moja siostrzyczka tą lewą ręką tak sprawnie...jakby to było zjawisko nadprzyrodzone jakie;-)no bo gdyby mnie coś lewą ręką przyszło robić, to chyba pomachać;-)

Witam Pana Panie Romanie;-) Jest Pan pierwszą Osobą, która zauważyła tę instrumentację- w sumie jest to najbardziej przemyślany fragment wiersza, od którego się zaczął on w ogóle;-)a jak dotąd w innych miejscach, właśnie za ten fragment najbardziej mi sie obrywało .bardzo się cieszę, że Pan znalazł w tym tekście to, co miałam na celu;-)serdecznie pozdrawiam;-) Panie Ktotam- proszę wyrzucać, to co uzna Pan za stosowne-ale proszę też zostawiać to, co trzeba;-)Pozdrawiam;-)

witam jeżeli chodzi o moje odczucia- to sam wiersz jako twór artystyczny ,forma ,sposób wyrazu średni, za to myślę, że bardzo mądra treść-po prostu trafne ujęcie sylwetki ks.Twardowskiego. pozdrawiam;-)

bardzo dobrze tekst bardzo logiczny-co w tym przypadku ważne no i odkrywczy w tym swoim tykaniu tego,co jasne-có równie ważne;-) pozdrawiam

fajny pomysł;-) pozdrawiam

świetna końcówka, myśli mnie przynajmniej chyba bliskie pozdrawiam

Dziękuję Panu za przeczytanie i miłe słowa ;-) Ja też czasem usuwam moje wiersze -gdy uznam , że są kpiną z artyzmu;-) a były i takie;-)pozdrawiam

też ostatnio wokół tej tematyki mnie trzyma ;-) pozdrawiam

z Koleżanką to z wielką przyjemnością;-) prawnie pozdrawiam;-)