Izabella_Sendor

ha! to Pan jednak tam był- tak myślałam, że to Pan- bo był Pan podobny do własnego zdjęcia na Swojej stronie ;-) siedział Pan na samym końcu rzędu?Jeśli tak, to będę mialą ostateczną pewność ;-)))))))))))))

bardzo prawdziwe te dwa ostatnie wersy- dobrze, że chociaż "często" prawdziwe, a nie zawsze.

Dzięki Piękne Panowie za komentarze;)

ten na którego śmierć przymyka oko co obstukuje laską drogi jakby szukał skarbu i w ogóle on to ostrożnie ze światem już nie chce w ramiona woli po kawałku nikt już dzis z zaciekawieniem kromki chleba nie ogląda nikt nie widzi w radiu magii lub zgoła szatańskich sztuczek tylko nasz stulatek z garbem co gustuje we własnych kątach brew Stalina w konspiracji podejrzliwie często ściąga

No dobra ;-) Więcej się nie wypaplam ;-)

Dziękuję Wszytskim bardzo serdecznie za odwiedziny tekstu ;-) Panie Romanie-a to może o ten konkurs chodzi, który wisi w moim pokoju nauczycielskim?;-))) taka kserówka z piórem ?;-)

twoje rozmontowane tęcze koci grzbiet barw zwinięty w kłębek i upór skończył ci się gdzieś na pięćdziesiątym kilometrze w szkiełka mądrali jak w gabloty wzlotykłopoty niecnotyroty czy miał kto z ciebie choć dobrą zabawę gdyś myślał że idziesz do odpowiedzi a tylko wyrabiałeś postawę a tu już późno już popołudniu już po południach i jakoś trudno gdy cel już piór nie stroszy

Dziękuję za odwiedziny i komentarze ;-) Panie Romanie ;-)a wytłumacze se skąd to zaskakiwanie-czerwień na jabłuszku czy na maku jest taka na swoim miejscu, oswojona, na ludzkim brzuchu czy głowie- taka z kolei nie jest ,przynajmniej dla mnie , tym tropem szłam Pozdrawiam serdecznie ;-)

U nas nie ma wojen. W koralu w maku w koktajlowej sukience całkiem suchą mamy czerwień. U nas nie ma wojen i my ich nie znamy. Dziadkowie reporterzy nie nauczą tego strachu. Szaro- zielone cmentarze rzędy jednakowych krzyży przecież takie niepodobne do uciekających ludzi. Czasem chcemy mówić i pamiętać po omacku ale u nas nie ma wojen i my ich nie znamy.

;-)))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))) POzdrawiam

Tutaj Midas złota rączka wypalcował świat. Życie w lecie to się wiedzie szybko, na raz dwa. A te panie na palcach, a te panie koniecznie gubią w piachu klipsy, bez żalu. Kiedyś jeszcze przyjedziesz do tej ziemi próżnej, co cała w błyskotkach jak leniwa dama leży. Szczęście cię przymierzy, powie: nawet mi do twarzy i ubierze cię na wieczór może raz , może dwa.

o matko -Pana to widzę energia rozsadza ;-)

o kurka siwa widzę, że Pan to jakiś prawnuk jednego z futurystów ;-)

o kurtka na wacie ;-) nie no-Pan to znak naszych czasów, samoobsługa normalnie -i to jaka sowita ;-)))

żeby tylko takie błędy popełniać Koleżanko ;-)ale nie zasmiecam juz tematu ;-) hej

Izka zarzucała językowi sztuczność, nie trudność-to dwie różne sprawy ;-))) ahooj!

powiem tak ;-) pomysł ciekawy, niektóre fragmenty zawierają naprawdę ciekawe obrazy i myśli jednak język utworu (może nie na całej rozpiętości, ale w większości)bardzo sztuczny (nawet biorąc pod uwagę konwencję, w której został napisany), utrudniający komunikację (szukałam, ale nie mogę dojść w tym jakiegoś celu ;-) pozdrawiam

Miło mi, że Koleżanka zajrzała ;-)

Bardzo wzniosłe myśli. I to od razu w dwóch sztukach ;-) Pozdrawiam

no świetne

bardzo dziękuję za komentarze i lekturę, pozdrawiam

to jest pisane naprawdę w dobrej sprawie wy na wszystko za mali nawracajcie starych na wiarę w krasnale póki macie zniżkę na herezje nic ponad sklepane kindermęczeńskie tyłki wychylcie się z drugiego obiegu prawdy tak jak ci na górze powołujcie się na świadków wzajemnie

bardzo dobre pozdrawiam

Poczytam, może Pani ciekawie pisać. Na razie tyle.

Dobre, tylko koncepty trochę za bardzo nachalne. Po prostu proporcje "tego wszytskiego" jeszcze do dopracowania, ale ogólnie widać, że zna się Pan na rzeczy. Pozdrawiam