Alicja_Wysocka

Również mnie cieszy, że Twój komentarz zyskał uznanie — był naprawdę dobrze napisany. Szczerze mówiąc, w Twoim stylu narracyjnym, tej składni i tonie, widzę ogromny potencjał prozatorski. Jeśli kiedykolwiek zdecydujesz się pójść w tym kierunku, chętnie poczytam! Natenczas, spadam :)

@Waldemar_Talar_Talar Temat biedy to naprawdę poważna sprawa — a Ty, Waldemarze potrafisz o nim pisać z takim zapałem, że bieda chyba sama nie wie, co ze sobą zrobić! :)

@Wiesław J.K. Wiesławie, jest o niej, może to wiara, może nadzieja, miłość, kobieta... Nie musimy tego koniecznie wiedzieć :)

@Leszczym Michale, też lubię, ale nie lubię przesady. Wielokropki zawsze mają trzy kropki. Dzięki, że znalazłeś mnie tutaj, a wiersz, raczej wierszątko, takie sobie, sklecone na potrzebę chwili, prawie bez prawa do bycia na świecie poetyckim, pozdrawiam :)

@Waldemar_Talar_Talar Waldemarze, ja głaszczę, ona głaszcze. Cisza ją głaszcze.

@Wędrowiec.1984 Ten wiersz to dla mnie prawdziwa uczta — język, rytm i obrazy tworzą niezwykle harmonijną całość, która niesie nadzieję i ciepło, nawet gdy opowiada o trudnych emocjach Masz naprawdę wygimnastykowane pióro — to poezja w najlepszym tego słowa znaczeniu: wyrafinowana, a jednocześnie pełna serca i prawdy. Takie wiersze przypominają, dlaczego poezja jest potrzebna. Pozdrawiam i dziękuję :)

@Naram-sin Jakby filozoficzny obraz o stanie człowieczeństwa na styku z AI. Jakieś zawieszenie między człowiekiem a maszyną, Ten wiersz to dla mnie jak patrzenie przez szybę pancerną — widzę, że coś się dzieje, czuję napięcie, ale nie mam siły odnieść się do tego.

@Mati Dudek @Naram-sin Czytałam wiersz i komentarz — szczerze mówiąc, to właśnie ta odpowiedź zrobiła na mnie największe wrażenie. Jest w niej coś bardzo szczerego, przemyślanego, a język, którym została napisana, naprawdę ma siłę — i styl. Myślę, że masz duży potencjał literacki, ale może to właśnie proza, a nie poezja, byłaby dla Ciebie przestrzenią, w której Twoje przemyślenia i emocje mogłyby wybrzmieć jeszcze pełniej. Twoja odpowiedź czyta się jak fragment eseju lub refleksyjnej prozy — gładko, głęboko i z charakterem. Piszę to z życzliwością — bo widzę, że masz coś do powiedzenia. Może czas spróbować to powiedzieć w formie, która lepiej Ci służy? Pozdrawiam :)

@Konrad Koper ...i nikt nie wie, skąd przychodzi, ale wszyscy czują, gdy przechodzi przez nich.

@Wędrowiec.1984 Oj, bo zaraz mnie przekonasz :)

Spać w nich też? Nie gniotą Cię w uszy? Stopery są mięciutkie, tak się przyzwyczaiłam, że ich nie czuję. Jak będzie gorzej, przejdę na słuchawki. Dzięki za wskazówki i dobre rady :)

@Wędrowiec.1984 Póki co, stopery wystarczają, noszę je nawet ze sobą, no bo przecież nie mogę wszystkich uciszać. A spać w słuchawkach i tak się nie da (chyba) Przyzwyczaiłam się do stoperów, nawet ich nie czuję.

@Sylwester_Lasota Całkiem, całkiem ten Twój wiersz Sylwestrze. Mój jest i miał być o pustej beczce, tytuł mógł być lepszy, wykonanie też. Zawsze można lepiej. Twój jest rzeczywiście o głupocie, w dodatku z rękopisem, dziękuję :) Mam w domu dzieła Adama Mickiewicza, bardzo stara książka, też są w niej rękopisy (zdjęcia) Mistrza. Dałam ją do oprawy, bo myślałam, że się rozleci, a szkoda by było. @Wędrowiec.1984 Wiem o czym mówisz. Wkurza mnie, że ludzie tyle i tak głośno gadają. W autobusie, pociągu, przez telefon, no koszmar jakiś. Potrzebuję ciszy jak powietrza, śpię w stoperach, od lat. Dzięki za odwiedziny, dawno Cię nie było :) @Dagna Też się cieszę, że chociaż środek, pozdrawiam :)

@[email protected] Grzegorzu, ona jest póki co pusta nie cieknie. Ale, ale, może się rozeschnąć i wtedy można powiedzieć, że jednej klepki brakuje (np.komuś) albo, że się poluzowała, pozdrawiam :)

@Naram-sin Bardzo lubię tę ten portal, chociaż niczego tam nie publikuję, ale zaglądam dosyć często. Fajnie, że się przydałam :)

@Wędrowiec.1984 Dzięki, kropki łatwiej stawiać niż słowa, Jeszcze trochę myślników i będzie jak alfabet morse'a Pozdrawiam :)

@Sylwester_Lasota Sylwestrze, Noblistkom więcej wolno, chyba :)

@Waldemar_Talar_Talar Wiersz pełen czułości i dobrych intencji. Chciałoby się, żeby rzeczywistość zawsze tak wyglądała — dwa serca, mądra decyzja, troska. Ale wiem też, że życie pisze trudniejsze scenariusze. Zdarza się, że dzieci przychodzą na świat w pięknych słowach, ale potem zostają malutkie, z pustym zdjęciem ojca w dłoni, mamusia na odwyku … i to już nie jest poezja. Byłam na takim pogrzebie :(

@Sylwester_Lasota Sylwestrze, w limeryku musi być nazwa geograficzna, może Brzesku. Brzesko ma plażę i kąpieliska.

@Naram-sin Dziękuję za to dopowiedzenie – rzeczywiście, między emocją a formą jest przepaść, którą nie zawsze da się od razu przeskoczyć. Bardzo trafne rozróżnienie między brakiem sensu a brakiem poetyckości – czasem mylnie się je ze sobą utożsamia. I tak, podoba mi się to porównanie z podwórkiem i oceanem. Każde loty mają swój początek na ziemi :)

@Deonix_ Witaj :) O tej porze już nie myślę chyba. Przeczytałam kilka razy – i dalej nie wiem, czy bardziej mnie porusza, czy niepokoi. Ten wiersz działa trochę jak lustro, w którym nie chce się za długo patrzeć, ale trudno oderwać wzrok. Komentarz wyżej pokazuje dużo warstw, których sama pewnie bym nie odkryła. Ale jedno wiem na pewno – ten tekst zostaje w głowie. I może właśnie to jest jego największa siła. Dla mnie to jak zbyt duże jabłko – nie da się ugryźć na raz, trzeba powoli obracać i szukać tej jednej strony, która pozwoli wejść do środka. I może właśnie o to chodzi Serdeczności :)

@LirycznyBiały Padły tu mocne, ale trafne uwagi. To nie znaczy, że tekst nie ma sensu – tylko że forma jeszcze nie nadąża za emocjami. A każdy, kto pisze dłużej, wie, jak trudno to zgrać. Nie zniechęcaj się – właśnie dzięki takim komentarzom można zrobić największy progres. Lepiej usłyszeć prawdę teraz, niż tkwić w przekonaniu, że „tak już jest dobrze”. Trzymam kciuki za dalsze próby! :)

@LirycznyBiały No cóż, to nie tyle poezja, co bardziej zapis emocjonalnego wybuchu serca w formie listu miłosnego w rymowanej prozie. Widać, że masz dużo do powiedzenia – ale może warto to trochę „przemielić”, zanim ubierzesz w wersy. Poezja to nie tylko emocje – to też forma, rytm, balans między tym, co się mówi, a tym, co zostaje przemilczane. A tu trochę wszystkiego za dużo: bólu, wielkich słów, dramatów i łez. Ale hej – wszyscy tak zaczynaliśmy. Pisanie to droga, powodzenia :)

@iwonaroma Dobre :))

@Leszczym Muzykę bardzo lubię, ale najczęściej tylko instrumentalną, słowa mnie dekoncentrują. Hałasu nie cierpię, a tak poza tym, też zgoda :)