Alicja_Wysocka

@Maciek.J Wciąż sprzedają się Leśmiany, Tuwimy, Asnyki, Staffy... Powiem odważnie: gdybym miała sprezentować komuś tomik poezji, zawsze wybiorę klasykę. Masz rację - tomiki współczesnej poezji leżą w koszach po złotówce. I nikt ich nie chce. A może dzieje się z nimi to samo, co na pokazach mody? Może i modne - ale kto to będzie nosił? Chyba mam podmienione serce, bo wciąż mnie ciągnie do tyłu. I nic na to nie poradzę - może mam to zapisane w DNA, jak kolor oczu, czy szerokość uśmiechu. I powiem jeszcze jedno - wcale nie chcę nic „poradzać”. Chcę, żeby tak mi zostało.

@Marek.zak1 Widzę taki wyraz jak człowieka, do którego mi pasuje to słowo, Dziękuję Marku :) @Annna2Dziękuję - ale wiesz, lubię być sama, szczególnie wtedy, kiedy jestem przebodźcowana, kiedy wokół mnie za dużo, zbyt intensywnie, zbyt prędko się dzieje - potem cisza jest jak najpiękniejsza muzyka.

@JWF, dziękuję za ślad

@Marek.zak1 Bo nie ma tego w słowniku, to neologizm. Obłoki powodują zachmurzenie a nieobłocznieć - czyste niebo, klarowność

@Przytulia35 Dziękuję. Wiesz, kiedyś dziko rosły sobie przy jakimś płocie, gdzie rwałam dziką miętę na herbatkę. Zupełnie przez przypadek zerwałam dwie gałązki przytulii, a one natychmiast połączyły się z sobą - jakie to było nowe, ciekawe i trochę śmieszne. Są takie trochę jak my ludzie, do niektórych się przyklejamy bez woli czy winy :)

@Berenika97 Duszko... :)

@Berenika97 niektóre się kleją jak listki przytulii a inne nie lubią być obok siebie a skąd mam to wiedzieć i kogo zapytać więc wszystko na oko, czy dobrze wciąż nie wiem :) @Jacek_Suchowicz za mocno powiadasz chcę poczuć że żyję nieżywe nie boli i nie wie że byłeś

@Berenika97 w beton wrosło serce nie pytało dlaczego tylko biło do skutku Ps. Nie nadążam za wierszami, sorry.

Twój wiersz o Annie German porusza ważne tematy - przynależności, wyborów i granic, które nie zawsze są tylko fizyczne. Bardzo podoba mi się, jak łączysz konkretne obrazy, jak gramofon z pękniętą płytą czy szklankę z zimną herbatą, z metaforycznymi, pełnymi lekkości i melancholii fragmentami, jak tańczące Eurydyki czy babie lato. Twój styl ma swój niepowtarzalny klimat i głębię, która zaprasza do refleksji.

@Przytulia35Oj, dziękuję, jaki masz ładny niczek :)

wgryzałam się w serce stąd wzięła mnie żałość bo czułam że ciebie wcale nie bolało wciąż słucham tej ciszy beznadziejną rozpaczą jak wiersz mam zakończyć albo jak mam zacząć może nie pamiętasz nie chcesz najwidoczniej albo nie potrafisz bardziej nieobłocznieć

Jakże żałuję tej szczęśliwej pory, Kiedy stokrotki kwiatek pospolity Zdał mi się w cudne ubranym kolory I budził w sercu dziecinne zachwyty, I kiedy długie majowe wieczory Spędzałem, patrząc w Jasnych ócz błękity, Cichego szczęścia pełen i pokory, Bijący sercem, a nigdy niesyty. A choć to było kwiecie takie skromne, Nigdym się z prawdą marzeń nie rachował, Bom miał rozkoszą serce nieprzytomne; I kiedym usta różane całował, Tom nic nie pragnął i nic nie żałował - I dziś drżę jeszcze, gdy tę chwilę wspomnę... II Później, ach, wiele kwiatów egzotycznych Widziałem, pełnych piękności i woni. Dużo heroin znałem poetycznych, Niosących uśmiech, łzy i serca w dłoni... A przecież żaden z tych kwiatów rozlicznych Wspomnieniem szczęścia mnie teraz nie goni, I z tych postaci wzniosłych, eterycznych, Od melancholii żadna mnie nie broni! Bom się nie spotkał już z tym upojeniem, Co jedno drogę do szczęścia otwiera, Bez względu, czy jest prawdą, czy złudzeniem. Bez niego serce powoli zamiera I z ideałów blade maski zdziera, I żegna zwiędłe stokrotki westchnieniem...

wiedzą, że to ostatni, Prawdziwy łabędzi śpiew!

Kazimierz Przerwa-Tetmajer - Melodia Mgieł Nocnych (Nad Czarnym Stawem Gąsienicowym) - Wiersz ten został wydany w tomiku poezji w roku 1894.

@Jacek_Suchowicz Jacku, bo jak się ma nosek mocno w górze to wtedy łatwo wleźć w kałużę

@Wiesław J.K. Dobrze zrozumiałeś.

@Wiesław J.K. Dzień dobry Wiesławie, dzięki, że zajrzałeś :)

@UtratabezStraty Agnieszka coraz bardziej przypomina mi kogoś, kto w więzieniu czuje się... na miejscu. Jest ciekawa, błyskotliwa, zorganizowana i nawet w drewniakach potrafi być damą z humorem. Mam dziwne przeczucie, że jeszcze coś „odwali” - nie po to, by się zbuntować, tylko żeby zostać tam na dłużej... może nawet z własnej woli? Ciekawe, co się z niej jeszcze wyłoni. Czekam i pozdrawiam :)

@melorymy Czy to śpiewa AI ?

@Corleone 11 Pogratuluję, ucieszy się. Dzięki za czytanie i ślad Dobrej nocy, wzajemnie

@Corleone 11 Ciekawy zabieg z podziałem na dusze - pokazuje głębiej niż zwykła narracja wewnętrzne rozdarcie i różne poziomy dojrzałości postaci. Mamy tu nie tylko konflikt między pokoleniami, ale też między wolą a lękiem, między tradycją a osobistym wyborem. A użycie metafizyki jako narzędzia do opowieści rodzinnej wypada przekonująco i nadaje całości nietypowy, refleksyjny ton.

@Corleone 11, dziękuję :)

@Nata_Kruk Dzięki Nato, tak jakoś sama się splotła Wzajemności :)

nawet gdy marszczy się kałuża w niej drzewa mają pień na górze, a domy stoją na kominach i jak zapatrzysz się ciut dłużej... możesz zobaczyć jak obrazek, - przewiąże kawałeczkiem tęczy uśmiechem nieba i po deszczu dostaniesz zdjęcie - jak prezencik :)

@TylkoJestemOna To miłe, dziękuję @MIROSŁAW C. :)