Alicja_Wysocka

Dzięki Soniu. Telepatycznym też można :)

nie potrzebuję prawdy w wierszu bo się do rymu nie chce składać wytycznych dość w prawdziwym życiu to mnie do szału doprowadza więc kiedy stanąć chcę na głowie mój świat się ze mną też przekręca chmurki na ziemi trawa w niebie i luźnej szajby nie dokręcam jak mnie co zeźli w nos ugryzie lub zadzior utkwi tuż pod skórą muszę pofikać zmyśleniami poproszę papier oraz pióro

nie potrzebuję prawdy w wierszu bo się do rymu nie chce składać wytycznych dość w prawdziwym życiu to mnie do szału doprowadza więc kiedy stanąć chcę na głowie mój świat się ze mną też przekręca chmurki na ziemi trawa w niebie i luźnej szajby nie dokręcam jak mnie co zeźli w nos ugryzie lub zadzior utkwi tuż pod skórą muszę pofikać zmyśleniami poproszę papier oraz pióro Dziękuję za inspirację, Jacku. Pozdrawiam ciepło :)

Dziękuję Nato, również pozdrawiam :)

A witaj Stefciu. No wiem, wiem, że Ty to potrafisz zbudować most nawet z tego co ludzi dzieli. Dzięki, że zajrzałeś, Słonka :)

Rzeczywiście ładne :)

Uprawiasz inny gatunek poezji niż ja, ale bardzo lubię czytać Twoje wiersze, zawsze wiem o co w nich chodzi. Nigdy nie są udziwnione, przekombinowane czy namalowane do góry nogami. Dziękuję za nie wdzięczna czytelniczka :)

Kingo - jak ja lubię czytać Twoje komentarze. Zawsze masz tyle do powiedzenia w miły i taktowny sposób. Trochę Ci tego zazdroszczę. Ale zaraz na usprawiedliwienie tłumaczę, że to zazdrość twórcza, nie jakaś tam zawistna, broń mnie Panie :) Z sercem na dłoni - pozdrawiam :)

Witaj Andrzeju :) Twój komentarz ucieszył mnie potrójnie! Raz - nowy czytelnik zajrzał w moje progi Dwa - spodobały Ci się szczególnie dwa pierwsze wersy. Bardzo to dla mnie ważne, ponieważ pierwszy komentator postawił w wątpliwość sens tej zwrotki i już sobie pomyślałam, że może ma rację. A ja upinałam tę myśl jak materię dość mozolnie, żeby wyrazić ją najprecyzyjniej. Trzy - Pozostawił Cię w refleksyjnym nastroju, zatem spełnił swoją misję. Pozdrawiam cieplej :)

Lilko, Mój wiersz i ja niezmiernie cieszymy się z Twoich odwiedzin i miłego komentarza :) Kiedy razu pewnego piorun strzelił (albo co inszego) we wszystkie poczty i telefony, został jeden jedyny sposób na przekazanie wieści, list w butelce. W moim maleńkim świecie, który stworzyłam w tym wierszu, właśnie coś takiego się wydarzyło. Serdeczności i ukłony :)

I tak się pisze wiersze, Kochane Ludki. Twoje Anuś, nigdy nie wyjdą z mody, zawsze znajdą nabywców. Jak zawsze winszuję :)

Ale mi zrobiłaś apetyt na kaszkę manną z sokiem :) Słonka :)

Witaj Emanuelu. Twoja interpretacja jest raczej inna, lub dodatkowa, w dodatku pochlebia mi, dziękuję :) Jeśli moje wiersze są w złym dziale, niechaj przeniesie je Administrator portalu, sama nie będę wyżej właziła na grzędę i nazywała samowolnie 'wprawną' Dobrze mi tu i tyle. Pozdrawiam serdecznie :)

Czytam Twoje wiersze bo lubię :)

Refleksyjnie, nostalgicznie i cudnawo. Pozostawiłaś mnie rozkołysaną. Serdeczności :)

Dzięki za uśmiech :) Fajnie Ci się zmyśliło, nie wiem tylko ile w tym prawdy, ale w końcu w wierszu można ściemniać ile wlezie. Pozdrawiam :)

Dziękuję Bolesławie za zgrabny komentarz, wzajemności :)

Asiu, rozkładasz wiersza na czynniki pierwsze :) Pisząc, miałam na myśli rodzaj komunikacji, kiedy już wszystkie sposoby zawiodły. Twój trop również nie jest pozbawiony sensu. Pozdrawiam serdecznie i dziękuję :)

Następny będzie radosny, tylko żebym nie zapomniała :) Serdeczki :)

Skoro tak odebrałeś, niech będzie :)

Układnie i śpiewnie. Zabieram pod poduszkę, żeby dobrze spać Pozdrawiam :)

więc budowałam z mostów słowa albo odwrotnie nie pamiętam a rzeka koniec końców wiła co dzień po nowych się zakrętach nie żałowałam nie wymawiam pomimo brzegów niewiadomych bo każdą trudność coraz mocniej spajał natychmiast nowy pomysł aż dnia pewnego wiosennego rozlała się bezkresnym morzem fala przyniosła butelczynę lecz ile mostów do niej włożę

Pięknie :)

Dziękuję :)

W złoty czas dla poetów, wiersze sypią się liściem. Twój spadł smutny, ale wezmę go do bukietu. Pozdrawiam :)