Alicja_Wysocka

U dołu prawej strony masz znaczek "edycja" Kliknij tam i zlikwiduj wszystkie krzaki, denerwują, że nie da się czytać.

Moją ciszę przegaduje czasem tykający zegar i tak we trójkę sobie żyjemy. Dzięki Nata, zawsze masz dobre słowo dla mnie :)

Witaj NOWA, miło, że zajrzałaś :)

Serdecznie dziękuję, do poczytania :)

Dziękuję Asiu, serdeczności :)

Wiesz co Aniu, warto pisać, choćby dla Twoich komentarzy, cmok :)

Dziękuję Aniu za kwiatki, macham Ci łapką :)

Dzięki za miły komentarz, również ciepło :)

Dziękuję Bajadero :)

Och dziękuję, ale jakoś nie dowierzam, nomen omen wpatrując się w Twój podpis :)

A gdzie tu groza, Bazylu? :)

A mnie się podoba. Wiersz rządzi się swoimi prawami, szczęście jest niewymierne, niczym nie da się zmierzyć, ale poeta widzi inaczej. W nocy zobaczy słońce, a w dzień gwiazdy, więc czemu nie procenty? Już samo patrzenie na szczęśliwych ludzi budzi w nas uśmiech, radość i jest darmowe jak zauważa autorka. Szczęściem jest też oglądanie wschodów i zachodów słońca, rozgwieżdżonego nieba, kolorów kwiatów czy śpiewu ptaków (choć może się wydawać czymś normalnym, powszechnym czy należnym) i o tym traktuje wiersz. No i puenta, która równa się stwierdzeniu, że nikt nie jest aż tak szczęśliwym, żeby nie chciał być bardziej. Kupuję :) Pozdrawiam serdecznie

Zgadzam się z przedmówczynią. Nawijam refleksje na motek pozdrawiam przy okazji :)

sobotnim gdzieś popołudniem przyszło mi ciszę napotkać tak zeszło nam do północy nie pierwszy już raz na plotkach bardzo się biedna skarżyła że się nią wciąż wysługujesz i dość ma dzwonienia w uszach bo kocha słowne przytulie znudziła ją adoracja oddaję myślę przysługę przepaplam ci jak najprędzej więc zrób coś nie znajdziesz drugiej na przykład niech ci się zechce choć parę rymów wypieścić czy widzisz wiersz na podłodze czy kiedyś amen wyklęczy

Ukłon :)

Równiez pozdrawiam i dziękuję :)

Dziękuję :)

Mario, jeszcze z pięćdziesiąt lat i może się nauczę :)

Boli mnie razem z Tobą. Przytulam.

Jestem za :)

Ale chociaż tak troszkę wyżej od ziemi, wybieram karuzelę :) Mądry ten Twój wiersz, pozdrówki :)

Dzięki :)

No wiesz Aniu, czasem nawet jak but uwiera, trzeba się uśmiechać. Słonecznie :)

Przeczytałam z przyjemnością, no i z rymem, brawo! Serdeczności :)

Dzięki, kłaniam się wdzięcznie :)