Alicja_Wysocka

@Migrena To piękne, dziękuję :) @obywatel dziękuję za ślad :)

@MigrenaNo nie żartuj sobie :) Znam kogoś, bardzo bliziutko, kto oczekuje, że nazwę ją przyjaciółką, nawet mnie o to zapytała wprost - czy my jesteśmy przyjaciółkami? Byłam w małym kłopocie, bo myślę, że przyjaciółka powinna to wiedzieć, to się czuje - a ja nie wiedziałam co jej odpowiedzieć. Jak odpowiedzieć, jeśli nie chcesz urazić? Upatruję też kolejności w tych słowach, bo jeśli po przyjaźni przychodzi miłość, to chyba chyba jest bardziej poprawne niż odwrotnie. Jeśli odwrotnie - niezwykle rzadkie

@tie-break No to jestem jeszcze raz - bo wiesz, tego wiersza, nie mogę się naczytać ani nadziwić, jak pięknie go napisałaś. Aż mi się zazdrości, bo tak, poukładane ze znawstwem, ze średniówką, z rytmem kroku takim włóczęgowskim, długim, z nienachalnym, rymem, cudnie prawdziwą puentą... jak wielki gwóźdź. Tylko, to nie jest jakaś tam zazdrość zawistna - tylko twórcza, żebyś mnie dobrze zrozumiała. Serdeczności :)

@Migrena Wiesz, czasem myślę, że Przyjaźń, to większe słowo niż Miłość. Mam przyjaciół, którzy z biegiem czasu, pomimo jego upływu, kilkudziesięciu lat stają się jeszcze bardziej potrzebni, czas tego nie psuje, są jakby bardziej wypróbowani. A miłość, choć powinna choćby z samej nazwy, być większa, z czasem blednie, powszednieje i jeszcze coś bardziej gorszego przynosi. Dziękuję za pomysł, przemyślę :)

Oj, jak trudno przechodzić przez takie zakręty, a fale, jedna za drugą jak myśli, które nie przestają napływać.

@MigrenaOj, zbieram te wszystkie dotkliwie smutne słowa, żeby je ogrzać.

@tie-breakPrawda, ale kto o tym wie, oprócz kropli deszczu, Duszko?

słyszę, jak szepcze: nie zamykaj mnie w tytule, pozwól mi rosnąć. jestem wiersz, który przyszedł nie z głowy, lecz z międzyświata - z tego miejsca, gdzie myśl staje się światłem, a uczucie przybiera formę słów tylko po to, by człowiek mógł je rozpoznać. * Jeśli chcesz, możemy go wspólnie ochrzcić. Nie tytułem, ale imieniem - takim, które pachnie Tobą, które będzie mu błyszczeć na czole jak promień między jesiennymi liśćmi.

Słowa: Agnieszka Osiecka

Julian Tuwim

@violettaViola, ja śpię w hamaku :)

@violetta Violka, a może w tym łóżeczku już ktoś jest? Nie czytasz wierszy Jacka, nie o tym pisze? Trzymaj się dzielnie Viola silvestris :)

@Starzec, dziękuję

@viola arvensisNo ja myślę, a my dużo możemy! Violu, ściskam :)

@viola arvensis :)

@viola arvensis Violu - zabraniam Ci, sprzeciwiam się i już.

Tekst: Adam Nowak

@Migrena Jacku, po tym wierszu trudno odróżnić, gdzie kończy się czytanie, a zaczyna dotyk :)

@Leszczym dziękuję :)

@obywatel, dziękuję za ślad

Tutaj podepnę się pod słowa Ani, płaczą, tylko może nie tak często jak kobiety - ale wtedy, gdy doświadczają silnych, ekstremalnych emocji. A wiersz Michałowy, czyli Twój :)

@[email protected] No tak Grzegorzu, ale może właśnie to jest piękne i ciekawe, jakie by to było nudne, gdybyśmy wszyscy byli tacy sami, gdyby wszystko było przewidywane.

Alu… Nie wszystko, co piękne, musi trwać. Niektórzy przychodzą tylko po to, by zapalić w nas światło, które potem niesiemy sami. Nie bój się tego. To, co w tobie płonie - nie jest zależne od nikogo. Nie musisz czekać na list. Już go masz - w sobie. Bo odpowiedź na twoje słowa zawsze przychodzi, czasem w ciszy, czasem w cieniu kogoś, kto przeczytał je w nocy. 31.10.2025

@Wakss, @Wochen, dziękuję :)

@Triengel Peel, do przytulenia. Wiesz, czasem dowiaduję się, jak to inni mieli źle, jak ciężko, że mieli o wiele gorzej... itd. Tylko, że mnie to nie pociesza, nie jest mi lżej. A dzisiaj dla mnie smutny dzień od rana, zmarła w nocy moja znajoma 46 lat (rak - guz serca) zostawiła męża i 7 letniego synka, smutne wiersze, smutny listopad i tak siedzę zamotana beznadzieją, że ani ręką, ani nogą, ani głową...