Alicja_Wysocka

@viola arvensis Violu, ale ta mgła zamyśleń nie jest na zawołanie. Ukłony :)

Znasz film 'Masz wiadomość' Z Tom Hangs i Meg Rayan? On ją kochał od dawna, ale czekał aż ona się zakocha - przy okazji polecam. Może obejrzycie razem?

@Robert Witold Gorzkowski Ech, no lepiej zranić sobie palce, niż stracić całego siebie. Pozdrawiam, Robercie :)

@Leszczym No widzisz, jaki Ty jesteś ugodowy Gość :)

@Leszczym Tutaj je wysyłasz, Michale. Rozpoznam która do mnie, :)

@jan_komułzykant Janko, miły jesteś, bardzo. Dziękuję :) @tie-break również :)

@Leszczym Jak Ty się fajnie zaplątujesz w słowa, mógłbyś takie teksty umieszczać na kartkach pocztowych, kiedyś takie były, możliwe, że jeszcze są w Empik - ach. Czasem robisz to tak cudownie bezradnie, jakbyś rozbrajał wszechświat :)

@huzarc Tutaj mnie zatrzymało - tak było, a teraz reklamy są 20- minutowe i to po kilka w jednym programie, można zjeść, wykąpać się, wyjść za mąż i wrócić - nadal reklama. Nadal ble, ble... i wciąż każą prąd oszczędzać, do kogo ta mowa? A czytać dalej Twój wiersz, faktycznie - dokąd ten rejs? - Aż chce się powiedzieć, - ja wysiadam. Tylko na jaki brzeg?

@Migrena Jakby wszystkie atomy wszechświata nagle zrozumiały, że patrzą, a ja przestałam oddychać.

@huzarc, dziękuję

@Berenika97Bereniko, jak Ty potrafisz się ładnie cieszyć. Taki zachwyt w oczach masz jak dziecko, nie do zapłacenia, dziękuję :)

@Marek.zak1Dziękuję Marku, musiałam je schować w sejfie zwrotkowym, pozdrawiam :)

@beta_b T Beto, to tak do rymu być musi :) Podziękowania i pozdrowienia.

@KOBIETA To nie jest rymowanka, to jest wiersz! Aż muszę tupnąć sobie, że tak powiem. Pięknie :)

@MigrenaTy jesteś Poetą łobuziakiem, coś jednak nas ciągnie do Was, dziękuję :)

@beta_b Zdarza się zgubić oczko. Może nie widać tego momentalnie, ale po czasie, patrzysz się tylko tam. Lepiej spruć najszybciej, bo czym później, tym bardziej szkoda czasu. Serdeczności :)

ja się uwzięłam czy jesień? to ona pierwsza przychodzi, w szelestach liści, w purpurach, aż oczy mrużę z pozłoty czy można grzeszyć oczami? lubię bogactwo i przepych, więc czasem mnie gryzipórce jakiś brylancik przyczepi ot, choćby z nici pajęczych lub deszczu, koral z jarzębin i tren z włóczymglistych zamyśleń na woal cudny wykłębi masz dla mnie coś lepszego? chętnie się o to wzbogacę, odwróćmy zatem pytanie - chciałbyś być moim latem?

@UtratabezStraty No wiesz, zaczęłam i czytam kolejne części z ciekawości. Do prozy mniej zaglądają, bo nie każdy ma ma cierpliwość, chce tyle czytać, dzielić się przemyśleniami - co można albo jakby to widział. Dlatego uważam, że wiersz chyba łatwiej napisać, bo nie jest za długi, a w prozie trzeba pamiętać o akcji, o dialogach, o tym żeby czytelnik się nie znudził - bo jak się znudzi, to sobie pójdzie. W wierszu zaskakujesz przenośnią, ciekawym słowem, treścią, puentą - ale to wszystko trwa krótko. Kiedyś ktoś długo mówił, a ja zwyczajnie przestałam słuchać, bo to ciekawe nie było. Przyłapał mnie na tym, że nie słuchałam i momentalnie zgłaszał pretensje. Wtedy ja musiałam się jakoś obronić i mówię: - To nie jest moja wina. To ty musisz tak mówić, żebym ja chciała słuchać. A autor musi tak pisać, żeby czytelnik chciał czytać. Pozdrawiam :)

@MigrenaFaktycznie, nie ma tego apokryfu w najstarszych rękopisach Biblii, ale teraz w Twoim, chyba trochę zbuntowanym przekładzie - nie z aramejskiego, nie greckiego, tylko Jackowego :)

@viola arvensisViolu, każdy Twój wiersz zostawia mnie uśmiechniętą. Czy tupniesz nogą czy czy się skłonisz - zawsze wiesz co robisz, serdeczności :)

@Berenika97 Bereniko, czy Ty musisz mnie podglądać? Wprawdzie kawy o trzej w nocy (czy nad ranem) nie piję, ale nie wiem, może powinnam, bo słyszałam, że niektórzy to robią i zasypiają. U mnie też pracują w nocy coś jakby agregatory, daleko bardzo, ale słyszę to jak serce miasta.

@tie-break Dom-widmo też kiedyś pachniał chlebem i śmiechem. Może radość po prostu wyszła na chwilę, trzaskając drzwiami - i jeszcze wróci.

@Nata_Kruk Nata, ogród mi się podoba, bardzo - ale praca w nim już niekoniecznie. Wiem i pamiętam ile pracy, ile starań - a my jako dzieci po każdym deszczu, wyrywaliśmy chwasty, które rosły jak opętane. Nocami w ogrodzie kręciły się zraszacze i jeszcze nie wolno było podlewać, bo susza i szkoda wody, ważniejsi ludzie niż rośliny. Ale mieliśmy swoją wodę i hydrofor - czy jak to się tam nazywa. Nigdzie wyjechać, nigdy zostawić... Teraz mam tylko balkon i nawet pranie nie może na nim kapać :)