Mirosław_Butrym

Ten wiersz jest obrazem pesymistycznym, ukazuje w sposób przesadny, istnienie jednostki człowieka, ukazując życie jako automatyzm czynności dnia powszedniego nie mówiąc nic więcej, nie uwypuklając żadnych cech ludzkiej istoty, pozbawiając ją charakteru, nie opisując jej indywidualności, być może ciekawej osobowości, podmiot liryczny nie ma twarzy, pragnień, uczuć, jest przedmiotem bez ideowym pozbawionym wartości wyższych. W wierszu daje się odczuć brak dystansu do opisanego tematu. Pozdrawiam :)

Nie zupełnie to samo, a to już różnica, dobrze, że Pan nie oślepł i przynajmniej widzi swoje horyzonty. Pozdrawiam :)

Tak, czytam współczesną i analizuję. Pozdrawiam :) A jaką? Wyciągasz jakieś wnioski? Czy po prostu postanowiłeś, że nie chcesz tak pisać? Pytam zupełnie serio Tak, uzyskuję odpowiedzi na pytania, które sam sobie postawiłem, by zdobywać wiedzę, do być może przyszłego tworzenia poezji współczesnej, ale nie natychmiast, nie na zawołanie tureckich świętych i "poetów", a czytuję różnorakie dziełka, więc nie ma obawy, na pewno coś na tym skorzystam. Pozdrawiam :)

Tak, czytam współczesną i analizuję. Pozdrawiam :)

Maskarada to taniec, ludzi bez twarzy i śpiew, i szaniec. Pozdrawiam :)

Troszkę pozmieniałem, czy już lepiej ?.

To świetnie, a nie ma Pan czasem zdania krokodyla?, bo jak tak to radzę umyć zęby. Pozdrawiam :)

Raduje mnie zwyczaj, co tutaj przenika, poezję na grzędach zamykać w kurnikach, a kogut obok znów zapiał w dęby, iż marnie wzrosły by pękać od nędzy. Dzięki za minus. Pozdrawiam :)

Tu jest patos, ale tylko trochę, bo zależy od treści, ale i od brzmienia fonetycznej podniosłości, tonu, celowego wytworzenia atmosfery, klimatu podniosłego, by wzmocnić treść, którego nie widzę, aż w takim stopniu, o którym piszesz, mały dzielny tosterze :) . Pozdrawiam :) niestety nie do tego działu:(pozdr. No, bo przecież tak Was lubię, że czasami piórka skubię... Pozdrawiam :)

Tu jest patos, ale tylko trochę, bo zależy od treści, ale i od brzmienia fonetycznej podniosłości, tonu, celowego wytworzenia atmosfery, klimatu podniosłego, by wzmocnić treść, którego nie widzę, aż w takim stopniu, o którym piszesz, mały dzielny tosterze :) . Pozdrawiam :)

Wolność rozsądna istoty w zwyczaju, co spada pod nogi, jak beret wprost z raju; cenić darowane i czynić staranie, by nie zniszczyć szczęścia, pozornym kochaniem, i nie mówić mało, lazur okrył stałość, by uciekać z oczu w niebo rozproszenia, tam gdzie cuda przemian, bo wraca deszczowo, świętością niedzielną, czasem w smutek, w ciemność, bym nie był spragnionym dziełem, lecz prawdziwym, nie zaprzeczał szczęściu w kłamstwie ledwo żywy, i lotos pokusy spalił pieśnią wzruszeń, jak anioł płaczący, z miłości uczuciem.

Pozdrawiam ozięble.

- Obrzyd?.

- A mi nie i dobrze mi z tym. Bywaj

- A teraz po Poprawkach jak wygląda ten tekścior ?.

- Rządza, nie mówi więcej od pustki. Bywaj

- Nawet plaga. Bywaj

"W sile wznosić Potrzeba, Raj, bliskie nieba, w nich On." Kali być głodny. - Nie, Kali Być Mały jak damka pik. Pzd.

W sile wznosić swej trzeba; Raj, bliskość nieba, w niej On, biel świt i kochaj ten plon. To nie czas na czekanie, Miłość dobrem rozbrzmiewa, ogrzewa, dojrzewa cudami. A gdy wierzysz to poczuj; Miłości moc w swoim sercu, Świętość swoją umocnij by wzrosła, bo w niej wielka Istota jest Boska.

- Nalepne przyszłości we wszechwład i słód, wszechwszelki...i pamięć i słuch..., wielki...Wielki Jest jak Duch... Idę się napić...

- Kto zasuwa, Ten Kiedyś, otwiera, Bramy... Bywaj

utwór kwalifikuje sie do innego działu ze względu na brak spójności treści i niedopracowanej formy - A ja, niegodny życzę, hejnału, z rządź i krzyczę, błękitem słowa w błękit...

- Dzięki za wsparcie i wpis, następnym razem będzie lepiej. Pozdrawiam

-(Trudno, może następnym razem będzie lepiej, ale dzięki za wpis.) Pozdrawiam

- (Bardzo dziękuję za wskazówkę, a czy teraz po zmianie, w tej formie już może być ?.)