jan_komułzykant

A bo, ej - opoje oba.

kwestia tkwi w tym, gdzie jesteśmy minus dwadzieścia dziewięć, to wszystko

:)))))))))))))))))) no nie, to nie ten kierunek, tu raczej "aż" należałoby zamienić na "ass". Dzięki za zajrzenie

czas na raut z rzeczywistością czas - dwadzieścia dziewięć lat przeto sęk ma kat z ilością w końcu łby polecą plus VAT

Topielcy, haki, mimika, hycle i pot...

- Przekora ma rok. - E, z RP?

- Ja tu trepa sępa pętam. - O, ma tę papę. Saper, tutaj?

Ma tu Kain tę? Tu? Kain o koniaku, tętniaku... tam. Ja, tępoto! No! To pętaj.

Ada, to Kainowi Piwonia kota da? A mi Kain. I w śrutę dromader. E, ma mer Eda mordę. Tur świniaki ma. Ot, kogo kto.

Kain i winiak.

No cóż, będzie dym? Mam nadzieję chwilowy, dlatego niecierpliwie czekam na ripostę (ognistą - bez dymu) Szaroburego. Pozdrawiam oboje

mnie zaś śle syn (okrutny potwór) szczerząc wciąż kły: - jusz jestę, rostfuż ;)) Bardzo ładny, prawdziwie matczyny, szczery wiersz. Mogę tylko pozazdrościć, bo kontakty z synem są trochę inne niż pewnie byłyby z córką. Ale takie małe złośliwostki jak powyżej mamy na co dzień i też jest fajnie. :) Pozdrawiam.

marzenia SĄ rzeczywistością już dwadzieścia dziewięć lat - przeto kat wciąż żyje świadomością że w końcu łby polecą :D plus VAT

:))) - mam bóle głowy, nieraz bardzo mocne. - nie raz, nie dwa od walenia w mur. co prawda wymyśliłem to dzięki Tobie, ale może zapamiętaj te dwa zdanka, a nuż pomogą?

oj jeszcze nie wiesz jakie to cielce da się ułożyć między widelce jakie walory między szuflady i jakie story jak Sabath bloody

a nuż widelec nie złoty cielec? ;p

Ja wiem :) Ech te kwiatki. Bardzo ładnie piszesz między wersami. Świetna robota. Pozdrawiam. PS Aha, miałem napisać i zapomniałem. Mam pustą, zaniedbaną i zarośniętą chaszczami działkę, na której każdej kolejnej jesieni robię porządek - kosą spalinową. W zeszłym roku odkryłem, właśnie na samym środku - piękną dziką różę. Miała sporo ponad dwa metry, ale tylko jeden kwiat, na samym szczycie. Zostawiłem. I co? I przyszedł jakiś czerstwy cham i zerwał. Ot i po Fszystkiem ;/

Nie ma czego wybaczać, rozumiem też lubię, też podziwiam. Nie za bardzo tylko pasuje mi ten tytuł. Pewnie dlatego, że nie rozumiem co oznacza. Pomyślałem "czapkins" - czapkowanie? Ale chyba nie, skoro napisany po tak przykrym zdarzeniu. A może to pseudonim? Nie mam pojęcia. Mam za to jeszcze jedną uwagę, bo zauważyłem zmianę, niestety na gorsze. Być może się mylę, ale zasugeruję taki przykład: - mam bóle głowy, nieraz bardzo mocne. - nie raz, nie dwa od walenia w mur. Pozdrawiam.

Ki czort - odburknął Młynarz tak nadęto-wzniosły: - co kajś diabli nie zmogom, zbiorom Kajś Ki w posły.

acz Halino, pacz jedyna włożył ci w nie ktoś żyletkę? (dziewczyno mojaaaaaa) nie goń (w spodniach) nie goń w piętkę (dziewczyno mojaaaaaaAAAAAA!!!) ;))))

Coś w tym rodzaju, ale... jak pewnie zauważyłaś trochę zmieniłem Twoje rymy, są nieco mniej dokładne, poza tym (ale to już zrób wg własnego uznania) poprzestawiałem Ci wersy na naprzemienne. Oczywiście w niektórych przypadkach (jak w pierwszych dwóch strofach) nie da się tego zrobić bez małych poprawek. Stąd właśnie te niewielkie poprawki. Jednak u Ciebie akurat tak się złożyło, że „głaszcze” zmieniłem w chaszcze, pewnie żeby uniknąć dwóch czasowników (nie pamiętam), „skacze” w pląs, a w końcu po raz drugi „skacze” w istniejące (ale nie jako rym) idealnie pasujące do rymu niedokładnego „z wiatrem”. skacze chaszcze z wiatrem Wszystko gra. Wiem, trochę to pogmatwałem, ale Ty wiesz o co chodzi. Przy zachowanym rytmie taka odległość rymów naprzemiennych nie będzie przeszkadzać, aby „słyszeć” to delikatne rymowanie a wiersz, tak mi się wydaje, tylko na tym zyska. Zachęcam do stosowania wszelkiej różnorodności w rymach (czasownik – rzeczownik itp.) - innych części mowy oczywiście też, oraz jeśli tylko się da niedokładności w rymach (poza limerykami), ale przemyślanych, ciekawych. Nigdy na siłę. Jak na razie świetnie Ci idzie, gratuluję tak trzymaj, pozdrawiam :)

podoba mi się, ale w troszkę innej konfiguracji, bez urazy, to żadna sugestia, tylko mój odczyt. Pozdrawiam. wracałem do domu lewitując metr nad ziemią z głową pełną marzeń po roku rozłąki z panią Balentajn smakowała świeżym jabłkiem i mgłą podstępnie usidlając złudzenie wyparowało z krótkim niespokojnym snem zostawiając lęk

w takim razie, całkiem przyjaźnie, nie można mieć przyjaciół "kilka", "przymnie" też nie, bo to jednak zbyt blisko. Pozdrawiam

To znaczy - odwilż. Śliski temat. :) Ciekawy wiersz, bez rymów - chyba nowość u Ciebie? Pozdrawiam

zaczarowany był Młynarz oczarowany komitet i nawet młyn nie wytrzymał - miast wody wybrał kobitę