aneta michelucci

bynajmniej nie jestem tu ekspertem, ale przyznam,że ilość "łez" tak nie przeszkadza, jak wszystkie te łaziezienki, podłogi i stopy ! rymy, kto lubi, a kto nie... pozdr. aneta

Twoje wiersze są tak... "niejednolite"[nie, niepospolite], ale już tym, "przerosłeś" samego siebie ! Zaskakujesz różnorodnością. To serio; o "starym nobliście", to awangardowo[?] ;o trupich czaszkach..., a teraz ??? pozdr. aneta

... gdyby Pani napisała "morski bałwan", to teraz zastanawiałabym się, co ma piernik do wiatraka ;-) według mnie, to haiku jest skromne i dlatego dużo w nim uroku. można jeszcze przyczepić się do ilości sylab w drugim wersie, ale to już nie moja działka. serdecznie pozdrawiam

Często widziałam ryby w bezruchu, pomiędzy kamieniami w strumieniu, w cieniu. Ten cień, jakby drga..., "zarysy" ? [do mnie, to jak do tej "ślepej komendy"] aneta

Proszę uwierzyć, aby napisać komentarz do tego haiku, okazuję wiele odwagi z mojej strony ! jeśli zadaniem czytelnika jest doszukać się emocji, tego co widzi,przedstawia autor, itd... , to ja, nie rozumiem. Pani haiku, jest dla mnie tajemnicą, w dosłownym znaczeniu tego słowa ! aneta michelucci

Panie Senecki, upartyś Pan, nie przesadzaj !!! istnie, sam jad pozdrawia :-)))

nie "oka oliwy"...oliwa, to już inna faza ;-) rydlowane [ tak to się mówi?] oliwki. podrygują [masz na myśli fermentację], nie ! a zapachy, a marynata, a ogrody oliwne... życzliwych słowo, niech pomocą Ci będzie ;-)

wiedziałam [i znowu się chwalę i słodzę], że Twoja "pustka" przeszkadza. przeszkadza, bo pewnie jest metaforą[?] : "reszty nie ma", poza trrrrr... dzięcioła[albo dzik,jego...hrhr w blocie czy śniegu, a nawet głos kukułki], jego echem, poza drzewami, poza śniegiem czy słońcem. mimo to, uważam, że las, to "spokój i pustka" !

"poluzowany" ? hehe, humorystycznie, ale nie to... na podstawie Twojego utworu, napiszę : marcowa odwilż słomiane włosy, resztki stracha na wróble pozdr. aneta

he,he...wwf się zdenerwuje ! już pan S. zauważył, że przedstawiasz nam [ostatnio] haiku z pogranicza czarnego humoru. zupełnie, nie jest to "Twoje" haiku. :-)

uważam, że każdy powinien pomieszkać sobie w lesie [bo chyba nie piszesz o samotnym świerku], wystarczyłoby parę dni ! nie wiem, czy nie "zgrzyta" pierwsza fraza i "pogłębia" [w haiku], ale jak dla mnie, obraz jest jasny,rozumiem znaczenie słowa "pogłębia"... no i, podoba mi się ! pozdr. aneta

;-)

W moim spostrzeżeniu droga przecięła tropy :) - przecina w stosunku do drogi sugerowałoby moją obecność na tej drodze (idę albo jadę a tu nagle z jednej i drugiej strony drogi tropy na śniegu) - to nie byłoby zgodne z obrazem jaki widziałem. Poza tym nie było mnie na drodze... :) Szedłem z tropami. pozdrawiam Piotr Super Panie Piotrze. Nie chcę sie teraz chwalić, ale "widzałam" Pana haiku, "Pańskimi oczami". Czasem, problem "tkwi" w czytelniku i głupio się przyznać ! pozdr. aneta

Oj, Barbaro, nie to chciałam Ci przekazać...ja tylko tak, przyczepiłam się do tego zdania, ponieważ ten fragment opowiadania jest bardzo ważny. To dopiero pierwsza część, a jednak na jej podstawie, interesuje mnie, drugi aspekt Marianny, ten materny ! Jednym słowem, formy zdania się czepiam, ale nie krytykuje ! :-)

"W odrębie placu zabaw,na jednej z ławek, siedziała Marianna. Lubiła ..." Nie wiem, może się mylę i nie powinnam korygować, ale uważam, że "umiejscowiłaś" tą ławkę dwa razy [też nie mam się czego czepiać ;-)]. Podoba mi się, jak opisałaś "jedną z matek" i tu, ukryte refleksje Marianny... pozdr. aneta

Barbaro! Gdzie "podziałaś" znaki interpunkcyjne ? Kiedy je wstawiasz, a kiedy nie ! W Twoim opowiadaniu, jest wiele zdań, które musiałam przeczytać dwa, trzy razy, aby "załapać" o co chodzi ! Opowiadaniem, zaintygowałaś. Ciąg dalszy nastąpi ? A, ta "umiejscowiona" ławka, odstrasza [mnie] :-) pozdr. aneta

synogarlica przysiadła na gałęzi zamarznięta mgła [myślę, że tu, masz na myśli szron ?!] ...ta wersja [moim zdaniem] jest bardziej poprawna, ale osobiście, zamieniłabym kolejność fraz. zamarznieta mgła przysiadła na gałęzi synogarlica zaznaczam, mogę się mylić... pozdr. aneta

muszę się przyznać, że to haiku, było dla mnie "wczesno-wiosenną" inspiracją :-) pozdr. aneta

przypomniałaś mi "zaczarowaną dorożkę" Gałczyńskiego. ładny wiersz :-)

oj, tak mało estetyczna puenta, a szkoda, bo wiersz jest b.ciepły ! pozdr. aneta

ten wiersz jest o tym! Jak radzę sobie w życiu [raczej, nie radzę... ponieważ, śpię, tak jak mi pościelono !!! nie starając się, nie przejmując..." mam wszystko gdzieś"], jestem bierny, patetyczny i nawet nudny...jak wiersz! to, nawet nie-bunt... ot, takie sobie, psioczenie ! pozdr. aneta

"rozepnę wszystkie guziki twojego ciała", tak bardzo subtelnie a tak wiele [właściwie, wszystko] ! pozdr. aneta

kto ty jesteś polak mały jaki znak twój... itd przepraszam Cię bardzo, ale naprawdę, nie mogłam się powstrzymać. po zdr Agnieszko, przez te Twoje rymy, oszpeciłaś Twoje wiersze...gdzie i tak nie jesteś konsekwentna ! Ostatnie cztery wersy. To przyjazń, w której jest pewien limit ["granice"] ...?

absolutnie nie zmieniam ! Jacek, lubi "przeciskać" słoneczko przez różne szparki... właśnie ta brama, jest zżarta przez rdzę, więc to tylko żartobliwa odpowiedz na jego haiku :-)

Dobrze, samo "znikanie", latem czy jesienią, również zastanowiło mnie to slowo... "znikające jabłonie", to noc, która nastaje, może bezksiężycowa i tu: "znikające" ? I dlatego zaznaczył[?] "głośnym" ?!