Lady_Supay

Coś pokombinuję ;) To ostatni wiersz przed dłuuuugą ciszą..... Chciałabym by był nienajgorszy. Dzięki serdeczne za położoną we mnie tak pozytywną wiarę :)) Pozdrawiam cieplutko.

nie mogę zasnąć świt, co dodaje sił umrze gdy zamknę oczy słońce strzela promieniem cel - serce kowal wykuwa usmiech w podkówkę naburmuszone usta świat całunem pokryty mrok dzierga przepaskę zamkną się rozszerzone źrenice przez dłonie przeleję wiatr pióro powieje chłodem powstrzymaj moje powieki

by można ją było przekazać z ust w usta przez pokolenia, by spisać w końcu, jak słowa znane nam od początku - musiałaby się wydarzyć w marzeniach szepcząc światło przez mgły prześwitując na złoto, indygo, na zieleń nieskończoną rannym księżycem nawlekając świadomość na sen na kapcie, na oczy, na obok. puk, przecinek serca dzieli czas, odnajduje wczoraj, spełnia pragnienia, o których pamiętać - znaczy zapomnieć... ocalały skrzydła pegaza, oderwane baśnią spijały z ust słowa przez bogów stworzone i ciałem się stały amen

Dziękuję...

A reszta...................... - jest milczeniem....................... ;) Pozdr.Su

Dziękuję :)) I mnie się podoba ;) Cieplutko:)

Ale ja wiem - z całą pewnością ;)

...lecz jest i nadal będzie Zanim nocy pacierze na rzęsy ponawlekam, cicho szepnę w różańcu: - wciąż czekam Aż modlitwa księżycem zabłyśnie na niebie i spełni się, gdy usłyszę: - i ja czekam …na Ciebie…

Dzięki serdeczne :)) Koniec poprawek!;) Mnie się taki podoba;))

Droga Agnes, powtórzenia wskazują na upływ czasu . Dziękuję ślicznie i pozdrawiam cieplutko:))

Jej, dziękuję! Jestem zaskoczona...nawet nie wiem, co powiedzieć :)))

Miło ;)

Twoja wersja brzmi nieźle. Pomyślę nad tym, może pokombinuję... obym nie przekombinowała ;))) Albo zostawię jak jest ;) Śliczne dzięki i słoneczne pozdrowienia. Byle do lata:)

Śliczne podziękowania w Nowym Roku i od razu pytanie -------> a co z końcem ? ;)) Równie ciepłe pozdrowienia ślę :)

świat zakręcony jak słój z korniszonami dni z niego wyjadam po ogórku doświadczenia nabiera kwaśna mina tragiczny element ludzkiej twarzy na pozór korniszon ćwiczę uśmiech przed lustrem by nie zapomnieć jak szczerzyć zęby jak z ust wyjąć gorczycę i przegryźć skórkę korniszon przy okazji oszczędzam na liftingu duszy korniszon to wieko chyba wybrakowane i wek wieczny jakiś raz otworzyłam już nie mogę zamknąć Wiersz został przeniesiony do ogórka dla Zaawansowanych Poetów. MODERATORE

bezczelny gwóźdź zaczepia nogi zadziera głowę, amorek! oczko! ostrym językiem boleśnie kreśli na kostce czerwony wzorek boli! myśli z obłoków do stóp mi padły w pokorze co to ja chciałam? już zapomniałam mój Boże!

twarz zastygła w dłoniach oczy nieobecne milcząco potakują już czas poskładać obrazy uzupełnić treści wkleić dzień do pamięci czas zapleść palce w koronki wyklęczeć pacierze rachunek wystawić sumieniu najwyższy czas iść spać

Hmmm... wg mnie, skąpstwo to męska cecha! ;-) Ale, co mi tam! Świetnie! :) Pozdr.Su.

Brawo! Choć szkoda mi trochę pani karpiowej...często wdowieje, biedactwo. ;-) Pozdr.Su.

Kiedy zbierasz się do kupy nie zapomnij swojej "dupy". Kto Ci piwo da na kaca? Własna "dupa" się opłaca!

Żony dobre, lecz nie swoje. Piękne, cudze są dziewoje. Gdy własne prostują zwoje dzieląc jedne włos na dwoje, obce - budzą niepokoje. ;)

Nos? Hmmmm.... a po co nos w wódce moczyć? ;-) Pozdr.Su.

Mistrz Polikarp z Babiej Wieży Karpia chciał mieć na wieczerzy. W wigilię go zdyba. Co z tego, że ryba! Chociaż raz chłopu się zwierzy.

Na święta Polikarp z Pryka miast karpia kupił tuńczyka. Wściekła rybka mu rzekła: - za mnie, trafisz do piekła! Polikarp strzelił karpika.

A może parter? ;) Co za leniuch ;))) Pozdr. Su.