Lady_Supay

Może tak jakoś? To tylko mała, niedopracowana sugestia - pomyśl nad sporymi cięciami, a niezłą myśl wyłuskasz. Słońca!

kall, chyba raczej tak: uwielbiam obserwować ludzi - panów w kapeluszach w kratkę tak zadziorną jak na sukienki(-ach) dziewczyn ;))) Słonka!

he he he, Stasiu. :))) En'ca Minne weź sobie do serducha wersję Stasi. Może tak z dowcipem? Słońca!

Nostalgicznie i tak jakoś...miłośnie. ;) Bo prawdziwa kobieta jest jak wino...

Stasiu, zmieniłaś klimat, ale podoba mi się ten ton. Szczególnie to, co podkreśliła Fanaberka. Nawet "papugie" rozumiem ;) Słoneczka!

Ja również nabyłam drogą kupna, więcej wydaję dziennie na używki - a opowiadania Jacka i zdrowsze, i lepsze. Zdecydowanie warte "inwestycji". Zatem polecam. Naprawdę kawałek dobrej prozy. I pamiętajcie PALENIE TYTONIU MOŻE BYĆ PRZYCZYNĄ GROŹNYCH CHORÓB! Słońca!

Lenko, ja się piszę! Termin pasuje, podaj godzinę i miejsce :) Nie ukrywam, że najwygodniej mi będzie gdzieś w śródmieściu. Czekam na odzew.;) Słońca!

Ja tam się na pchłach nie wyznaję. U mnie tylko żółwie i kiełbie we łbie. ;)

Wiosną wszystko rośnie, byle tylko nie długi. ;P

Wiosna nadchodzi, czas przypomnieć ;PP

Hmmm, a masz Ty ogon z pchłami? Taki swój własny? ;D

Było "w łóżku". no to nie wiesz, co to skoncentrowatość??? ;))) przecież to nawet jak się czyta, to już powoduje napięcie. ;)

Zaraz siewczepiasz. ;)) Przecie piszę, że tak sobie wierszy-kuję, że mi "zielono", no! W takie pogode to nawet różowo i nic poważnego się nie rodzi. I dobrze mi tak, żeby nie było. :))

Czy kursywa też Twoja? Jeżeli tak, to - "Bóg dał mi szerokie biodra lecz nie powiedział w co je ubrać" - dla mnie świetne!

Coetzee... i psychodeliryczne wręcz "W sercu kraju" - dla mnie bomba! A utwór? Muszę się wczytać, ale już na sam początek za poruszenie plus. Słońca!

Może być kłąb myśli, ale na dziś jak dla mnie to zdecydowanie za dużo. ;) A tak poważnie - dreszcz po mnie przeszedł, gdy czytałam ten wiersz.

Fakt - marcowo tu, a mnie zielono. ;) Słoniczka!

tylko wyśniłam cię sobie wichrowym wzgórzom zabrałam stałeś wpatrzony w horyzont jak posąg dumny i śmiały - spójrz na mnie błagałam w ciszy wiatr dostarczył zaproszenie z grzmotem i błyskiem burzowym liczyłam - niech mnie wypełni nagle wtopiłeś źrenice w skoncentrowaność zieloną aż sople spłynęły lawą z lodowej góry stęsknionej niebo spłonęło rumieńcem ziemia w posadach zdrżała żądza zaczęła swój taniec w łóżku dziewczyna zemdlała

Trochę inaczej, ale misie podoba. :) Słoneczka, Stasieńko!

Stasieńko, bo tak jakoś "zielono mi" :))) Dziękujki wdzięczne. :)

Ty świat zmieniasz słowem jak czarodziejską różdżką mag wyniosły z głową w pianie świeżo umytych włosów zamilkłeś lecz czar wciąż działa piołun w słodycz zamienia stęsknione łzy w uśmiech i choćby Bóg zapomniał płakać będziesz mi wiecznie ostatnią kroplą natchnienia

Tak sobie wierszy-kuję. ;)

Nie szukaj wiatru we włosach, stań w miejscu chociaż na chwilę daj szansę zbłąkanej miłości niechaj poczuje, że żyje Nie szukaj wiatru po polach, tam - niech swobodnie gania wszystkie ciepłe uczucia i szepcze miłosne wyznania Wdziej najpiękniejszy uśmiech, zatrzymaj tę krótką chwilę, pozwól się ponieść radości złap szczęście za ogon - - i tyle

Klucz nie szukaj mnie tam gdzie mnie nie ma tam gdzie mnie nigdy nie było gnam z wiatrem słowem na twoje usta śmietanką w spojrzeniach zachwytem więc nie ma mnie tam gdzie mnie szukasz w tajemnicy pod wycieraczką - zabrakło już dziurki do klucza i zamku i dzwonu zabrakło

Stanisławo, a właściwie Stasiu - ostatnio u Ciebie refleksyjnie i lirycznie. :) Słoneczka wiele! :)