Piotr Sanocki

Prawda w całym zdania znaczeniu. Niezwykła wręcz wyobraźnia człowieka - szokuje - w pozytywnym tego zdania znaczeniu. Wiersz jest dobry, choć czytałem wiele kiepskich (naprawdę) erotyków, ten jest inny. Podoba mi się forma i rytmika. Wszystko wydaje się być na swoim miejscu. Jak już ktoś wspomniał zakończenie do poprawki. Chociaż byłaś blisko dobrego efektu. Bo skumulowałaś napięcie i tempo - ale te "nabierasz oddechy." - za szybko zwalniają. Najlepiej gdyby to była urwana "w biegu" myśl. Pozdrawiam serdecznie PS. O! wrócił Indian :O Troszkę czasu Cię tu nie było. Mam nadzieję, że nadrobisz zaległości i nie będziesz już "wagarował" ;)

Wiedziałem, że Ci się spodobał. I nie myślałem, że mnie jeszcze zaskoczysz, ale jak widać myliłem się :) Meo! Zaczynasz mnie przerażać :) Pozdrawiam serdecznie

1. Niekoniecznie. Aczkolwiek z tym osądem wolałbym się wstrzymać. Istnieje wiele czynników mogących spotęgować ujemny wpływ na całość. Mimo braku interpunkcji w poezji "kieszonkowej" - nie prozie(!), możemy bezproblemowo wyodrębnić sens i konkretną myśl/pointę. W tym tekscie to tylko niepotrzebne utrudnienie. Poza tym Izo (chyba mogę na Ty? :)), nie kieruj się pojęciami "dobry" i "beznadziejny", jako wynikiem sumy wszystkich cześci budowy z zakresu technicznych. Ułatwiłaś sobie tym zadanie i na dodatek niewłaściwie. 2. Pokażę to na przykładzie: "to okolica i tak płonie Bardziej wiarą fantazją niż chęcią chrystus chodzi w rytmie uzdrawia dusze więc i cud zdziała Staje nagle wszystko Jakby świat zwariował zastanawiam się czy byłbym w stanie zrezygnować na dłużej z wyjechanego poloneza działeczki " Chociaż to jest bardziej nieprawidłowe zwrotkowanie - mój błąd, za co przepraszam. 3. "pourywane z kontekstu zdania - a może zdania powyrywane z kontekstu?" - to to samo. "czy pourywane w ogóle?" - nie. "to też wyznacznik złej liryki?" - nie. Wyznacznikiem "złej" i "dobrej" liryki są nasze gusta. Można stworzyć coś pięknego, ale no właśnie...! Tylko jeszcze trzeba to stworzyć ;) Pozdrawiam serdecznie

I jak teraz?

Dziękuję Łucjo za komentarz. Romanie: Dziękuję Tobie również. Jak zwykle trafne podpowiedzi. A więc chwytam za pióro i już poprawiam ;) Cieszę się bardzo, że Wam się podoba :) Pozdrawiam serdecznie

Dziękuję za komentarze. Dziękuję za zwrócenie uwagi na powtórzenie. Może nie będę go usuwał (chodzi o klimat - jak zauważył Pan Faramir), pomyślę jednak, może uda mi się jakoś zmodyfikować końcówkę. Pozdrawiam serdecznie

Kimże ci jestem? Człowiek, ktoś w korytarzu A gdyby tak Bóg mi dał Wdzięk i piękno aniołów Jakże bym to utopił w winie wylewając z kielicha I mimo to umrę z pragnienia głupiej, głupiej miłości

Nie widać żadnego celu utworu. Piszesz o niczym. To może wydawać się absurdalne, ale takie "uzewnętrznianie" się, nie musi koniecznie do czegoś dążyć. A zakończenie tym bardziej utwierdza mnie w tym przekonaniu: "czekam i myślę myślę i dumam ale czy wystarczy czasu...". - takie kręcenie się w kółko to dobry scenariusz pamiętnikopisarzy. Proponuję poszukać jakiejść ciekawej refleksji i zachować ją jako pointę i na jej fundamencie dopiero tworzyć. Bo z tego utworu wszystko się rozmywa jak mulistej rzece tematów. Życzę powodzenia! Pozdrawiam serdecznie

Nic nadzwyczajnego. Brak tutaj oryginalnej myśli. Takie mini opowiadanie wyszło. Brak ciekawego zakończenia i rozwinięcia. Brak pointy. Jak narazie polacam Warsztat. Pozdrawiam serdecznie

Trochę dziwny ten utwór. Bo myśl jest oryginalna, ale słowa tak proste... Poza tym brakuje tutaj określonego rytmu i jednostajnego tempa. Pozdrawiam serdecznie

Proponuję małą poprawkę :) "i nie pytaj czemu ludzie ludziom tyle lat i dalej nie rozumiem" Zakończenie dobre, choć w rozwinięciu jakoś wyczułem zbędny patos - trochę leniwie przetaczałem się przez wyryte ciężkim słowom na stronie - rowy? Nie! To groby, a my wciąż je zasypujemy. No! Ale biorąc pod uwagę temat za jaki wzięłą się Autorka - to można przymknąć oko na parę aspektów ;) Pozdrawiam serdecznie

Możemy (nie lubię jak ludzie tak "poważnie podchodzą do rozmówcy ;)). Co do zmian... teraz jest znacznie lepiej, tylko drażni mnie jeszcze ta desperacja (zbędna moim zdaniem): "jestem kojejną ofiarą wzburzonego oceanu" Pozdrawiam serdecznie

Piękny "rysunek" żaglowca. Jednak mnie nie leży taka forma. Kolejny quiz do rozwiązywania? Treść jest dobra. Tylko ta forma!! :) Pozdrawiam serdecznie

Nic nadzwyczajnego. Pourywane z kontektu zdania. Zlepione w całość brzmią jak bełkot. Porozrzucane po wersach części zdań, to dobra zabawa dla dzieci ze szkoły podstawowej. Ale dla wybrednego czytelnika (takiego jak ja ;)) to nuda. Pozdrawiam serdecznie

Coś dla mnie :) Popieram opinię Altera (pkt 1 i pkt 2). Podoba mi się tematyka, choć przeszkadzają zbyt ogólnikowe zwroty: "życiowych żeglarzy" "myśli człowiecze" Tempo jest dobre, klimatyczny, udlany w formę. Zakończenie jest dobre. Popracowałbym tylko nad wyżej wymienionymi dopełnieniami. Pozdrawiam serdecznie

Jak się nie nadaje? Myślisz, że imię Ewa jest sobie tak po prostu użyte... I wyciąganie własności spod piersi? Oczywiście, że nie "tak po prostu", każdy może odnaleźć w tym jakiś cel, ale mnie to nie poruszyło. PS

Mam pomysł: "bo pan nie pojął w pełni przesłania tej kropki, co tu przeze mnie tak celowo precyzyjnie skapnęła między wersami ukryta przebiegle tworzy nowatorskie znaczenie życia dodając uroku wizji bo pan nie zrozumiał mnie rozumieć przecież nie pozwoliłem tak celowo precyzyjnie zasłaniając słowami znaczenie wierszy na dodatek bez przypisów i erraty wymyślonych bo pan je przeczytał zamiast napisać własne tymczasem szukał głęboko tak celowo precyzyjnie za pieniądze gdzie indziej znowu skutkujące metody zawodzą w światku skleconym na potrzeby własnego ja" Poza tym: "własnego ja" - kiepskie, przegadane, banalne. Pozdrawiam serdecznie

Hmm, to może i ja dorzucę swoje "trzy grosze"? :) Nie podoba mi się: "na lewym kolanie trzymam swoje być " - kiepskie i banalne. Nawet nie drażni ;) "ja ewa niczyja" - to samo. Bez wydźwięku. Nie nadaje się na zakończenie, ani na pointę. Poza tym tekst naj na Ciebie stylowo i z tą samą nutką dosadności (3 zwrotka). Pozdrawiam serdecznie

Ładny wiersz. Zastanawiający. Zmetaforyzowany i z ciekawą formą. Całkiem, całkiem ... ;) Mogę się jeszcze przyczepić: "z głową na karku i interpretacją w kieszeni" - ta "intepretacja" nie brzmi najlepiej szczególnie: "i intepretacją(...)", zachwiewa rytm. Pozdrawiam serdecznie

Ładny wiersz. Ciekawe skojarzenia, tylko końcówki bym się "czepił" :) Jakoś nie taka... I jeszcze tytuł: "bez tytułu" - kiepski pomysł ;) Pozdrawiam serdecznie

Przypomina blogowisko. Nic tutaj nie ma porządku. Brak interpunkcji, brak poprawnej wersyfikacji. Wszystko miesza się w chaosie. Nie widać konkretnej myśli. Cały "twór" składa się z pourywanych z kontekstu zdań. Rozpoczynasz nowe wątki nie kończąc nawet gdzieś tam dalej starych. Jestem na nie! Pozdrawiam serdecznie

Dziękuję wszystkim za uwagę i komentarze. Szczególnie podziękowania dla Klaudiusza - za wnikliwą ocenę. Nie będę jednak pytał o argumenty, bo na pewno takowe są ;) Ale mimo to będę bronił ;) Taki mam styl. Słowotok, a nie konkretyzm to specyfikacja odrębnego celu utworu. Jak widzisz nie jest to fraszka - już sam tytuł to pokazuje. Patos... no cóż - nie każdy potrafi tolerować powagę treści utworu. I oto jest pytanie... Starałem się dać czytelnikowi kilka wskazówek na ten temat, jak widać bezskutecznie. Pozwolę sobie nieco przybliżyć sens tego wiersza (ostrzegam, że jest to tylko 1 z możliwych - choć główna - interpretacji): "Głębia - powrót do korzeni" "Aż dziw, że serc błękitnych nie mamy We krwi, której dusza jest jeszcze To tylko jej cień, gdy matce wracamy Nasze oceany - do domu zabierze Ilu to już zostało? Wiecznie szukając "Tam trzeba być", jak ludzie znikają A my dalej przed siebie Gdzie "dalej" znajdziemy za brzegiem? Duszo! Kiedyś ty była taką naiwną Gdzieżeś się teraz jawi twe echo? Widzę - na maszcie rozpięte skrzydła I wiatr, toczą jak cień posępną..." To chyba wystarczające "udogodnienie"? Stylizacja ma na celu zachowanie powagi, stworzenia klimatu i rytmu. Tempo czytania jest w tym tekscie bardzo ważne. Pewnie ograniczenia jakie ciągle utrudniają "rozpędzenie się" troszkę irytują, ale gdyby to nie było takie ważne, to bym tak nie napisał ;) Tak to błąd gramatyczny - celowy. Jak widać czytasz uważnie :) Właściwie dziwny błąd - powinno się odnosić się czynności podmiotu w l.p. os. 2: Gramatycznie powinno to brzmieć: "Gdzieżeś się teraz jawisz jak echo?". Tutaj przyznaję rację. Muszę jeszcze się zastanowić jak to zmienić. Pierwotnie miał powstać efekt fonetyczny, jednak błąd jest błędem :) Niom :) Trzeba głęboko pokopać - ułatwienie do interpretacji już napisałem wyżej. Jednak odradzam kierowanie się tylko i wyłącznie moimi wskazówkami ;) Dziękuję za komentarze. Pozdrawiam serdecznie

To zapraszam autora do nauki. "- Poezja to sztuka. Liczy się nie tylko głęboka treść, ale także forma w jakiej została przekazana. Jeżeli chcesz po prostu coś opowiedzieć, wybierz pisanie prozą." Gdzie to było? :) Do dostrajania wiersza zapraszam do działu Warsztat. "jaskrawości słońca czuję słabą woń. nie wiem już do końca co kryje w sobie toń." - rymy częstochowskie - to właśnie takie rymy - świetny przykład ;) Poza tym rytm i płynność czytania - kiepsko. "gdzie? nie wiem sam" po pierwsze: to nie jest zakończenie utworu po drugie: zbyt banalne po trzecie: bez sensu - biorąc pod uwagę 13/14 pozostałej treści wiersza. Dalej... Wkradł się niepotrzebny rym: "czy tylko uczuć fala sprawia, że pod tą powłoką". Poćwicz poprawną wersyfikację i strofowanie. Proponuję poczytać wiersze znanych. Pozdrawiam serdecznie

No nareszcie coś dobrego i jednoczesnie zabawnego :) Widać fizycy raczej nie powinni pisać wierszy - z obawy o wyśmianie :) Ciekawa zabawa słowem - nielogiczne i absurdalne zdania dają niezłe pole do interpetacji - można się przy tym nieźle bawić. Brawo! Gratuluję ;) Pozdrawiam serdecznie

Co to jest? Pozdrawiam serdecznie