Piotr Sanocki

A mnie się nawet podoba. Faktycznie można się wczuć w wiersz - można wyczuć klimat. Jednak jeśli chodzi o sprawy techniczne, to z początku drażni nieco anafora w pierwszej strofie: "Do Ciebie". I troszeczkę treść przegadana. W drugiej strofie jest przypadkowe powtórzenie w rymowanej formie (w poezji to karalne ;) ) "I mąci swą postacią szumiące widoki... I nie ma nic prócz skargi zmąconych widoków." Poza tym INTERPUNKCJA!! Nigdy nie dawaj kropek na koniec wersów. Sztywne formy pozostaw piosenkom ;) Postaraj się też unikać tego typu dopełnień: "dzikie morza(...)". Wiersz jest dość stary, ale nadal chyba można go poprawić ;) Ostatnia strofa może zostać jaka jest. Nawet niezłe zakończenie. Podoba mi się tempo i personifikacje. Duży plus za dobre rymy! Pozdrawiam serdecznie

To prawda. W USA istnieje wiele ośrodków kultury szczególnie poezji poświęconych. Tam dba się o każdą kategorię sztuki. A poza tym zrzeszają prawdziwych jej entuzjastów. W Polsce poezja przypomina raczej podziemia, niż kulturę. Rzadko się o niej mówi. A w szkołach dobrze recytujący wiersze chłopiec jest wyśmiewany przez swoich rówieśników. Może to wina systemu edukacji, przez którą nie ma odpowiednich szkół dzięki którym możnaby rozwijać młode talenty. Wszystko jednak opiera się na pieniądzach. A jak wiadomo w Polsce chętniej się burzy szkoły niż je buduje. Dopóki się tego nie zmieni wydawnictwa kulturalne będą nadal wydawać książki "na topie", w stylu "zrób to sam". A my i następne pokolenia będą się kształcić w internecie, w dobie komputeryzacji, od której już jesteśmy uzależnieni. Pozdrawiam serdecznie

Poza tym o "tamtych czasach" można pisać naprawdę ładnie i oryginalnie. Nie koniecznie trzeba temu poświęcać tak dosłownej treści, bo przecież od czego jest przekaz, a resztę sam czytelnik już sobie rozwinie.

Heh... Ja jestem Wielkim Zwolennikiem poezji czasu międzywojennego. Jednak szczerze mówiąc Twój wiersz ciężko się czyta, bo ciężko wytrzymać z tą naiwną i dosłowną poezją. Może to troszkę za ostre stwierdzenie, ale czas "rycerzy w zbrojach blasku, w kaskach na wietrze rozwiewających kity płomieni" już trochę dawno minął i czas najwyższy wydorośleć. Ale czytaj tą poezję. Bo ludzie nadal jej nie rozumieją. Poza tym po co taki PATOS???! Przeokropnie to wygląda z naprawdę odważną dosłownością. Przesadzony romantyzm z tego powstały jest prawdziwą torturą! Rymy są dość poprawne i to jest może jedyny plus wiersza. Liczne powtórzenia (mam wrażenie, jakbym czytał ciągle to samo, tylko w innej kolejności): Polska (to chyba najwięcej), bronili, walczyli, oddanie, Orlęta itd. Ale z tą "Polską" to lekka przesada! Nawet w mocno patriotycznym dziele powinien być jego umiar... Pozdrawiam serdecznie

Kicz dopełnia zakończenie. Tada! Wielokropki, forma, dosłowność, pointa, literównki itd. Ale największe ździwienie, kto jest autorem. Chyba potrafisz lepiej? A poza tym wiersz taki ze skzoły średniej - naiwny i prosty. Pozdrawiam serdecznie

Aha tytuł też kontrastowy. I właśnie dlatego pasuje do tekstu (kłóci się to z tym co powiedziałem wczesniej, ale tytuł to całkiem inna sprawa ;)) Ja był wyrzucił tylko "(tytuł roboczy)" ;) PS

poezja szeptu tup tup tup - ta onomatopeja mnie troszkę zniechęciła. Miałem wrażenie, jakby to był taki sobie wesoły, śmieszny wierszyk z zabawą słowami... Już drugi wers bardzo kontrastuje z pierwszym. Taka nagła zmiana klimatu (tematu?). Ciekawie użyte "hesperyd", wnoszą nieco więcej powagi do wypowiedzi, a i jeszcze podkreślające "drzewce" jak przysłowiowa kropka nad i. Do pierwszej strofy nie mam zastrzeżeń. Druga odważnie i twardo zaczyna komplikować sprawę. "jeżeli mam zajebać siekierą syna bożego który z martwych powstał" - mocne słowa (nie)uważnie wypowiedziane. Ale czytając dalej: "zapnij pasy kochanie i nie patrz wypełnią się ciała jamiste jak dni" - nie będzie zwykłego patosu, na jaki już się dawno zapowiadało. Autor porusza temat błachy, ale jednak we właściwej formie. Przykłuwa uwagę prowokacją, ale później wykorzystuje to by przekazać coś, co w innej formie mogłoby odstraszyć. Zakończenie jest świetne. Bardzo dobry wiersz. Gratuluję Mirku ;) Zabieram. Pozdrawiam serdecznie

ja nie miałem na myśli wody Panie Piotrze Bez wody nie ma życia :) Pozdrawiam serdecznie PS. (Wolę na Ty :) )

Pieprz nie jest zły... zależy co kto lubi :) PS

Hiperwentylacja jest dla słabiutkich (to dla tych, którzy nie potrafią się zrelaksować pod wodą). Ale woda już ciepła, więc niedługo rozpocznę sezon na dobre :D Pozdrawiam serdecznie

Pierwsze 3 minuty pod wodą :) Pozdrawiam serdecznie wszystkich freediverów ;)

... choć zakończenie naprawdę dobre ;) Pozdrawiam serdecznie

Co zrobiłeś? "Doszłeś"? Mam nadzieję, że to jakiś żarcik... Mi się zupełnie inne rzeczy podobają. "zgodnie z zasadą fizyki elementarnej ala ma kota a kot jest martwy. " swietny fragment. Podobna fraza do "uczmy się śmierci" Ewy Lipskiej, tylko, że lepsza. Miejscami nie starczyło pomysłów. A to co ganie zupełnie, to: "śmierdzi śmiercią". Przemyśl tą końcówkę. Rujnuje niezły wierszyk. To nie żarcik ;) to metafora, przenośnia taka :) Zresztą nie wiem co widzisz złego w "dochodzeniu"? :/ Końcówka także do poprawy. Pozdrawiam serdecznie

Rymy są ale jakieś takie prawie niewyczuwalne. Pozdrawiam serdecznie

Coś mam wrażenie, że nie miałaś pomysłu ;) Ale dwa pierwsze wersy są dobre :)Dopóki nie doszłem do tej fizyki. A propos wczoraj miałem wykład z nowym profesorem z warszawy. Aż mnie się ciężko na sercu zrobiło, gdy stwierdził, że świat to głównie matematyka :_) Cała druga strofa jest zbyt dosłowna (w swoim przenopśym znaczeniu oczywiście ;)) Pozdrawiam serdecznie

Jest kilka literówek w wierszu. "Rekwiem" pisze się chyba requiem , chyba, że o coś innego chodzi ;) Poza tym treść bardzo naiwna. Melancholijny klimat. Banalna forma, treść i przekaz. Proponuję pisać w Warsztacie, tam ktoś Ci na pewno pomoże przy następnych tekstach ;) Tego raczej już nie "uratujesz". Za dużo trzeba by było zmienić ;) Pozdrawiam serdecznie

A co do tytułu, to musisz sama o tym pomyśleć (o czym piszesz (?) :) ) PS

Było nieźle... aż do drugiej zwrotki :) Trochę zbyt melancholijnie podchodzisz do tematu: "od tamtego lata " - kojarzy się ze wzdychaniem. W drguiej strofie to samo (nawet ten sam w kolejności wers). Nie próbuj na siłę stworzyć atmosfery, bo nic z tego nie wyjdzie. Poza tym patos - niepotrzebny. Lepiej pokazać konkretnie o co chodzi, niż wodzić czytelnika za nos jakimiś "drogami" ;) Wystarczy coś z tym zrobić ;) Pozdrawiam serdecznie

Żaaal, żaaal za robotą, Za pieniązkiem i za Polską Gdy nie mamy tutaj grosza Jeszcze, jeszcze będzie gorsza Jedź, jedź! Jeeeedź góralu Uciekaj wnet z tego kraju! Zaaa, zaa zaaa pracą Zaaa euro nieźle dzisiaj płacą Ja mam szczęście. U mnie w mieście wybudowali kilka nowych fabryk (podobno nieźle płacą ;) ). Pozdrawiam serdecznie

Skoro to są wg Ciebie "banialuki" to mnie to nie interesuje. Jeżeli te "banialuki" wpływają na odbiór wiersza, jego klimat i płynność czytania, to widocznie nie są takimi "banialukami". Pozdrawiam serdecznie

Tiaa Pierwsze co mnie rozbawiło: "powieki podparte szynami" - no! To zasługuje na Nobla :) Takie coś na rozśmieszenie. Poza tym temat raczej jakiś taki bardziej zabawny. Pozdrawiam serdecznie

Ha! :) Wiedziałem, że coś mi nie pasuje. Teraz wszystko już jasne - jak dym :) Wybacz, że nie doczytałem za długo już maluję i wzrok już nie taki ;) Ale to i tak nie zmienia faktu, że ciężko się czyta. Ciężko przeskoczyć później wers: "w samo serce wdycham [u]t[/u]en [u]d[/u]ym " - tutaj zwalnia się tempo. w - powtarza się, ciężko później przrzucić się na ten - przez co może powstać niewygodna pauza. Pozdrawiam serdecznie

Trochę zbyt oczywisty. Dosłowny. Forma też nienajlepsza. Proponuję popracować nad rymami. Widzę, że próbujesz rymować - to dobrze. Postaraj się, aby rymy były rówomierne, tzn. w odpowiedniej i jednakowej sekwencji. Np: a a b b a a b b Lub jeśli chcesz: a a b b a b a b Nie pisz nigdy tak: a b a c a b a c d b Jak w każdym rymowanym wierszu unikaj też patosu. Często młodym poetom zdarza się poruszać góry i lasy, żeby opisać zapach róży ;) U ciebie można jego początek zauważyć w 3 strofie i 3 wersie: "W bezkresnej walce wciąż krążyć" - tutaj takie uogólnienia. Skoro walka jest już "bezkresna", to dlaczego piszesz później "wciąż"? Przecież wiadomo, że jak coś nie ma końca, to będzie bez przerwy trwało ;) Pointa jest niezła, ale nie porusza czytelnika. Proponowałbym dodać szczyptę emocji. Ewentualnie jakiś krajobraz w poprzednich wersach, lub poprostu nieco dramatyzmu (tylko bez przesady, żeby uniknąć patosu!). Pozdrawiam serdecznie

Pierwsza strofa mi nie pasuje. A konkretnie choodzi o wers "wzdycham". Nie pasuje w środku zwrotki, pełni funkcję pauzy. Brzydko też wyglądałby jako osobna strofa. Poza tym nie zrozumiałem zdania: "ten dym a on pozostawia zawiesinę jak na szkle" - wnioskuję, że "a on" odnosi się do "dymu", ale nie widzę tutaj wyróżnionego specjalnie innego przedmiotu, do którego peel się odnosi. Jeszcze wers: "jak na szkle" - brzmi nierytmicznie. Ale ciekawy obraz. Szkło zmatowione przez dym... W drugiej zwrotce: "tupanie nóg skrzypienie łóżka (...) sok na języku" - nie podoba mi się taka "wyliczanka". Za dużą rolę chcesz przypisać odbiorcy. Nie chodzi mi oczywiście o ułatwienie sprawy czytelnikowi. Ale aby przez przypadek nie za wiele chcesz powiedzieć w kilku słowach. Takie niedopowiedzenia sprzyjają temu i jestem im stanowczo przeciwny. Zakończenie też nie jest rewelacyjne. Chociaż myślałem, że ono coś wyjaśni. Wyjaśniło, ale to czego już się domyśliłem. Nic nadzwyczajnego. Wymaga ożywienia (jak zresztą cały wiersz). Pozdrawiam serdecznie

Forma niestety nie trzyma się kupy. Choć z początku nabrałem przez nią apetytu. Trochę przegadane. Brak konkretnej myśli. Poza tym napisane zbyt ogólnie: "gdzie głosy sąsiadów wyznaczały nowe pułapki życia". I w końcu brak pointy. Pozdrawiam serdecznie