bazyl_prost

wiesz co no gubię skrupulatność

to taka wczesno arystokratyczna przecedzona dobrymi obyczajami względznie wciąż cedzona piesń uwiodła chłopca a on szuka arche bo czuje pustkę i cierpienie ale jeszcze o tym nie wie tak to odczytałem

nie umknie nikt przed wodnikiem który wynalazł wiadro

trochę chłodu gorączki nie modne cicho zamykasz mi usta smagły dotyk wskrzeszenia neuronów drzewiaste sploty rozpostrę skrzydła najczulej muśnięcia i przenikanie i siła życia spowije mgłą nasze ciała i zawieszeni wiecznie skupieni jedno pragnienie wzniecimy

nie o literówkę merytoryczną

wole dysharmonię i symfonię, nie nie doszukałem się, ja depresję miałem z powodu złego widoku taką nie kliniczną nie podoba mi się to słowo z harm mi się zlewa

czerwień i siność blada hamuje chęć nagle pióropusze krwi

to jakaś ziemia bliźniacza kurcze

to taki lek na ospę

lotem ptaka mijam strzybanka gliniany

wanna czerwona zbytki tortura wrażenie

jak zwykle z mojego zapomniałem przyciąć ale będzie dużo cierpka kąpiel w soku

"już nie bój się nocy ludziom w oczy patrz w miasteczku Bełz" tylko harmonii nie lubię a na czwarte mam Jadzia

ubłagana , ubłagana

moje biedne nefrony , zostań masarzystą

ale piszmy, to twoje f mnie wkurzyło aż mnie nerki rozbolały

nie kończy się tragicznie ten wiersz , to takie moje szczęście nie nie zdrowa koda

newralgicznych ale się nie narzucaj poza tym jakich ofiar...?jestem otwarty na propozycje ofiar to mam pełno na oku

mnie to olśniewa wschodnią czystą i żywą emocjonalnością jak ma też dobrą matkę to nie wyrośnie na landrynę ...a może południową

to smutne i nieprawdziwe kiedyś zagryzą się blichtry i zrzucą winę na nas co rozum a co władza co śmierć a co życie wygrywam z nimi na rękę i cieszy mnie to skrycie poza ty co te pająki wiedzą o mym szczęśliwym bycie

oświecony czułością ekstazy gubię skrupulatność poświęcam swoje myśli dziewicze żyję dla i dawać muszę swe wiano nie muszę chcę chcę śmiać się bawić się pianą zwariować można z miłości i zgłupieć bez doświadczenia rachunki i rysunki nabiorą swego blasku ja bałem się potrzasku co zniszczy moją sterylność już się nie boję i gamy stroję symfonią boską niewinność

zdążyć przed zgonem po prostu nim porwie kataklizm mą duszę serce ucieknie w diabła pogoni przekręce klucz raz ostatni przytule się do was zgniotę w sobie ten stres nie mogę żyć z nim i odprowadzę tam gdzie niechęć go zniszczy coś cicho sobie piszczy modły nerwowe smagają torpedy huk poniewiera lecz dusić chcę w sobie i nienawidzić cierpi katusze ma dusza z tej nienawiści nic się nie zrodzi a będzie wieczna, boląca wiele aspektów ma jeżowca planeta potrzeba jest paląca słodyczy ktoś tu chce nie żałuj złudzę cię lub prawdą przeinacze nie poznasz jutro się i mama nie pomoże tak zabijała wie za słodko ci o bo że a może cierpisz bóle nie katuj może się tak syczę dziś najczulej... ...wiśniowy smak mów że dobre ja powiem co i jak bo słabym byłeś królem

no zmyslne acz tragiczne

taki ideał niedościgniony jakkolwiek wyolbrzymia nie to nie statek gra świateł głowią się głowy i ciała jako i kształt wymodlony

pierwsze słyszę to pewnie święta góra rzeźników