bazyl_prost

jak strużka światła lub zwój plącze się kiedy znój pączki kuliste pluskają być jakby światło chciało jak kiedyś lub niewygodnie drzewo życia jak kłoda,zmrożone terminem zagonione a form i skupień miliony taniec ma ten szalony

jak strużka światła lub zwój plącze się kiedy znój pączki kuliste pluskają być jakby światło chciało jak kiedyś lub niewygodnie drzewo życia jak kłoda,zmrożone terminem zagonione a form i skupień miliony taniec ma ten szalony

coś jak gdyby nie wiedomo ... w którą stronę... jedzie pług

trochę jak mój bezdech śródsenny

ba dba w Działdowie łódzkim świerk świerknie li li li

jiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii

zimo, mrozem roztaczasz ciche przestrzenie znikają złe cienie biel zimy wokoło czyste przestrzenie cienie rozjaśnia biel

w ś r ó d w i e l u k a n t ó w rymy różne jeża kolce i przełomy czemu rym taki stromy lepiej fale morskie i ślimaka zwoje bo się boję... świerk świerknie szybko pod skandowym żyrandolem

strużka wody spływa po soplach gładko błyszczy kryształem

to o derwiszach?

nadzieja wielka nadzieja ogromna morze oranżowej nadziei czy ona szlocha, czy ona płocha kto znaleźć miarę, wycenić...

śniegu jednak przybyło mrożone gwiazdy-kwiatki nikną na ciepłym szkle szyby

cóz mi pozostało niesczęsny ja w cudzej miłości tonę o czajniku wyzwolicielu wrzyj...

cóż mi pozostało nieszczęsny ja w cudzej miłości tonę o czajniku wyzwolicielu wrzyj

smagane suszą trwają na nic obcięte straszą wydęte usta z odrazą cokół ktorego nie ma trujący brak owoców

wzrasta kwiatem z nicości idea , woń, światłości punkty płaszczyzn zwinięte kandelabr , w słowie piękne i jeszcze tależ zupy w jedności liczne grupy

droga ta kompozycja transitio ad non

zima ciepła śnieg już rozlał się w kałuże

jak uzyskać obraz z obrazu żeby nic nie kłuło i nie spopielało jak stworzyć coś w kontekscie najlepszym żeby smog nie zdusił ogrodu parkowego żeby jaźń ogarnięta i jasna nie kwiliła wiecznie nad przepaścią...

grzechu blisko, gdzie świetlisko?

Słona łza boli, trawi fomę w ideał kryształki śniegu, nasze mieszkanie niemożliwe mur zmysłów ości dziejów, przemarzają na wskroś, układanka z sitem elementów jedne są, inne rozpadają się w niebyt nowe oblicze, kiedy co zbrzydło, kiedy co znikło czym jest całość, czym jest i jak?

karmnik na drzewie ptaki nieśmiałe boją się kota

szumiący nami trwa chwilę ruchem par prężności z m ł ó c o n a ziemia roślinność wzniośli mija, pochłania różne wartości dmie i słabnie w różności

przeklęty lokal gdzie gaśnica znasz jakiś inny?

ciepłe powietrze spowija wszystkich w ramiona mgła podczerwieni otacza wszystkich snem