bazyl_prost

tak jakoś chcę wśród bluszczu płaszcza osamotniony Ciebię odnaleźć kim jesteś czy szpaltą liter, jakąś piosenką w blasku neonu manekinem jak twoja forma, jak twoja treść ulotna zmienna czego dziś chcesz?

życie trudną ma formę naturalnie zbrodnia nie popłaca zatrute myszy nawet nie bolą w przyrodzie nic nie ginie to budzi szacunek

dziękuję, interesujące porównanie

pogoda rozkapryszona wielkie nasze grymasy ku światłu i spełnieniu

zaangażowany w świata nie-dzieje skomplikowane niesmacznie odnaleźć pragnę jak bardzo smaki owoców boskie tylko że tu brak plonów uschnięte drzewo nieme straszy i płacze różnorodne przesalają zupę

są różne odcienie niebieskich oczu

oko które nie rozumie

w tajemnicy płatków róży czerwono ból zniechęcony na całe życie królem zbioru pustego płacz i zgrzytanie zębów

niemowlaki krzyczą najistotniej

bolesny świat, doza bólu, ale to nie wszystko

bezchmurne niebo słońce gubi chłód powietrza złote kolory jesieni

to o jeżu?

dziekuję za spostrzeżenie, litery same sobie przeczą ,'kdzł' stara się rządzić trudno się nie poddać gdy wszędzie walce.władza bólu to iluzja życia, jak pnącze spowija nas chemia

próbuję znaleźć sobie miejsce w nie pokłutym ,nie rozstrzelanym społeczeństwie wygładzam miecze, gnę lufy gładzę szorstkie gładko keep smooth

miriady- poetycka nieskończoność

nie rozumiem twojego konceptu sama się wikłasz

jakieś woskowe czary?

hm 1,772427713617

sama się wikłasz

marzysz o więzieniu , co na to Freud?

...nie być zakłamana

jakbyś ułaskawiała holokaust

w morzu delfiny pływają nie krwawią bo zjadłyby je rekiny

jesień oślepia mgłą kolory suchych liści niedługo biel

opętanie bólem