ciekaaawe. jakież to się tutaj tematy porusza, no no. ale tego nie znacie, to poczytajcie fragment.
Inwokacja
Muzo! Dziwko przebrzydła! Ty jesteś, jak zdrowie.
Wiesz, żeś mi jest potrzebna, by słowo po słowie
w wiersze składać. Gdzieś poszła i co ty tam sobie
myślisz? Tu wracaj zaraz, bo tęsknię po tobie!
Ale niech ci, jebana, nie przyjdzie do głowy,
żeś jest niezastąpiona! Ja własnymi słowy,
wiadomością i kunsztem, a nie żadnym cudem
historyję ułożę i podzielę z ludem.
Tak już Zeleński, tak i Rej klął twą opiekę,
a pewnie wielu innych, gdyś swoją powiekę
opuściła i zwiała, świnio, od ich progu,
żeby dać młodziankowi dupy gdzieś na stogu.
Tak i mnie też nie zmartwisz, choćby twoje łono,
przebite setką chujów w sianie znaleziono,
z parą wymiętych cycków i ud rozkraczonych,
bezwładnie ze zmęczenia w boki odrzuconych.
Ja sam - co chcę - opiszę słowem rozmaitem;
ty się ode mnie odwal i skocz mi na pytę.
Wszy i łupież cię zniszczą, będziesz cała biała
i twej dupy nie zechce ni najgorsza pała,
a ja wszystko opiszę, wszyscy się dowiedzą
i nie zerżną cię nawet kacapy za miedzą.
Księga pierwsza (fragment) (obszerny fragment)
Gdzieś tam, kiedyś, przed laty, nad brzegiem ruczaju,
na pagórku niewielkim, we brzozowym gaju
był burdel wielki, z drzewa, lecz podmurowany.
Przyjeżdżali do niego co bogatsze pany,
lecz wieśniaków, co przyszli bez grosza w kieszeni,
klucznik w dupę nakopał, nim weszli do sieni.
Dla szlachty bal, kanapy, błyszczące podłogi,
a dla ciurów stodoła i przy niej trzy stogi,
bo - co który pod strzechą zmieścić się nie może -
pójdzie kurwę wydupcyć w poskładane zboże
i widać z liczby gaci, co wzdłuż wiszą sznurów,
że kurew dość dla panów, jako i dla ciurów
orzących już od rana, a że chuj z rozporu
wyrywa się się i sterczy, przchodzą do dworu,
gdzie dziwki ustawione według wieku, w rządek,
czekają ino chętnych. Widać tu porządek.
Brama zawsze otwarta i napis ogłasza,
że tu burdel i wszystkich na dupę zaprasza.
Właśnie dwukonną bryczką wjechał młody panek,
spragniony, by poszukał jakich niespodzainek.
Wysiadł z powozu, cizie, bez wołania, same -
strojąc minki - ruszyły powoli pod bramę.
Taki tu zwyczaj, że co dnia, pierwszym klientom
wybór dają największy. Takoż i we święto.
Zdumiony nie chciał gadać, ni nikogo pytać,
zciągnął spodnie - jak struna zabrzęczała pyta...
Dawno dupy nie widział, bo siedział w areszcie
za gwałt z pobiciem. Końca doczekał nareszcie.
Rozpoznał pośród kurew swe znajome dawne,
na nie kiwnął - dwie na raz, to będzie zabawne.
Te same widzi gęby, siniaki, podbicia...
widać sztuki nie mają celów do ukrycia.
Trochę może mniej piękne, niż dawniej się zdały,
lecz poprawkę weź na to, ile się jebały.
To i tak jeszcze każda wspaniale się trzyma-
zważ, że co drugi oracz ma chuja olbrzyma,
a co jeszcze tam który, z rodziny mocarzy,
w mordę wali i sińce zostawia na twarzy.
Lecz dla niego, po tylu nudnych latach stracie
każda z nich jest boginią w powłóczystej szacie.
I już wali i pytę pakuje do łona
bez większego zmartwienia, co poczuje ona.
Zbyt długo był bez pizdy, aż się stał posępny
i już mamić go zaczął współwięzień podstępny,
żeby ten mu dał dupy - on mu konia zwali,
lecz nasz młodzian nie pedał i nerw ma ze stali.
Bez niewiasty, powiada, ruchać - nie ma mowy,
żadnych sztuczek! Odpierdol się innymi słowy.
A teraz tyle wokół dziur i młodych dziurek-
zali się namnożyło koryntowych córek ?
Biegał po całym domu i szukał komnaty,
w której wiele przyjemnych spędził chwil przed laty.
Wchodzi, cofnął się, toczył zdumione źrenice:
na łożu obracały się wzajem dwie pice.
Jedna drugiej pagórek w kędziory kosmaty
obłapia, gładzi, wącha i w pic kazamaty
językiem się zapuszcza - aż okryte pianą.
Z podniecenia? Z wysiłku? Znać, że je jebano
niedbale i bezładnie; nie znają, co miły
orgazm. Prawdziwej rypy jeszcze nie przeżyły.
A że sukienka wdzięków nie kryje, bo zdjęta
i każda z nich się pręży, pieszczotą zajęta,
tak podziwia nasz młodzian, jako dwie koziołki:
zgrabne, jędrne, pachnące, jak w ogrodzie fiołki.
I pomyślał i zaklął: kurwa, ale dziwy!
to ja wypierdoliłem te stare pokrzywy,
a tutaj taki towar męczy się nierżnięty?!
Czy ja jestem idiota?! Czy jestem jebnięty?!
I żeby nie gadali o nim niecnych plotek,
że mu kutas obwisa, jak parciany knotek,
ściągnął ze siebie gacie i pludry szmaciane
i wskoczył między dupy swieżo co rozgrzane.
Tak, prawdziwie przypuszczał, że młode samiczki
doświadczonego chuja nie brały do piczki.
Ledwo trącone pytą rozchylają nóżki
i dupy krągłe dają, jak tłuste racuszki,
a skóry białe, lśniące, gładkie na kształt śniegu...
Którą pierwszą? pomyślał - eee, ta lepsza z brzegu
i zaczynał powoli, ruchami drobnemi,
aż z rozkoszy się uniósł jakoby od ziemi.
Wprawiony kutas dlugo stał, a on ruchając,
wonnymi perfumami w rytmie oddychając
i pieszczot nie żałując delikatnej dłoni
do jednej, to do drugiej, to na powrót goni,
to znowu się w ruchaniu na czas zatrzymywał,
dotykał cycków, pieścił, myśli odgadywał,
aby prawdziwe dupom pokazać jebanie,
co im na długo potem w pamięci zostanie.
Obie poczuły rozkosz, żadna się nie kryje
i obie wyciągają ramiona i szyje
i umówić się pragną na wieczór, lub z rana,
bo tak - mówią - co dzień chcę być wyjebana.
A on z zadowolenia zaciera już ręce:
wieczorem? rano chcecie? ja mogę i więcej.
Włos palcami przebiera, w usta cycki całe
prawie wsysa - choć wcale nie są takie małe
i pierdoli na łożu, co od słońca blasku
zdaje się być polaną pośród sosen w lasku,
a strumyka szmer cichy, co płynie tam w dole,
śpiewa piosnkę odwieczną: pierdolę, pierdolę...
Jednej wyjął kutasa, położył na łonie
dla przerwania. Ta druga ujęła go w dłonie,
delikatnie uniosła, jak się robi kwiaty
i do ust przybliżyła, a druga kosmaty
pukiel włosów nad chujem przegarnia, wciąż drżąca
i po piersi go gładzi i ustami trąca
i co chwilę spoziera nań, to do zwierciadła,
jakby chciała odgadnąć, czy dobrze wypadła,
aż na ciele zadrżała i twarz jej przybladła...
Twarz podróżnego za to ma barwę rumianą,
jak obłok, gdy z jutrzenką napotka się ranną.
c.d. być może n.
zamieścił - Lefski
