Anna_M.

oj Rafał :). dzięki :):):)

przeglądam się w kryształach twoich treści perłowe sensy maluję nimi powieki lubię moment wnikania przez skórę do oczu pokrywam nimi rzęsy bronią dostępu klątwom wcieram w dłonie to tak jakbyś mnie dotknął już mogę iść wyrażę się spokojem

Dziękuję baaardzo za opinie :)

wieczorami zatrzaskuję kręgi brązu przeczulonym splotem rzęs nieszczelnym echo mojej nieprzejrzystości obrazuje się soliście bo trzymam w dłoniach połowę jabłka zapytaj mnie jak to jest stać na wietrze

muszę zmyć z siebie piasek nim chwasty wbiją spragnione pazury nie pozwól zasnąć na kruczych skrzydłach pół tyle półcieni pół proszę obudź z silnej narkozy w zamkniętej kołysce ptaszyska wtedy zaklnę oczy śmierci patrząc w nie tak długo aż rozlane wróci do żył bo nie chcę znów solić twarzy i dłoni kiedy zapachną niezapominajki

Wracam z waszości Z blizną na źrenicy Zrywam kartkę z kalendarza Tak jak i całą zewnętrzność Zawieszając słone spojrzenie W lustrze przyprawiam duszę Gromadzę oddechy na bezdechu Ciężko nie myśleć cmentarnie Wracam z labiryntu By podlać kwiaty W ogrodzie mojości

Dziękuję za opinię, każda jest dla mnie ważna. Mam pytanie - czy masłem maślanym są analogie w wersach? Zaczyna się nazbyt banalnie? Hmm, banalność... Pozdrawiam.

gwiazdy spadają śniegiem śnieg spada gwiazdami każdy płatek gaśnie szczęściem takim samym zupełnie innym warto marznąć dla śnieżnobiałego welonu wiatr coś wywiał i wiatr coś przywiał niemy krzyk lewa strona huczna cisza prawa strona opuszczone stronnice z księgi Cierpliwości nic w naturze nie ginie odrabiając zaniechane zakrywam lewe oko

dziękuję pozdrawiam :)

Kiedy zniknę idź, proszę, na łąkę. Usiądź na wonnej trawie, bez pośpiechu oswajaj się z każdym źdźbłem. Rozejrzyj się za moimi prochami. Bez strachu nabierz pełną garść. Wróć do domu i nastaw wodę. Zawsze miałam w sobie dużo nadziei. Teraz ma tylko inną postać, granulowaną. Pij dwa razy do roku, wystarczy.

Przepraszam, normalnie nie odpowiadam na takie komentarze moich komentarzy, ale ” ona wcale nie ma ” zmieniać – podkreśliłam , że to jest moja opinia – sugestia. Autorka ma zupełne prawo decyzji, co potem. Reaguję jako odbiorca, tak jak i Pani ! Jest taki zwyczaj na tym portalu, że często proponuje się zmiany – przychodzimy tutaj wszyscy, aby się czegoś nauczyć… i wiersz nadal zostaje autorstwa Anny M. Wiec nie musi się Pani dziwić, bo sama często dziękuję za podpowiedzi i jestem szczęśliwa, że ktoś się zatrzymał i zasugerował obróbkę formy czy zwrócił uwagę na niejasność. Z poważaniem Arena Myślę, że właśnie po to zamieszcza się tu wiersze, żeby ktoś podsunął jakiś nowy pomysł, inne rozwiązanie. Z jednej rady skorzystałam - zmieniłam na "naszego oceanu". Chyba tak brzmi lepiej. Dziękuję bardzo i przyznaję, że czekam na jak największą ilość takich rad. Pozdrawiam.

ocean w znaczeniu głębi i tajemnicy, a nie morskiej bryzy :) dziękuję i pozdrawiam

Trzask ciężkich wilgocią okiennic Zamykamy się przed achludźmi Ty prowokujesz głębokość Ja przypinam jej skrzydła zaklęcia Myślimy wspólnie Słowa pachną kadzidłami Czuwamy razem Nad falami naszego oceanu

dziękuję Marku :)

Dziękuję bardzo za komentarze.

Nie lubię użalających się nas sobą podmiotów lirycznych. "bezbronnych"

Jeszcze jeden krok Rwącej nogi czasu Jeśli to nie będzie Ostatni rozdział Dopiszę epilog Pięścią na tafli odbicia Tylko smoki ożyły By połykać obłoki spokoju Więc zanurzam palce W szkarłacie zachodu By podobnym Zakląć podobne *Facit indignatio versum- (łac.) - Oburzenie rodzi wiersz

Faktycznie trzeba usunąć "tylko słowa", dziękuję i pozdrawiam.

Więc jednak sama Z tą samą pieśnią O pustych ścieżkach I mokrych trawach Wróciłam po zapach lasu Napominający Nie łudź się Nie licz na człowieka Czego potrzebujesz Płynie tajemnicą rosy Po nocnych trawach U moich stóp Idziemy aniu Dalej przed siebie Miłości zostawiamy Jak wszystkie inne Połamane słowa Klękam znów pod świerkiem Ja jestem jego a on jest mój Mówię wiem I pamiętam wszystko Wróciłam Będę spać pod tobą *il faut mourir eb brave - fr.-trzeba umrzeć odważnie

aby odwrócić złe interpretacje wbijałam zęby w ścianę trzeba to rozgryźć myślałam diabeł tkwi w szczegółach a ludzie obok gryźli świeży chleb zerkałam opierając się o ścianę zbliżyłam się do szklanego sumienia zobaczyłam ślady po zębach czasu uderzyłam pięścią w punkt główny a ściana stała cała blada wstyd mi powiedzieć jakie myśli chodziły po głowie kiedy chował swoją w piasek

A może po prostu napisać to razem, zwyczajnie - dziś tyle rozcieńczone? Może tak będzie najlepiej? Dziękuję za opinię. Pozdrawiam.

Zaskakują mnie bardzo dobre i niebanalne skojarzenia, sposób obrazowania... Ostatnia zwrotka jest dla mnie najlepsza. Niezwykły pomysł z tą kredką w dłoni maleństwa. Pozdrawiam.

cyfry ujemne chichotały wymyślając linie papilarne ujmowały sumie daty urodzin dziś tyle roz cień czone czczone obrazy kreda roztańczone uczone starodruki wszystko rozcieńczone szszsz kołysz się w rytm logarytmów stań się elipsoidalna

Dziękuję za opinie, ale chyba raczej nie nadaje się to do rozwijania. Bo to tylko taka myśl przeciwko wszystkim "ochom" i "achom" czającym się w każdym człowieku i przeciwko uzależnieniu się od drugiego. Nie wiem czy jest to tu widoczne.

Przestań bisować popełnione błędy. Masz własne imię i własny kąt. Rozstaw żołnierzy ze swojej głowy, czoło na wiatr i broń się broń!