Sylwester_Lasota

Wszystko to prawda Marku :))) No to ja też nie poradzę, ale się cieszę. Pozdrawiam serdecznie.

Rzeczywiście, dość często zdarza mi się coś pisać na półśnie, ale ten akurat zrodził się przy... zmywaniu 😅. Nie pytaj dlaczego. Nie wiem 🙃. Ha ha ha. Dobre! Dziękuję 😊 Pozdrawiam serdecznie.

Dziś ujrzałem świat bez granic. Wszyscy byli zakochani, wszyscy byli przeszczęśliwi, tylko jeden był nieżywy. Obojętnie leżał w trumnie, ciągle patrzył w niebo durnie, leżał w lesie jednocześnie, jak to bywa czasem we śnie. Jednak wcale się nie martwił. Gdy proszono go na party, bez ogródek odpowiadał: Mnie stan taki odpowiada. Gdy się w końcu obudzicie, we mnie znowu wstąpi życie, a was wchłoną mgły I lśnienia, bo was przecież wcale nie ma.

Tyz prawda. :)

Miałem tak samo i więcej nie trzeba. Pozdrawiam

Dziękuję. Wiersz powstał z komentarza do jednego wierszy na tym forum. Uznałem, że jest na tyle dobry, że mógłby zaistnieć jako samodzielny utwór. No i jest :) Również pozdrawiam.

Anioł i diabeł są z tej samej bajki. Choć trzeba przyznać, prawda to przedziwna, tak jak w zaświatach, są takie przypadki, że w naszym życiu też podobnie bywa. Jednak najczęściej widzi się aniołem diabeł, co rogi twarde ma jak kamień, a myśli czarne jak smoły kociołek, w którym anioła wciąż nazywa diabłem. Nic proste nie jest, wszystko zagmatwane. Niebo i Piekło miesza się w kosmosie, anioł przejęty życiem zmarnowanym, diabeł wesołek ma to wszystko w nosie.

Autor Sylwester_Lasota Opublikowano 8 Stycznia 2010 Magdo, to my po tych samych pieniądzach ;))) Wzorcowi rodziny: ona, on i jeden pies, rzućmy w przymilnie uśmiechniętą buzię zdecydowane, ale stanowcze NIE! tylko... ciągle ten ambaras... choć może Żeleński akurat tu trochę nie na miejscu ;). a człowiek co niby rozumny, to z doborem, niby tym najprostszym, ciągle ma problemy ci co by chcieli, to nie mogą ci co mogą, to nie chcą abo jedna połowa chce, a druga nie albo odłożyć to na jak najpóźniej bo szkoła, praca, kariera... mamo, tato, będziemy mieli nowego... hOpla!!! a są i tacy co chętnie by się pozbyli w ogóle jedyna nadzieja, że poprawi się u nas na tyle że emigracja zarobkowa z krajów arabskich ruszy nam na ratunek ratunkuuu!!!! https://poezja.org/forum/utwor/104073-pszczoły-i-niedźwiedź/

Którym? :))

Anioł i diabeł są z tej samej bajki, tak czy inaczej, prawda to prawdziwa, że jak w zaświatach, zdarzają się przypadki, w doczesnym życiu też podobnie bywa. Jednak najczęściej widzi się aniołem diabeł, co rogi twarde ma jak kamień, a myśli czarne jak kociołek smoły, w którym anioła wciąż nazywa diabłem. Nic tu nie jest proste, wszystko zagmatwane Niebo i Piekło miesza się w kosmosie, anioł się przejmuje życiem zmarnowanym, diabeł wesoły, ma to wszystko w nosie. Pozdrawiam

Dziękuję. Pozdrawiam serdecznie :)

Właściwie, to powyższa zwrotka mogłaby istnieć jako samodzielna fraszka. :)

Dziękuję. Również pozdrawiam.

Dzięki.

To prawda Waldku. Pozdrawiam

Troszeczkę nieuporządkowany wydaje mi się ten tekst, ale jest "o czymś", no i jest ciekawie. Przede wszystkim wydaje się szczery i prawdziwy, a to dla mnie już duży plus. Pozdrawiam.

Prawda. Pozdrawiam.

Dlaczego tu tak pusto i cicho? Świetny wiersz. Podpadłeś forum czy co? :))) Pozdrawiam

Wiem, tym bardziej cieszę się z "podobania". Dziękuję i pozdrawiam :)

Piękny. Smutny, ale piękny. I... milknę z wrażenia. Pozdrawiam

:) A ja jestem w takiej sytuacji, że nie mogłem. Dlatego napisałem ten wiersz. Może nie najlepszy, ale zawsze jakiś. Dziękuję za czytanie i pozdrawiam.

Bardzo dobry tekst moim zdaniem. Rozumiem, że to gotowy wiersz, ale pozwolę sobie na dwie uwagi. Pierwsza, to taka, że przecinek po te wydaje mi się nie na miejscu, a druga, to że te i tych wydają mi się zupełnie zbędne. Pozdrawiam serdecznie.

Światło, które w was się tli, zgasło w nas do końca. Przeminęły ziemskie dni dla kochanków Słońca. Pamięć o nas żywa jest, póki wy żyjecie. Nawet zwykły, drobny gest, trzyma nas na świecie. Czy nasz program nadal trwa? Nikt ci nie odpowie. Wiara wam nadzieję da, wkrótce już się dowiesz. Ciemność ogarnęła nas wśród jesiennej nocy. Wieczność kłania nam się w pas mrużąc czarne oczy. Ty tymczasem zapal znicz, póki jeszcze możesz. Albo napisz dla nas wiersz, mroczy się na dworze. Jakiekolwiek światło wnieś w bliskie ci zaświaty, przecież po nas w tobie gdzieś drepczą nasze ślady. Jeśli umiesz to się módl, módl się jak najszczerzej. O to prosi każdy grób, w jak najszczerszej wierze. I niech w tobie ciągle trwa ta pamięci iskra, która moc wskrzeszenia ma, choćby na chwil kilka. Bez nas nigdy, dobrze wiesz, nie ujrzałbyś światła. Czy spotkamy jeszcze się? Oto jest zagadka.

A wielbłąd, to właściwie cuma. Ponoć to błąd w tłumaczeniu i, w takim razie, jedno drugiemu przeczy :)))))

"Łatwiej jest wielbłądowi przejść przez ucho igielne, niż bogatemu wejść do królestwa Bożego” A mi się wydał ten wiersz bardzo stonowany i niczego nikomu nienarzucający, ale jak widać, jak zwykle, punkt widzenia zależy od punktu osadzenia w czasoprzestrzeni. :) Pozdrawiam