Sylwester_Lasota

uśmiechnąłem się nad tym wierszem :) pozdrawiam do poczytania :)

byłem, czytałem. całkiem dobry wiersz :) kłaniam się do poczytania :)

o! Norwid? pozdrawiam :)

a to ładne :) pozdrawiam

bo uniwersalności szukam :) wielkie dzięki miłego dnia :)

'A gdy patrzę tak, śmiejesz się' - 'Bombonierka' :) http://www.youtube.com/watch?v=4zHvSH3MFiU pozdrawiam

Ty mnie nie przepraszaj :) cieszę się że w ogóle Cię to zainteresowało :) to Twój wiersz, zrobisz jak zechcesz :) dobranoc :)

uroczy wiersz :) chociaż mama zupełnie inna od mojej. kłaniam się i pozdrawiam :)

ktoś, nie pamiętam kto, powiedział: żyj tak, żeby każdego dnia zapisać chociaż jeden wers. coś w tym jest :) pozdrawiam i do poczytania :)

miałem napisać, że na szczęście obce mi są te klimaty, ale po przeczytaniu powyższego komentarza zbaraniałem zupełnie. pozdrawiam i do poczytania :)

bardzo trudny do zinterpretowania kawałek. nie wiem czy komuś uda się doszukać w nim sensu, mi się nie udało, chociaż próbuję ze wszystkich stron :). pozdrawiam :)

dałem plusa :) pozdrawiam :)

o jej! po co tyle tych kropek? jeśli je usuniesz, to może nawet zastanowię się nad plusem :), bo nawet zauroczyła mnie ta młodzieńcza naiwność :) kłaniam się i pozdrawiam.

bardzo romantyczny utwór, myślę, że będzie trudno go 'sprzedać' w naszych, prozaicznych czasach. pokoju życzę i do poczytania :)

dzięki Krysiu :) pozdrawiam i do poczytania :)

Tak, treść to samo życie, na szczęście tylko niektórych osób. Co do rytmu, cóż... przesunięcie średniówki delikatnie stopuje jakis wers, ale czy aż psuje.?.. :( Pozdrawiam róznież, do poczytania... :) nie gniewaj się :), ale pozwoliłem sobie trochę pomajstrować przy Twoim wierszu :) i zobacz co z tego wyszło: pachniały kwiaty tak pospolicie marzenia rwałaś z pobliskich łąk garściami chciałaś nabierać życie szukając lądu wciąż szłaś pod prąd potem na przełaj po prześcieradłach w lubieżnych pozach miesięcy cwał upojnych nocy chłód i wzgarda a w ustach ciągle goryczy smak pęcznieją lata i więdną kwiaty zwodnicza bajka jak odprysk szkła kantem otwiera wciąż nowe rany trzymając w garści zbyt łatwy szmal przygasa uśmiech i rezon tracisz chowasz go w rękaw jak asa z kart już wiesz że z nim ci jest nie do twarzy na starych drogach brunatna rdza włosy przyprószył srebrzysty zamróz między szklankami wciąż echo łka powracająca zła smuga żalu i brzęk sumienia straconych lat nie wiem co o tym sądzisz, ale, moim zdaniem, wiersz wymaga dopracowania bo w sumie, to dobry i ciekawy utwór. ucieszy jeśli z czegoś skorzystasz, nie zasmuci, jeśli nie :). pozdrawiam.

prawie grób ludzie stamtąd dość często odchodzą a piguły w białych przechodzą nad tym do porządku tylu przyszło tylu odeszło tylu zostało jest miejsce nie ma wszystkie zajęte szacunek? bywa pozdrawiam

świetny pomysł i nie najgorzej zrealizowany :) Pokoju :)

jak wyżej, a poza tym brak zdecydowania co do interpunkcji (po przecinku, jeśli już jest powinna być spacja :)) kłaniam się :)

No i dobrze jest :) Pozdrawiam

Byłem, czytałem, Co uważałem, To napisałem Amen :) Pozdrawiam

:))) Pozdrawiam

Wiersz nie z tych czasów i nie z tej ziemi :) Pozdrawiam

Dlaczego 'krwii' przez dwa i? Jeśli Pan, to ten Pan, czyli Pomazaniec, to nie odszedł, żyje. Chociaż dla wierzących. I jest Miłością. Inna sprawa, że świat się od Niego odwraca.

Zagubiłem się w tych górach :) Pozdrawiam