Sylwester_Lasota

może kiedyś się spotkamy z nadużytym słowem może zadasz mi pytanie a ja nie odpowiem może wspomnisz o mnie jeszcze choćby nad mym grobem i przeczytasz moje wiersze znajdziesz coś o sobie może zanim czas nas zetrze da nam chwilę pożyć nim uleci w letnim wietrze za bezkresne morze

Dzięki.

Dostrzegłeś więcej niż autor chciał pokazać. :))) Wielkie dzięki. Również pozdrawiam. Dlatego zdecydowałem się na taki tytuł, a nie inny. Poza tym skalę tego "zakrzywiania" rozpatrywać możnaby na różnych płaszczyznach. Pozdrawiam :) Nawet jeśli mają, to ich krzyk nic nie zmienia. Pozdrawiam

w takim świecie żyć nam przyszło gdzie dostawcy prawd zmyślonych zakrzywioną rzeczywistość naciągniętą z każdej strony

wzywają mnie nogi do drogi dotrzymuj mi kroku w każdą porę roku :) Pozdrawiam

A gdzie Żwirek i Muchomorek, Makowa Panienka, Reksio, Filemon, Bolek i Lolek? Hę? Pozdrowienia :)

Po pierwsze, powiadają ludzie, że ciekawość to pierwszy stopień do piekła, a po drugie, to wydaje mi się, że te dywagacje raczej bardziej pasują do Googla, niż do Boga. Bo ostatecznie czym taki Gugel jest? Jak dużo o nas wie? I jak często zwracamy się do niego o pomoc? Pozdrawiam :)

groźny Sylwester gwiaździste niebo trzęsie się od eksplozji pies pod kanapą

Łał! :))) mroczny Sylwester ciemność za oknem zegar wybija północ strzelają korki

Świetny tekst. Bardzo mi się podoba. Dziwne, że nikt jeszcze nie skomentował. Pozdrawiam

No, raczej na pewno nie. Tym bardziej, gdy się jedzie tą samą dorożką. Pozdrawiam

Dziękuję. Również pozdrawiam.

czasami nie wiadomo co lepsze/gorsze sparzyć się czy parzyć

Świetna. Czuję się dotknięty do żywego :))) Pozdrawiam :)

Tak :). Zacząłem pisać to jako prozę, a wyszło... to co wyszło. Oby nas tylko takie przypadłości dopadały.

Dobre pytania, ale nie wszystko jest takie jasne i oczywiste, jak mogłoby się na wydawać. Przeglądałem kiedyś jakieś czasopismo poświęcone psychologii i znalazłem w nim artykuł opowiadający o badaniach, w których udowodniono, że decyzja o tym jak postąpimy/zareagujemy, jest już podjęta w naszym mózgu zanim o tym pomyślimy. Jakkolwiek dziwacznie to brzmi, to wydaje mi się, że jest to obowiązująca linia obecnie w tym temacie. Jeśli tak jest, to oznaczałoby że nasze działania są z góry zdeterminowane i jeśli mamy na nie jakikolwiek wpływ, to raczej znikomy. Pozdrawiam

Oj można, można. Dzięki :) Pozdrawiam

Świetny tekst. Niesamowity. Pozdrawiam.

@jan_komułzykant tak to wychodzi, gdy próbuję napisać coś prozą, a to coś zamienia mi się z automatu w... wiersz(?). ;)

A polski bez jak pachniał w maju W Alejach i w Ogrodzie Saskim, W koszach na rogu i w tramwaju, Gdy z Bielan wracał lud warszawski! Szofer nim maił swą taksówkę, Frajerów wioząc na majówkę, Na trawkie, pifko i muzykie; Gnał na sto jeden, na rezykie; A wiózł śmietankie towarzyskie: Kuchtę Walercię, tę ze Śliskiej, Burakoszczaka z Czerniakowskiej I Józia Gwizdalskiego z Wolskiej. Byli spocone i zziajane I wszystka trzech w drebiezgi pjane, I jak jechali bez Pułaskie, Fordziak w latarnię wyrżnął z trzaskiem, I przybiegł (tyż pod gazem krzynkie) Fłimon szarpany za podpinkie. Szofer czarował go naturalnie, Że on zapychał leguralnie I „Niech ja skonam, niech ja skonam (Zawsze dwa razy! rzecz stwierdzona), Skoro jeżeli znakiem tego Nie jest to wina bzu danego, Któren cholernie się uwietrzniał I mocny zapach uskuteczniał; Ciut, ciut mnie z niego zamroczyło I właśnie bez to się zdarzyło”. Policjant mówił: „Ja nie frajer I pan nie weźmiesz mnie na bajer, Pan się zatrudniasz ankoholem” – I nagle krzyk: „To ja chromolę!” I „Nie bądź pan tu za szemrany!” A kuchta w pisk: „Zabiją! Rany!” A Józio w pysk, a Józia w mordę, I już w powietrzu pachnie mordem, I wszyscy do komisariatu, A z winy – majowego kwiatu. Potem to ślicznie Wiech uwieczniał, Z daleka więc do pana Wiecha Pełen wdzięczności się uśmiecham… To tyle Tuwim na temat bzu w Kwiatach polskich. A od siebie jeszcze dodam, że w młodzieńczych latach zwykliśmy mawiać: Bez pole, bez majtek, bez płot... ;) tak bez sensu i bez przyczyny :))))) Bez urazy :) Pozdrawiam

Jak to się stało? Wsiedliśmy razem do tej dorożki (nie szukaj tutaj jasnych obrazów), w podróż przez życie mieliśmy ruszyć. Lecz nie od razu. Starałem drogę ci wytłumaczyć cierpliwie niczym jakiś dżi pi es, GPS, znaczy, lecz ty wskazówek szukałaś w gwiazdach. To była jazda. No, niezła jazda! I tyle. Wiedziałaś lepiej! I ja wiedziałem. Złączonym duszą, złączonym ciałem, rosnąć nam przyszło w masę krytyczną. Od animozji wprost do eksplozji. I się skończyło... apokalipsą. Włóczę się teraz w cudnych manowcach, a ty gdzieś poszłaś, gdzieś sobie poszłaś. Zamknęłaś najpierw drzwi mi do domu. Komu się żalić? No, powiedz, komu? Samotnie sypiam pod czystym niebem. Czy tobie lepiej? Odpowiedz sobie. Ja tego nie wiem. Wczoraj tu byłaś, chyba zbłądziłaś, lecz mnie o drogę przecież nie spytasz, to pewne dzisiaj i przecież jasne, nadal wiesz lepiej, a ja nic nie wiem. Nic się nie zmienia, szans na to nie ma... wciąż kocham ciebie.

Ciekawy układ rymów... i został doskonale oddany w przekładzie + Jak zwykle czytam z przyjemnością i podziwem :) Pozdrawiam

Oby nam się udało doczekać do wiosny. Pozdrawiam

w ramach konie w zaprzęgu ciągną sanie przez zaspy obraz na ścianie

zawiany rolnik na zaśnieżonym polu niknie w śnieżycy