Lilianna Szymochnik

Ten wiersz bardzo mi się podoba oddaje przez, tą łzę emocję człowieka. Tam gdzieś w sercu głęboko skrywane płynie w krwi życiu zadumana myśli. Jakby w jakieś rwącej odzywa się ranie boli i zatraca w kurzu wspomnieniem. A czym dalej będzie w przyszłości oto jest pytanie? ros coelestis. Ave!

Jeśli mogę cokolwiek zasugerować.Jeśli chodzi o układ strof,to taki zapis nawiązuje do sonetów angielskich, natomiast refleksyjna treść raczej do francuskich, więc rozbitych tradycyjnie na 4,4,3,3 wersy.Ale wyostrzona ostatnio tercyna tym bardziej wyraża myśl Peelki,zatem najlepszy jest zapis ciągły?. Ave!

Nie denerwuj się porywczością niczego, nie zyskasz Ulissesie. Twoja chytrość wyszła z błędami. Ave!

A to, co za egipskie imię jakiegoś kapłana z ks."Faraon"-B.P. A ogólnie do wiersza zostanie tak jak jest. Ave!

Miłości owoc - wstydliwe słowa. Żądza wygrywa z Poezją w walce tak jak przegrywa, gdy Jesteś - mowa a usta milczą, a szepczą palce. Czy podejrzewałbym siebie o to, że będę zdolny Poezję zdradzić - myśli kaleczą o błahe Słowo, tym bardziej Miłość swoją wyrazić? Oddałem honor Poety innym, miłości owoc zaś piszę - Tobie, bo miłość za nic miewa zasady. Wiem: w oczach krytyków jestem winny czy w Twoich? - nie wiem.Pochlebiam sobie, że spojrzą w moje, wyzbyte granice.

Oto jest pytanie? naszego przeznaczenia. Pozdrawiam.

Bo to, nie jest erotyk erotyk bym inaczej napisał. Pozdrawiam.

Więc Alicjo zmieniłem znaczenie tych słów. Zapewne teraz inaczej to wszystko czytamy. Pozdrawiam.

Dla ciebie w ogień, bym skoczył z tego szaleństwa moja kochana. Dwa serca w jednym - to my! wielka dzika żądza nas porwała. I nie ma nad nią żadnych sił aby tą potęgę z mocy zatrzymać. Bije po zmysłach w pioruny grzmi - nic nie pomaga muszę z nią żyć. Chociaż mnie rani i daje wycisk ale jej słodycz rozbudza mnie. W tańcu ciała, jakże jest Boska wulkan w erupcji uderza mnie. I znowu zagra z iskry rozpala z pożaru w łunie w jeden rytm. Człowiek o świecie Bożym zapomina w taką pożogę z wodą na dym. Tak opętała, że spać nie dała straciłem wszystko, nie miałem nic Byłem nagi, jak w raju Adam jakże szczęśliwy chyba jak nikt! Czas w miejscu stanął!...się zapomniał; nie wiedział w którą stronę, ma biec! A wokół wszystko jakby zamilkło - tylko my dwoje w rytmie naszych serc.

To wymyśl coś innego?kolego.

Króciutki, ale milutki jakże niezwykle słodki.

Jaka tam literówka: zawsze znajdziecie dziurę w całym. Ave!

Posyłam Tobie telepatycznego buziaka kaju-maju w te słońce z promienia. Pozdrawiam.

To tak jakby: "Dobro zawsze odpycha zło. Albo- np. "A kto umarł, ten nie żyje? Ależ to jest zbyt oczywiste Rafale. Ave!

Jak znajdę czas dlaczego nie. Życzę wzajemnie Weny twórczej. Pozdrawiam.

Dobrze napisze wiersz biały tak jak mówisz o tej miłości.ok Pozdrawiam.

Sokoli wzrok miłości na mnie spogląda bacznie wpatruje się w każdy ruch. Wszędzie jej pełno wiem czego żąda chodzi jak cień, znika jak duch? Podświadomość mówi - czuje intuicja obserwuje każdy najmniejszy krok mój. Zawsze jest obecna z telepatii kocha wprost nie chce powiedzieć dwóch słów. Choć jest tak bliska - zarazem daleka wstydzi się krzyknąć kochanie stój! Kiedy mnie mija oczy swoje spuszcza, przecież nie jestem jakiś, tam zbój! nawet w snach do drzwi moich puka. Jutro jej powiem, że będę tylko twój. Sonet.

Tak to prawda. Pozdrawiam.

Kwiaty to symbole młodego życia w gwiaździstym układzie płatków z korony porównywalne są szczególnie do słońca kuli ziemskiej, lub mistycznego centrum. Wiele kwiatów otaczano czcią i szacunkiem względnie za urodę, lub zawartą substancję. Traktowano ich jako wysłańców wiosny, także zmysłowego pożądania i erotyzmu. W średniowiecznym - Roman de la rose oznaczały życiową radość życia - u Majów koniec zimy i zwycięstwo nad śmiercią w różnych wierzeniach owej symbolice. Otwarty ku górze kielich kwiatu oznaczał gotowość przyjęcia darów Bożych, dziecięcą radość z cudów natury w raju - przemijanie wszelkiego ziemskiego piękna. Barwy kwiatów mają różne znaczenia biel to niewinność:czerwień krew, namiętność- błękit:serdeczne poświęcenie, tajemnica. Wpadająca w żółcień:ciepło, złoto, słońce. Każdy kwiat ma swoją jedyną wymowę można było z nich czytać, jak z pisma. Układany bukiet przekazywał przemyślnie trudne do wyrażenia słowami wiadomości. Istnieje zapisany słownik mowy kwiatów w epoce biedermeieru - bywał taki zwyczaj. Szczególnie pięknemu światu kobiecemu - w wieku osiemnastym panował na salonach. A ponieważ wymowę rozmaicie interpretowano partnerzy musieli korzystać z tego samego klucza, aby ich tajemniczy przekaz właściwie odczytano, w ten sposób bukiety spełniały swoje zadania.

Masz rację taka, jest prawda. Pozdrawiam.

Ma wała wakat, ma to - o taka bora a waga! Udaje, a Jana Rawa, a gala, a tokaj aut - taka a tabu, a logika tas o tu tarot - sens o net, ten os nestor atut! Osa tak i gola, u bata, a kat, tu - a ja kota, a laga? a wara naja? e jadu agawa a robak a to!O tam taka wała wam?

Kaja Roma a Ala - fotka, a tara, patat, a kęs sękata ta para, ta akt o fala a Amor -a jak?

Dla tego epitafium muszę to zrobić. Dzięki pozdrawiam.

A możesz mi powiedzieć w których, te dwa niepotrzebne myślnik, są miejscach-np.

Mów powiedz szczerze. Jeśli szukamy to różnie.