Oxyvia

Podoba mi się. Świetnie oddana obskurność i brud szpitala. Szczególnie mi przypadł neologizm: "zeskrzypłe" - bardzo adekwatny do całej treści. Subtelny, nienachalny humor. Nieregularna forma, ni to rymowana, ni to nie, a jednak widać, że nieprzypadkowa. Coraz bardziej mi się podobają Twoje wiersze. :-)

Tak, villanella, wiadomo przecie, bo u nas Joasia Soroka ciągle pisze villanelle. :-) Podoba mnie się. Jak zazwyczaj Twoje wiersze. Majakowskiego "urobiono" niemal do głębi psychiki, wyprano jego mózg, preparowano dla niego potajemnie codzienną prasę, wiadomości ze wszystkich dziedzin życia społecznego. Pisał wiersze na cześć komunistycznych działaczy oraz ustroju państwowego, święcie wierząc, że teraz każdemu Rosjaninowi żyje się jak dawniej arystokratom (w falbanach i tiulach). A kiedy się przekonał, że to tylko mistyfikacja - popełnił samobójstwo. Straszna historia. Wiele o tym już opowiedziano. A jednak Twój wiersz robi na mnie wrażenie. Jak zwykle. Pozdrawiam.

No pewnie! Jeszcze wypytam po drodze inne osoby i spróbuję coś sklecić. Ale ogólnie myślę, że każdy może dojechać do Szulmierza. Ja bym bardzo chciała, bo jestem go szalenie ciekawa! :-)

O, teraz jest lepiej! Tylko oczywiście usuń cudzysłowia wokół fragmentów, które zmieniłeś według mojej "recepty". No i jeszcze zostaną drobne sprawy interpunkcyne. Sam się przyjrzyj: jak teraz oceniasz wyrazistość swojego wiersza? Salve! Salom!

Acha, już wiem, o co chodzi. A więc wyraz: "królewiecki" oznaczał jakieś prawo, wydane przez urząd (króla - ale nie przez niego samego). W tym wierszu tym bardziej to nie pasuje. A "po świecie" przecież się rymuje z "dzieci"! Jakie dwa rzeczowniki? Gdzie? Nie kapuję, o co biega. Pozdrawiam i kłaniam. JJ.

Już tam idę. :-)

Nie zgadzam się z ani jedną Twoją myślą w zacytowanym wywodzie. Po pierwsze: czy odmawianie paciorka jest przejawem i dowodem uczuć religijnych? Nigdy bym nie pomyślała! Po drugie: możemy sprawdzić, jakie uczucia mają dla nas zwierzęta podobne do nas (ssaki wyższego rzędu) - obserwując je, pytając i rozumiejąc. Tak samo, jak ludzi. Po trzecie: zwierzęta budziły uczucia religijne w ludziach pierwotnych (i nadal budzą). Ale nie w nas, niestety. Po czwarte: nigdy nie istniała ostrość między dobrem a złem, zawsze te oceny mieszały się i przewartościowywały zależnie od okoliczności i punktów widzenia - zawsze były rozmyte i każdy człowiek na nowo tworzył dla siebie swój własny system wartości - nigdy nie było innego świata. I całe szczęście. Po piąte: jasne, że to, co ludzkie, jest kruche i nie daje żadnej gwarancji na zbawienie, a raczej gwarantuje nicość po śmierci. Człowiek jako człowiek (z ludzką świadomością) nie istnieje poza czasem. To byłby nonsens. Bo gdyby tak było, to po co mielibyśmy umierać? Żylibyśmy wiecznie. Nieprawdaż? Po szóste: nie każdy się czuje tu jak roślina. Ja nie. Czuję wyraźnie, że moje życie jest zależne przede wszystkim ode mnie, od cech, jakie sama sobie wypracowałam (lub jakich sobie nie wypracowałam). A także - iż życie mojego dziecka zależy też głównie ode mnie: od tego, jakim jestem dla niej wzorem i od tego, jakie cechy pomogę jej w sobie wypracować. Człowiek to nie roślina, hodowana przez Boga w takim kształcie, jakiego On by sobie akurat życzył. Jesteśmy różnorodni (co niekoniecznie oznacza, że gorsi i lepsi). Po siódme: dlaczego to miałoby odbierać aksjologii sens? Moim zdaniem właśnie ten sens jej nadaje! Powiedz, kto bardziej świadomie wartościuje świat i siebie samego: dziecko, które boi się kary Tatusia i Mamusi oraz walczy o zdobycie Ich pochwały, więc bezkrytycznie postępuje tak, jak Oni uważają za dobre? Czy też człowiek całkowicie wolny, nie wierzący w żadną karę ani nagrodę (za życia ni po śmierci), który po prostu jest dorosły i dojrzał do tego, że CHCE być dobry, bo to nadaje jedyny sens jego istnieniu? A którym z nich Ty sam jesteś? Nie, Jacku, zupełnie nie przemawia do mnie Twoja filozofia. Moja jest całkowicie inna, znacznie bardziej wolna i - co za tym idzie - bardziej odpowiedzialna. To nie przed żadnym Wielkim Sędzią odpowiadam za swoje czyny - to przed sobą samą (głównie! - i po to właśnie mam sumienie!) oraz przed innymi Ludźmi. A jeśli się mylę, to mi to uświadom, proszę. Nie ma ludzi nieomylnych - może źle Cię zrozumiałam? Ale już trzy razy mi się to zdarzyło - takie właśnie rozumienie Twoich wywodów. Pozdrawiam.

Eee tam, nie znasz się! Nie wiesz, co dobre, po prostu.

Ale ogólny sens jest przecież jasny. Wiersze Messy są tego rodzaju, że nie należy "zrozumiewać" poszczególnych zdań, fraz czy wersów, tylko wyczuwać intuicyjnie ogólny sens utworu, wyrażany przez (często migawkowe) obrazy i skojarzenia. Tak właśnie jest tutaj. Na mnie wiersz robi wrażenie, działą na mnie jego "kosmiczna" atmosfera. PS. Messa, mail i gg już nieaktualne, bo jesteśmy wszyscy tutaj. Pisałam do tych, których lubię i z którymi udało mi się skontaktować w czasie Wielkiej Awarii, bo po prostu się za Wami stęskniłam. Myślałam też trochę o spotkaniu Mazowszan (i niekoniecznie tylko naszym), ale teraz już za późno, bo większość powyjeżdżała, a część z Was niebawem wyjedzie na POP II. Ale swoją drogą dziwne, że nie dostałeś ani jednej, ani drugiej wiadomości. Pozdrawiam.

"Dla swoich ludzi"? No to spróbuj też się wkręcić w nasz układ. Dlaczego ciągle jesteś spoza układu? Wstyd i hańba, jednym słowem. ;-D

Oj, Ktoś tu jest bardzo wyrafinowanie złośliwy. ;-) Ale oczywiście lepsze to i subtelniejsze niż te różne kupokomenty, wytwarzana przez owych kupowytwarzaczy, którzy łączą się w pary (parzą), potem wydają potomstwo, a ono znów wytwarza nowe kupokomenty - i tak cały Org jest coraz bardziej zakupokomentowany oraz zapchany wymyślaniami typu: "kto to tutaj tak słodko, subtelnie, kulturalnie?! - a niech się zamknie, ten taki, sraki i owaki!". PS. A kto nie wierzy, niech zerknie pod wiersz Katarzyny Bielińskiej pt. "Moje". ;-)

Brzmi to jak cytat z członka. Sokratexie, kapitalne! Aleś go przerobił w h...! Po prawdzie, to on sam się w to przerobił, a Tyś to pięknie zauważył i sformułował. ;-DDD

Pogardę - po to, aby przebaczyć? Nie, Lilianno. Pogarda jest podstawą litości. Zaś podstawą wybaczania są takie cechy i postawy, jak np.: wielkoduszność, zrozumienie, tolerancja, pokora. Co czujesz teraz dla Tomasza Romana: przebaczenie czy litość? Bo ja zdecydowanie to drugie.

Trzeba marzyć! To konieczne dla zdrowia i życia! :-) Już "pobiłam" (nie Ciebie, tylko wiersz, więc niech Cię nie boli). Ale chyba nie tak strasznie mu dołożyłam? :-)

Lilianno, rozumiem Twoje rozgoryczenie. Ale ono właśnie spowodowało "przegadanie" wiersza. Skrócę go wedle własnego uznania i poprawię błędy, OK.? Nie zaznaczyłam na czerwono poprawek w interpunkcji, ale też zwróć na nie uwagę, dobrze? Kilka znaków zmieniłam, niewiele, ale w Twojej wersji nie było poprawnie. Przekaz tych trzech strof bardzo mi się podoba. Metaforyka też: dosadna, prosta, prześmiewcza. Pozdrawiam.

Dzięki za pocieszenie, Lilianno. Ja się nie przejmuję, a w każdym razie - mniej sobą niż innymi ludźmi, których lubię. Stąd moja siła i "twardość". :-D Zaraz wejdę na "Bez limitu". Ale uważaj, bo jestem szczera! ;-) Pozdrawiam.

Witaj, Messa! Nareszcie jesteś! :-) Dzięki za pochwałę i za uwagi. "Królewieckie" - sam wyraz fajny i oryginalny, ale zwróć uwagę, że popsułby mi rytm (to sylabotonik, choć przemieszany prozą dla urozmaicenia). A dlaczego "po świecie" na siłę? Chodziło mi o to, że bogaty facio ma niejedną willę na całym świecie i może zabrać Kopciuszka-Tessę na każdy kraniec owego świata, kiedy tylko ona zechce. (A przynajmniej on się tak przechwala). ;-)

Prawie że racja, Michale. Tylko że "kupa" jest obelżywa zawsze, czy to w odniesieniu do autora, czy do jego utworu, który wszak zawsze jest jego cząstką. A dalej zaprzeczasz sam sobie: Czy to nie są kiny? Ej, a gdzie Twoja "cenzura dla krytyka"? "Co kto ma w majtkach" - to jest prywatna sprawa każdego z nas i może sobie pozostawać wielką niewiadomą, i nikomu nic do tego. No właśnie, właśnie: to samo skieruj do siebie, Michale. ;-) A co do Lilianny, to przecież przeprosił za swój wybuch: Chyba, Michale, nie zuważyłeś tego? Ave!

Kiedy spałeś, ja pomyślałem, że to pewnie metafora długiej, balowej sukni Kopciuszka :) Pozdrawiam. Nie, to metafora dłuuugiej koszuli z walenia. ;-D Tak, możliwe. Ale tylko pod warunkiem, że i wiersz Lilianny, i Wasza dyskusja o "Nadobnej materialistce" noszą te same znamiona. :-) Sokratexie, ja nigdy nie twierdziłam, że moje wiersze inspirują zagranicznych dziennikarzy i zmieniają życie ludzkie. Ja sobie tu piszę dla zabawy, dla dobrego towarzystwa, dlatego, że Was lubię. A jeśli uznałeś, że moja dedykacja Ci uwłacza, bo poziom Twojej Poezji jest nieporównanie wyższy niż moich wierszyków, to wybacz - uwłaczanie Ci nie było moim celem. (Nigdy).

Oscarze, dzięki za wpis. Rozbawiłeś mnie tymi przyśpiewkami na wstępie! :-) Msz prawo do własnego zdania, oczywiście. Ja też mam prawo. Uważam, że poziom wiersza nie jest zbyt niski, żeby go wkleić w tym dziale. Nie jest to bowiem "Almanach wierszy genialnych", tylko amatorskich. Ale nie musi Ci się podobać akurat to, co ja piszę. Pozdrawiam.

Dziękuję Ci, Lilianno. Bo ja wiem, czy piękna? To odpowiedź na to, co napisałeś o "Nadobnej materialistce" - każde zjawisko można oglądać przynajmniej z dwóch stron i z każdej ono inaczej wygląda. Tyle chciałam wyrazić tą balladą. Zaś ocenę postawy bohaterki - dumnej, pięknej i przez to nieszczęśliwej idealistki - pozostawiam Odbiorcom, podobnie jak zrobił to reżyser filmu pt. "Tessa Daurberville" - Polański (nie wiem, czy dobrze powtórzyłam nazwisko bohaterki). Na pewno film Polańskiego jest lepszym dziełem na ten temat, niż moja ballada. Ale chciałam porozmawiać z Wami wierszem. Bo takim zabawom służy ten portal. No nie? :-)

Dzięki za plus. Nie masz obowiązku nikogo wielbić, ale te dwa wyznania pod adresem Sokratexa i tym bardziej Lilianny są bardzo niegrzeczne i na pewno przykre dla nich.

Tak jak też to cytowane gdzieś przez Ciebie o tym "wrzodzie - bezwzwodzie" - też mi się podobało. :-) Choć - prawdę powiedziawszy - niektórym może się zrobić przykro... No, ale to nie tematy na tutaj, bo odbiegliśmy od wiersza Katarzyny.

Ach, nie zajarzyłam! Ale to nie moje, to cytat z anonimowego poety. Tak, rzeczywiście dobre. U Was w Krakusowie nieznane? :-)

Poszukam w reklamach banków, które codziennie likwiduję na moim koncie mailowym; może niektóre z nich się zdadzą akurat.