Oxyvia

Szczerze mówiąc, nie lubię wierszy zaangażowanych politycznie czy historycznie, chyba że jest to satyra. Ten nie jest satyrą. Jest kawoławowy (cały, nie tylko tytuł) i dydaktyczny, prowadzi "jedynie słuszną drogą", taki po myśli w dzisiejszych czasach. Przypomina przemówienie agitacyjne w Hyde Parku albo w Wawce przed wejściem do Metra Centrum. Tymczasem ani polityka, ani historia nigdy nie są takie proste i łatwe do oceny. Można by tu dyskutować na wiele tematów z Peelem. Nic nie jest takie oczywiste, jak chciałby wierszyk. Pozdrawiam sympatyczną Bestię.

A, przyjaciela! Byłam przekonana, że chodzi o synka. Żartów o homoseksualistach jakoś nie chwytam, szczerze mówiąc, nie bawią mnie. Już bardziej świństwa o heteroseksualnych. ;-) Dzięki za wyjaśnienie. Proszę bardzo, są świństewka, do Adama rzecze Ewka - zbastój trochę stary chamie, nie pchaj ręki aż po ramię, na to Adam obelżywie - stara jędzo, sam się dziwię, że nie mogę sięgnąć dna i jak pchał tak dalej pcha. Czy tego rodzaju? Pozdrawiam Zawsze mówiłam, że Ewka musiała mieć głęboką osobowość. ;-) Dziękuję za wierszyk na życzenie.

Almare, już Ci napisałam gdzie indziej, co czuję w związku z tym wierszem, więc się nie będę powtarzać. Tylko dodam... Oj tam, właściwie to nie wytrzymam: jeszcze raz powiem, że jestem zachwycona! Śliczny, uroczy, urzekający i przede wszystkim - uwiośniający! :-)

Niestety nie. Paw zawsze najpierw kojarzy się z dumą w naszej symbolice (moża nawet w ogólnokulturowej). To było pierwsze, co mi przyszło na myśl. Ale nie widzę żadnej dumy w tych słowach: ptak nie ucieka bo każda minuta to życie a nadwaga skażonego sumienia jest niczym wobec niepohamowanej chęci zdobycia aż tak taniego mięsa Tu jest drapieżność, skażone sumienie, ciężar sumienia ("nadwaga"), zagrożenie życia, a mimo to - "niczym niepohamowana chęć zdobycia (...) mięsa". To jest obraz polującego drapieżnika. A gdzie duma?

nie mylisz. Wszak mi'ość to p'tęga... nieprawdaż? :) Dziękuję za odwiedziny, pozdrawiam. Tak, ale żżż.ciodojna. ;-) Pozdrówko.

mówił, że ma Rysia czyli przyjaciela czy tłumaczyć dalej? A, przyjaciela! Byłam przekonana, że chodzi o synka. Żartów o homoseksualistach jakoś nie chwytam, szczerze mówiąc, nie bawią mnie. Już bardziej świństwa o heteroseksualnych. ;-) Dzięki za wyjaśnienie.

A ja nie bardzo rozumiem, chociaż coś mnie wciąga w tym wierszu. Przestrzeń, skrzydła, droga, tęsknota - to są bliskie mi słowa i rekwizyty, budzą we mnie nostalgiczny nastrój. Natomiast przesłanie mi umyka. ...blokowisko szuka w stęsknionych oknach Może raczej: "stęsknionymi oknami"? Jak człowiek oczami? zbawiennej drogi wciąż niedościgła jak przeznaczenie umyka zbyt szybko Co umyka? Droga? Dalej jest apostrofa - do kogo zwrócona? Do drogi? Ta droga jest "zbawienna" i jest "jak przeznaczenie", w dodatku apostrofa do niej zawiera prośbę o zabranie Peela "w odległą przestrzeń" po "ujęciu mu skrzydeł". Dlatego ta droga kojarzy mi się ze śmiercią, a wiersz - z modlitwą o śmierć, która ucieka. Potwierdzałby to tytuł z zapytaniem o pewność - całkowita śmierć nie jest pewna, nie wiadomo, czym ona jest w swej istocie. Ale sądząc po tym, jak radośnie odebrał wiersz Tomasz Biela i jak się tym ucieszyłaś, nie jestem pewna, czy dobrze go rozumiem. Jednak w tej chwili nie kojarzy mi się z niczym innym. Pozdrawiam serdecznie.

Nie rozumiem żartu: Marysia to jakiś znowu Jan Maria? ;-)

Ładne. Tyle, że jemioła to chyba pasożyt? Ale może się mylę.

Oczywiście, każdy ma prawo do własnego odbioru i własnego stylu. I każdy może z każdego komentarza wyciągnąć coś dla siebie. Ja również pozdrawiam serdecznie. PS. Przeczytaj maile ode mnie odnośnie do Waszego wieczoru w Aninie, bo to ważne i pilne! Buziaki.

Bardzo dobre. Ja też uwielbiam wiersze z pogranicza prozy: pełne zdania, długie frazy, liryczną opisowość, podszytą subtelną refleksyjnością. Dwie pierwsze strofy liryczne i zamyślone, nostalgiczne; trzecia zupełnie inna w nastroju, zatrącająca o horror czy koszmar: ptak nie ucieka bo każda minuta to życie a nadwaga skażonego sumienia jest niczym wobec niepohamowanej chęci zdobycia aż tak taniego mięsa Cóż to za ptak drapieżny i podstępny? Chyba jednak nie paw? A jeśli, to nie taki zwykły, z parku królewskiego. Może chodzi tu o właścicieli restauracji, którzy żerują na ostatnich w sezonie turystach, próbując "zedrzeć z nich skórę"? I mącą nastrój zamyślonego piękna, kontemplacji...

Fajny, zabawny, autoironiczny. Wszyscy pewnie wyglądamy podobnie przy komputerach w chwili tworzenia. A anioły stróże, które wszystkich nas widzą, mają ubaw. ;-)))

Dziękuję, Nato, miło mi i cieszę się. Ale zauważ, że owa nieuchronność oraz nieskończoność odnoszą się raczej do treści optymistycznych, a nie pesymistycznych. Im większy ból po stracie miłości, tym silniejsza jest następna. (Przynajmniej w przypadku mojego Pla, a wszystkim tego życzę). :-) Pozdrawiam również.

Jacku, na jakie więcej? Czy sugerujesz, że w jakiejś sferze niewystarczająco zaspokoiłam oczekiwania tutejszych facetów?... ;-/ Oczywiście na więcej Twoich wierszy :) Dziękuję, Jacku, ładnie z tego wybrnąłeś. ;-D Żeby to była prawda... Nie jestem mistrzynią. Ale dzięki za ciepłe słowa.

Już pisałam, że jesteś kochana i pełna ciepła. :-) Bardzo dziękuję za miłe słowa. Ja także serdecznie pozdrawiam.

Bardzo dziękuję za Ul! Cały czas myślę o tym zwrocie; dzięki Wam widzę, że jest niefortunny i na pewno go poprawię. Niebawem. Pozdrawiam również. :-)

Muzyki się nie da opisać - sama to stwierdziłaś w innym swoim wierszu. Może dlatego te słowa pełne uniesienia i patosu wydają się egzaltowane - nie pokazują nic, bo nie mogą. Wiersz o muzyce nie powinien być opisowy. Za dużo tu wyrazów opisowo-oceniających typu: czarodziejski instrument, śpiewem srebrzystym, głębokim wzruszeniem, magią sztuki zaklętej, lekkością, precyzją zdumiewa, olśniewając czystością i siłą wyrazu itp. To jest opisówka, Zosiu, mówiąca tylko tyle, że Tobie bardzo się podobał czyjś występ. Ale to nie wprowadza nastroju, nie budzi skojarzeń muzycznych, no bo myśmy nie słyszeli tego muzyka i nawet nie możemy porównać swoich doznań i ocen z Twoimi. Bardzo trudno jest pisać wiersze o muzyce czy w ogóle o sztuce, trudno jest wyrażać swoje doznania wywołane dziełem sztuki za pomocą innego rodzaju dzieła sztuki. Niezły wiersz na ten temat napisał Egzegeta - zerknij do niego. Nie ma tam wyrazów oceniających ani opisujących, jest metaforyka i obrazowanie, przywodzące na myśl skojarzenia erotyczne. A co do patriotyzmu - czuję podobnie, ale rzeczywiście tyle razy czytałam już zdania tego typu: "Inni wolą Pola Elizejskie, a ja rodzime małe miasteczka nad morzem" - tyle razy od czasów Kochanowskiego, że faktycznie nie robi to już na mnie wrażenia. Patriotyzm też bardzo trudno wyrażać w dzisiejszych czasach. I tak naprawdę ta ostatnia zwrotka patriotyczna jest tu niepotrzebna, nijak nie pasuje do treści. Napisałaś w wyjaśnieniach: "Bez tych zwrotek całość traci sens. Pierwsza podkreśla przypadkowość i miejsce wydarzenia, ostatnia to, że w wszędzie może się zdarzyć coś wartego uwagi." Ostatnia wcale nie mówi, że "wszędzie", tylko - że nigdzie nie jest tak pięknie, jak u nas nad morzem. A to się nijak ma do ukraińskiego grajka. Ale to wszystko nie znaczy, że Twój wiersz jest całkowicie do bani - nie, widać w nim zdolności poetyckie i wprawne rymowanie, dobry warsztat. Tylko nie ta forma dla tej treści - albo odwrotnie. Pozdrawiam Cię serdecznie.

Dziękuję za koment, Bestio. Tak, zamierzam poprawić wiersz i wziąć pod uwagę rady Czytelników. Ale nie potrafię tak od razu, muszę to przemyśleć, przetrawić, oswoić się i przymierzyć do tego. Fajnie, że mimo wszystko się podoba. :-)

Chyba nie zauważyłeś mojego wpisu parę pięterek wyżej, bo nie odpowiedziałeś... :-(

Jacku, na jakie więcej? Czy sugerujesz, że w jakiejś sferze niewystarczająco zaspokoiłam oczekiwania tutejszych facetów?... ;-/ Oczywiście, że każdy ma prawo mieć własne zdanie. Niemniej drażni mnie, kiedy ktoś mówi, że "miłość nie istnieje" albo "miłość kończy się najdalej po" takim to a takim czasie - szczerze mówiąc, nie mogę tego słuchać. Natomiast zwroty, które tu cytujesz, w moim odczuciu nie brzmią komicznie. Cieszę się, że chociaż fragment Ci się podoba - to już coś! :-) Pozdrawiam.

Czekaj... Tera ja nie kapuję: dlaczego?

Dziękuję bardzo! :-)

Dziękuję, jest mi bardzo miło. :-) Zapraszam po więcej!

Ło, biologica się odezwała! ;-D Ale to jest bajka! Właśnie dokładnie tak!

O, no właśnie, tego bardzo brakuje i o tym pisałam niedawno! - wiecznie czytam jakieś smutne wiersze o smutnej miłości i smutnych zakończeniach, tak jakby na świecie nie istniały żadne szczęśliwe miłości bez zakończeń - i nareszcie jest! Wiedziałam, do Kogo zajrzeć! A to jest genialne: już nie będę lepszy będę bliżej Dzięki za nutkę ciepła i optymizmu. Pozdr. :-)