Oxyvia

Ładnie, wiosennie, piosenkowo. :-) Nawiasem, jeśli chodzi o nasz gatunek homo sapiens, to akurat na nas działa erotycznie zwłaszcza jesień, a nie wiosna. Bo życie poczęte jesienią rodzi się na wiosnę lub latem - to najlepszy czas dla narodzin niemowląt i najwięcej ich wtedy przychodzi na świat. Tak więc jesień jest erogenna i to ona zawraca nam w głowach! :-) Ale wierszyki naprawdę sympatyczne i śpiewne, i tchną radością wiosenną.

Gdyby tak było, to by znaczyło, że im mniej precyzyjny wiersz, tym lepszy. I że bełkot - jako zupełnie niezrozumiały, a więc pozostawiający całkowitą dowolność "interpretacji", czyli skojarzeń - jest arcydziełem. To oczywista bzdura. Wiersz powinien bardzo precyzyjnie wyrażać to, co autor ma na myśli - "bo chodzi o to, aby język giętki / powiedział wszystko, co pomyśli głowa". Dokładnie o to.

Marku, dziękuję za przeczytanie i uwagi. Tak, wiersz nie ma mocnego zakończenia, i jest to celowe. Chodziło mi o wyrażenie cykliczności świata (nie tylko pokoleń ludzkich) i wieczne odradzanie się wszystkiego w coraz to nowych wersjach. Dlatego można ten wiersz czytać w kółko wiele razy - jak świat. Rzeczywiście, mogłabym na końcu dopisać trzykropek albo początek pierwszego wersu z dopiskiem: "itd.". Czy tak byłoby lepiej? Jeśli napiszesz, że tak, to tak zrobię. Pozdrawiam serdecznie. Oxy.

Dokładnie; ale gdyby się tak zagłębić to nie tylko o kasę tu chodzi. Pozdrawiam i baaaardzo dziekuję:)) Nie, no pewnie, że nie o kasę pieniężną - ona akurat jest najmniej warta zachodu. I to dla wszystkich, nawet dla królów i królowych, jak się okazuje. :-)

Nie podoba mi się grubas, inwalida i paskudas, brzydal, quasi-modo, monster, facet bez nóg lub bez rączek. Jeśli nie zapewnisz męstwu, by zachować wszystko w miejscu, nie spodziewaj się za życia, że pokocha cię kobita. Dedykowane obydwu Panom. Oxy.

Cezary, Gabarytki też się podobają i swoich fanów mają - nie tylko laleczki Barbie z pryszczami zamiast biustu. ;-))) Poza tym otyłość rzadko bywa skutkiem nieprawidłowego odżywiania się. Najczęściej jest cechą wrodzoną, czasami przejawem jakiejś choroby, a ostatnio nawet odkryto bakterie, które ją powodują. I wierz mi, że ludziom grubym jest bardzo, bardzo przykro, kiedy inni się z nich wyśmiewają. To bardzo nieładnie, Czaruś. Pozdrawiam.

Bajka o królu i królowej... Każde z nich wystawia swoją cenę, a żadne nie chce płacić, co? ;-)

A widzisz, a jednak interpretacji było sporo różnych. Czyli jednak trzeba by było coś tu doprecyzować. Ale wiersz jest dobry, mimo wszystko.

Stasiu, nie bardzo rozumiem ten wiersz. Przepraszam Cię, ale czegoś tu mi brakuje, jakiejś myśli głównej (jej wyeksponowania), jakiegoś spoiwa. Buziaki serdeczne. :-)

Ja lubię rymowane wiersze. Ten jest bardzo smutny. Mówi o śmierci i o tym, że dalej już dla człowieka nie ma nic - bo przestaje być człowiekiem, bo jego głowa umiera wraz z nim. Zgadzam się z tym, ale niekoniecznie nazwałabym to klęską. Nie chciałabym po śmierci nadal mieć ludzkiej świadomości i pamiętać wszystkiego, czym byłam tutaj i co przeżywałam tutaj. Za bardzo kocham to materialne życie. I za bardzo kocham moje materialne dziecko. :-)

Ciekawie to napisane z punktu widzenia lingwistycznego - jak to często u Ciebie, jajoBabo. :-) Ech, gdzie te chłopy?!...

Dziękuję, Alleno. Chyba nie istnieją tematy nowsze niż świat. :-)

Ja też tak myślę. :-) Dzięki.

To nie jest co prawda styl, jaki preferuję, ale widać, że jesteś zdolną Poetką "białą". :-)

Dlaczego niestety? A poza tym to jesteśmy prawie w jednym wieku, Celka. :-)

Aniu, bardzo dziękuję za taką opinię - że wiersz nadaje się do śpiewania lub skandowania - to duża pochwała w moim odbiorze. Poprawiłam, co kazałaś. :-) jest lepiej. Prawda? Pozdrówka serdeczne.

Stasiu, fajowsko, że byłaś! Dzięki za koment. Tak, Ziemia - jak i Feniks - maja swoją wytrzymałość, której nie wolno nam przekroczyć. To spalanie i eksploatowanie Ziemi - to jedno z "denek" wiersza, które nie od razu widać. A Ty od razu zauważyłaś. :-) Buziaki. Oxy.

Fajne! :-))) Jak ja nie lubię rano wstawać!... Bardzo dobrze rozumiem wszystkich, którzy mają tak samo. Wiem, że pierzynka przedłuża mi życie jak czakram - bezwzględnie tak! Cóż, największy czworonożny przyjaciel człowieka to jednak łóżeczko. ;-)

Marusiu, nawet nie wiesz, jaką mi przyjemność zrobiłaś, bo z Twojego komentarza dowiedziałam się nie tylko tego, że wiersz Ci się podoba i że czytałaś go wiele razy, ale także - że czytujesz czasem moje inne wiersze! Nie wiedziałam o tym! Bardzo, bardzo mi miło! PS. Widziałam, że czasem wplatasz w swoje wypowiedzi troszkę rusycyzmów; jesteś Rosjanką czy Polką z Rosji, czy pochodzisz z kresów?... Tak pytam, z ciekawości, ale oczywiście nie musisz odpowiadać. Mieszkałam kiedyś w Białymstoku i znam sporo Kresowiaków. Bardzo fajne towarzystwo. :-)

Dziękuję serdecznie. :-)

Moc serdecznych podziękowań za te życzenia wierszowe! Dziękuję za pamięć o nas wszystkich! :-)

Ładne. To o miłości - bardzo wyraźnie i na przekór wszystkim mitom, w których jej zabrakło lub w których była cukierkowa. Podoba mi się.

Bolesławie, jak to miło dostawać od Ciebie wiersze. :-) Dziękuję i pozdrawiam serdecznie.

W moim odbiorze to wiersz o pamięci, o subiektywnym zapamiętywaniu momentów przez jednego człowieka, o mgnieniach w naszych umysłach, ale też być może o całej naszej pamięci, składającej się z takich właśnie iluzji "niefotograficznych". Podoba mi się, jak zazwyczaj. :-)

Nato, bardzo Ci dziękuję za pochwalenie wiersza i dostrzeżenie związku formy z treścią. Cieszę się ogromnie. :-)