Oxyvia

Świetny wiersz! Czasami osoba, której oczekiwania koniecznie chcemy spełnić, bo bardzo nam na niej zależy, okazuje sie kapryśna, grymaśna i sama nie wie, czego chce - a tak naprawdę po prostu nic jej się nie podoba. Wiecznie człowiek jest za chudy, za gruby, za niski, za wysoki, za mądry, za głupi, za taki, za siaki, za owaki. Wiecznie. Pozostaje tylko odejść. Dobrze, jeśli jeszcze trafi się na kogoś, kto będzie miał odwagę stracić dla nas głowę... Serdeczności, Izo!

Ciekawy wiersz. NIc nie rozumiem, ale oryginalnie skomponowany. ;-)

Dobry wiersz, stylizowany na romantyczny. Lubię takie stylizacje, o ile są dobre i mają treść. Tak jest u Ciebie. Oczywiście zapluszam. :-)

Oxyvio ! Bardziej niż na plusach zależy mi na swobodzie wypowiadania się tak jak ja tego chcę . Życie dostarcza wystarczająco dużo ograniczeń . Nie czuję się też profesjonalistą w niczym , w poezjowaniu tym bardziej . Mam talent , to wszystko . Niekoniecznie bardzo chcę go szlifować . Próbowałem kiedyś bez tych spacji - wkurzało mnie : za bardzo ściśnięte ... Może jak ktoś zechce wydać mój tomik :-) pójdę na kompromiś . Pozdrawiam serdecznie , C :-) Ha ha ha!!! Dobre! Oto "poetycka" odpowiedź na nudziarstwo korektora i gramatyka! ;-)))

Na obrączkę każda się skusi :) pozdrawiam Xywko :) ;-) Na obrączkę? Nigdy się nie skusiłam... Ale może kiedyś się dam skusić?... ;-))) Nigdy nie mówię "nigdy".

No właśnie, prawda? Tam mieszkają i pracują nie dla nas i nie z nami, ale na Święta przyjeżdżają tutaj - jakby tu był ich dom, choć już nie jest - za sprawą ich wyboru... Dziękuję za zamyślenie, Lilko, i także pozdrawiam.

Magio, droga Czarownico słowem! Dziękuję Ci najserdeczniej za tę przemiłą opinię! Ale - ja nie umiem pisac tak, jak wielu innych Poetów tutaj, m. in. tak, jak Iza czy Ty. Najlepsiejszego! :-)

Babo kochana, baaardzo Ci dziękuję! Niesłychanie mnie cieszą takie komentarze! Skaczę z radości!!! Serdeczności świąteczne! :-)

Kochana NOwa, bardzo Ci dziękuję za niezmiennie pozytywny komentarz pod adresem mojego warsztatu. Naprawdę bardzo, bardzo mnie to cieszy! Wiersz to przecież głównie warsztat właśnie, a nie treść, bo ją można przedstawić na tysiąc innych sposobów. :-) Wszelkich świąteczności życzę! :-)))

Może tak być. Przeczytaj, co odpisałam Szaroburemu. To raz, a po drugie: Polska akurat w tej chwili jest wolnym krajem, a i tak wielu ludzi ucieka z niego do bogatszych narodów, które same wypracowały sobie lepszy byt. To jednak trochę brak godności, uważam. Co innego, kiedy ktoś zostanie zaproszony przez obcy rząd do współpracy na kontrakcie - to inne zagadnienie i mój wiersz nie dotyczy tego typu wyjazdów. Pozdrawiam i zapraszam nowego Czytelnika pod następne wiersze. :-)

Może był bez serca. Nie wiem, nie znam go. A może Cygan? Oni nie są bez serca, ale są po prostu inni - mają inne serca (nie gorsze). :-) Dla mnie ojczyzna to jest kraj, który mnie stworzył i ukształtował od podszewki. Dzięki za wizytę, [color=grey]szaro[color=brown]bury[/color].

Elu, kochana, czy ktoś może włamał Ci się na konto? Bo dostałam od Twojego nicka pochwałę pod wierszem rymowanym o tematyce społecznej! Jeśli to naprawdę Ty, to bardzo, bardzo Ci dziękuję! Jestem wprost wzruszona Twoim komentarzem! Naprawdę! Nie spodziewałam się takiego!!! Buziaki! :-* ;-)

Dzięki za "wow" i za "hoho". :-) Ja także życzę spokojnych, relaksacyjnych Świąt!

Efemerydo, baaardzo Ci dziękuję za tak miły komentarz i plus! :-) W ostatnim wersie może być zarówno "pędzi" (express), jak i "pędzą" (samobójcy). Dziękuję za uważne czytanie i wyczulenie na formę - to jest cenne! Ja także posdraiwam okołoświątecznie.

He he! Mam się cieszyć czy raczej położyć uszy po sobie?

Dziękuję serdecznie, Rihtiku. Ty mnie tez przejąłeś swoim komentarzem. Bo wiersz - to głównie warsztat właśnie. Każdą treść można zawrzeć w wierszu, o ile warsztat pozwoli nazwać go wierszem. :-)

Wyjechać - to jakby trochę umrzeć. (Przysłowie francuskie). Jak dawniej za chlebem szli tędy żebracy, tak my dziś - za niebem - ci sami Polacy, tak samo, choć w innej epoce. Do świata, gdzie trud nasz nagrodzą rzetelniej, gdzie słowa są wolne i myśli są celne, gdzie dni są prawdziwe i noce. Za nami już mosty daleko gdzieś płoną, za nami już promy i statki gdzieś toną, i szyny pękają z łoskotem. Leżymy w sleepingu zwinięci w kłębuszki, czujemy, jak drżą nam rączyny i nóżki, boimy się myśleć, co potem. A przyszłość - to spokój w dostatku bez burzy, to życie, na jakie już każdy zasłużył, to Stany, to Francja, to Anglia! A przyszłość - to lata liczone w godzinach, to obca, nieczuła, wspaniała maszyna, i straszna choroba - nostalgia. Leżymy zwinięci w maleńkie kłębuszki i swoje milczenie wdychamy w poduszki, bo o czym tu mówić i myśleć? Jak myśleć po polsku o świecie nieznanym, jak mówić, gdy raju na ziemi szukamy, a mowa została przy Wiśle? Więc raj to jest szczęście i ogród milczenia, to pieśń o spełnionych bez słowa marzeniach, poemat o wszelkich potrzebach. Śpiewamy milczeniem o Chełmie i Grójcu, a ekspres rozbrzmiewa jak chór samobójców, co pędzą na oślep do nieba.

Piękny, nastrojowy wiersz letnio-miłosny. Czuje się w nim morze (przede wszystkim). Tylko masz błędnie wstawione spacje przed przecinkami - usuń je, Czarek, i będzie profesjonalnie. :-) Wtedy zapluszę, oczywiście.

Byłam, czytałam i popieram. A reszta na ten sam temat - pod wierszem Sylwestra Lasoty (tam też mój wierszyk wyrażający obawy o nauczycieli).

A szczególnie jednak w szkole. Czy pamiętasz budę, Bolek? I co młodzież wyprawiała starym belfrom przez rok cały? Jak robiła w konia, w piątkę, belfrów pod siedemdziesiątkę?...

Nie, Pomyłku, ja pozwalam innym mówić, co się komu podoba, a co nie i dlaczego, i nie obrażam się o to, pod warunkiem, że rozmówca jest kulturalny. Tutaj Tobie nikt nie robi złośliwości. Uznaj prawo każdego człowieka do własnego zdania. Poza tym z każdej krytyki możesz wynieść jakąś naukę, która Ci się opłaci, bo poszerzy Twoje horyzonty. Właśnie zamknięcie się na krytykę i na wszelką dyskusję powoduje zawężenie horyzontów. Ale krytyka Twojego wiersza czy jakiegokolwiek działania - jeśli jest kulturalna - nie jest atakiem. Oczywiście nie musisz się zgadzać z rozmówcą, nikt Ci nie każe. Ale możesz jego uwagi przemyśleć, zanalizować i zrozumieć jego punkt widzenia - to właśnie jest poszerzeniem horyzontów. Pozdrawiam serdecznie.

Ładne. :-) Takie właściwie o niczym - o flirtach wierszami - ale ładnie zrymowane i melodyjne.

Dziękuję. Oxywia, ja szukam swojej drogi w poezji. Znajdę ją. Dziękuję za uznanie. Pozdrawiam cieplutko. Życzę odnalezienia własnej drogi, ale ta prowadzi raczej w ślepy zaułek. Wiersz jest toporny, trąca średniowiecznym moralitetem, czyli nihil novi :)) Pozdrawiam Ja go odczytalam jako stylizację na dawny, "mickiewiczowski" patos, co zreszta zapowiada tytuł, nawiązujący do "Ody do młodości". Tutaj przekornie zamiast ody jest krytyka młodości, która bywa w dzisiejszych czasach gnuśna i "brudna", więc Peel woła o drugą młodość czy też o jej powrót w czasie, kiedy dojrzejemy do działania (zresztą podobna przekora jest także w "Odzie" Mickoadamowicza). Dla mnie ta stylizacja nie jest zła, a w każdym razie oryginalna. Ale oczywiście niczego nie chcę nikomu narzucać, każdy ma prawo do wlasneog odczytu.

Fajny, "ludowy" w stylu wiersz o starej, ludowej tradycji. :-)

Wiersz ładny, smutny, oryginalny. Nigdy nie czytałam tak zmetaforyzownaej młodości - czy raczej tęsknoty za nią. Zapluszam. :-)