Oxyvia

:-))) Skoro już jesteśmy w tonie savoir vivre'u, to... bardzo Ci dziękuję, Szarobury, fajnie, że uprzejmie spełniłeś moją prośę. ;-) Pozdrawiam, całuję i kocham Cię. Bardzo.

Dzięki serdeczne, Magdo. Bardzo się cieszę, że Ci się podoba i że czujesz tu żar czerwcowy (choć ten żar może wcale nie czerwcowy, tylko z innego zgoła źrdła, a i data wiersza wcześniejsza - ale to zupełnie nic nie szkodzi, najważniejsze, że czujesz ten żar wiersza). :-) Uściski. :-)

Ewo, bardzo serdecznie dziękuję za tak piękny komentarz! Ogromnie się cieszę, że podoba Ci się mój wiersz. Kolejny? - czy to znaczy, że czytałaś jeszcze jakieś moje wiersze? No to tym bardziej jest mi miło! Sierpień jest też moja ukochana pora roku - najpełniejsza pełnia lata, eksplozja życia i kwitnienia tuż przed zapadaniem w jasną, złoto-czerwoną jesień. Tak, mnie też ta pora nastraja do miłości bardziej niz wiosna. I podobno u ludzi to naturalne - z letnio-jesiennej miłości rodzą się wiosenno-letnie dzieci, żeby niemowlęctwo przeżyć w cieple słońca. :-) Słoneczności. :-) PS. A mój wierszyk powitalny dla Ciebie - widziałaś? :-)

Innocenty, dziękuję za poświęcony czas i przemyślenia nad wierszem, choć nie do końca rozumiem Twój komentarz - podoba się czy się nie podoba? A skąd mi przyszło? No cóż - z miłości. Realnej i rzeczywistej. :-)

Dziękuję i poprawiłam. Było straszno i pusto, ale decydując się na psa trzeba mieć to na uwadze. Zadzwonię dzisiaj wieczorem i opowiem jak było. Pozdrawiam serdecznie. E. Dzwoniłaś, Celko? Chyba nie... Może to ja zadzwonię, ale po weekendzie, dobrze? Bo teraz czeka mmnie fajna eskapada, wrócę w niedzielę lub poniedziałek. Serdecznie. :-)

Miła Oksywio, Zasugerowana twoją opinią (nie musze dodawać ,że bardzo istotną dla mnie) zmieniłam i zrymowałam. Mam nadzieję, że to poprawilo nieco wizerunek wiersza. Masz rację, często widujemy coś co trudno zobaczyć, jedynie nasza wyobraźnia podsuwa nierzeczywiste obrazy. Bardzo ci dziekuję za komentarz jak zwykle konstruktywny i budujący. Pozdrawiam czerwcowo i ciepło Lilka Według mnie teraz jest duzo lepiej. Ale jeśli jeszcze mogę coś doradzić, to... rymy gramtyczne (czyli rymowanie tych samych końcówek gramatycznych w wyrazach) jest uważane za tandetę literacką. Nie obraź się, to nie moje nazewnictwo. Zresztą u Ciebie niezupełnie ta sama końcówka została użyta do zrymowania. Jednak po prostu zwracam Ci na to uwagę - unikaj rymów gramatycznych, Lilko. Pozdrawiam serdecznie. :-)

Może nie tyle żartobliwy, co z delikatną "przymówką" :) mężczyźni nie zawsze nas nie doceniają ze złej woli, niekiedy brakuje im "polotu", o co nam chodzi, dlatego lepiej "domówić", aby uniknąć konfliktu. Dziękuję, Oxy i serdecznie pozdrawiam :-) Krysia Tylko że to nasze "domawianie" oni niestety często biorą za atak...

Nowa, jak zwykle miód lejesz na me serce! :-) Dziękuję Ci za pochwałę treści i formy, bardzo mi to schlebia, bom próżna jak paw i jak jakiś artysta. ;-))) Pozdrawiam Cię serdecznie! :-)

Lena, bardzo fajna fraszka! Tak, często młodym ludziom wydaje się, że tylko oni są zdolni do miłości, nie rozumieją, że miłość jest atrybutem każdego wieku, tylko w każdym wieku nieco inaczej się przejawia (ale też niekoniecznie). :-) Pozdrawiam. :-)))

Oxyvko dziękuje za piękny...bardzo mi miło , bardzo! Wiem , że temat nieodkrywczy,ale mnie nurtuje to ,że beztroskie zycie dziecka w kilka mgnień zmienia się w doroslośc, ogrom problemów, i podejmowania trudnych decyzji , czasem (często) mających wpływ na całe nasze zycie! Bardzo cenię Twoja opinie Droga poetko , pod ostatnim z moich wierszy dałas dowód na to że dociekliwośc , merytoryczność jest Twoją mocną stoną! Serdeczności samych! Hania A Twoje wiersze są naprawdę dobre i robią na mnie wrażenie. Tak trzymaj!

Krysiu, dziękuję za interpretację wiersza, bingo, o to chodziło. :-) Każdy z nas pragnie miłości w różnych porach swojego życia, nie jest ona przywilejem ludzi młodych. Serdeczności. :-)))

Johny, no to bardzo się cieszę, szczególnie, że - jak widzę - temat nie jest dla Ciebie bardzo atrakcyjny, a jednak wracasz i chwalisz moje wiersze. To dla mnie wiele znaczy. :-)

Lilko, bardzo dziękuję za pochwałę, cieszy mnie ona ogromnie. :-) Pozdrowieństwa.

Kosie, dziękuję za pochwałę formy, to bardzo ważne - wiersz to przede wszystkim poetycka forma, w jaką zamykamy myśli i uczucia. Do usłyszenia (i może wreszcie do zobaczenia?) :-)

Haniu, dziękuję gorąco Tobie za to samo, za co Kaliope - mogłabym właściwie wysłać do Was ten sam komentarz. Serdeczności. :-)

Kaliope, dzięki serdeczne za przepiękny komentarz i za całe serce, jakie mi w nim wysyłasz! Serdeczności. :-)

Po prostu piękny wiersz. Może nie odkrywczy i na często powtarzany temat, ale bardzo ładny i chwycił mnie za serce. :-)

Marek, co prawda na ogół wolę wiersze rymowane, ale szczerze mówiąc, to jest chyba najlepszy Twój wiersz, choviaż biały akurat. :-) Uważam, że bardzo lirycznie i nienachalnie wyraziłeś myśl, iż miłości nie wolno się bać, bo to nie ona jest złem, które nas ściga.

Wiersz troszeczkę chyba żartobliwy? Tak go odbieram. :-) Bardzo fajnie wyrażona kobieca rozmowność i afirmacja "domówień", które nie zawsze są doceniane przez mężczyzn.

Kiedy słowik się mai, gdy wykwita rabarbar, w bzach się bzyczą komary, deszcz ze szczęścia szlocha, kiedy żaby niebieskie grzmią w orkiestrze na bagnach, czy pan mógłby uprzejmie mnie pokochać? Złotą drogą sierpniową słońce ciągnie wóz marzeń, na tarasach i gankach leniwi się piwo; proszę się poczęstować: upał uczuć, żar wrażeń... Czy pan mógłby mi podać słodką miłość? Słońce zaszło za jesień, już przejrzałe dziewanny czynią znaki ubóstwa, zgarbione, sterane. Coraz bardziej płaczliwe stare żony i panny... Zwracam się z wielką prośbą o kochanie. Z łąki przeszły na szyby kwiaty srebrem przybrane, wirowanie i zamieć, i tak ciepła pragnę! Białym walcem zawiało, panów proszą więc panie; nie wypada odmówić, nim zamarznę. 03.06.2012 r.

Bardzo ładny wiersz - uchwycenie takiego mignięcia, kiedy człowiekowi przez maleńki moment wydaje się, że przemknęła mu twarz kogoś, kogo bardzo pragnie zobaczyć - ale to tylko złudzenie, bo wiadomo, że tego kogoś tu nie ma... Zdarza się to nierzadko, i to w nadziwniejszych momentach życia. Szkoda jednak, że w pierwszej strofie nie rymują się wersy drugi i czwarty. Jest to błąd, bo we wszystkich pozostałych strofach rymują się wszystkie wersy naprzemiennie, a tutaj - tak, jakby Autorce zabrakło inwencji (sorry, ale tak to wygląda). Dobrze byłoby poprawić tę jedną strofę i zrymować te wersy, bo wiersz naprawdę bardzo dobry.

Rozumiem doskonale, co znaczy strata kochanego zwierzęcia, zwłaszcza tak rozumnego jak pies. Przeżylam to kilka razy. Mimo to - czy mogę mieć malutką uwagę? Otóż w wersie: "a myśli urastają niewiadomo po co" - nie wiadomo, po co - pisze się tak, jak właśnie tu napisałam. :-) Ściskam najserdeczniej. :-)

Ano nie wynika, trzeba by tu poprawić jednak tę gramatykę. :-) Bardzo dziękuję za piękny wiersz. Oba mi się bardzo podobają. Tak, druga wersja interpunkcji jest idealna i bez zarzutu. A inwersje w obu wierszach są przepiękne i odpowiednie dla rymowańców - ja je lubię. :-) Odpowiadając na apel drugiego Twojego wiersza, spróbuję odpowiedzieć wierszem. ;-))) U nas się mówi wierszem, Ewo, często poezją jest rozmowa, wiersz się rozrasta jako drzewo, można "inwersić" i rymować. ;-) Dobrze, że jesteś w naszych progach, witamy Cię w tutejszą zieleń, wejdź w skryte myśli, wejdź nam w słowa, w nasze liryczne, małe cele. Mamy tu kłótnie, swary, mecze, kibicujemy wtedy cicho, a czasem śmiechy, chechy, skecze, czasem to z nas się śmieje licho. Tu można znaleźć świetnych Ludzi, grono Przyjaciół i Znajomych... Może też miłość się obudzić i zejść stąd w progi Twego domu.

Oczywiście , że nie ograniczać ... Ale w tym przypadku autopsja , cóż ... Pozdrawiam , Czarek . Rozumiejm i bardzo współczuję. Ale któż z nas nigdy się nie naciął na oszustwo i wykorzystanie najlepszych uczuć? Niestety to jest chyba nieunikniona szczepionka przedciwko zbytniej ufności. (Nie wiem, czy słuszna i potrzebna). Pozdrawiam.

Oxyvio, dziękuję, że poświęciłaś swój czas i zajrzałaś do mnie, z ważnymi uwagami i informacjami. Myślę, a właściwie jestem pewna, że również będę się skłaniać ku drugiej teorii, którą starałam się stosować w poprzednich wierszach. Ten jest próbą nowej dla mnie formy, innego stylu. Ale wracam "do siebie" :)) Dziękuję za dobre słowo, Oxyvio. Usłyszeć od Ciebie, że "z talentem", to wielka pochwała, na którą teraz zapewne nie zasługuję, ale postaram się, by sprostać :) Cieszę się, jeśli "głęboki i podniosły". Pozdrawiam serdecznie, in-h. Kaliope, jesteś bardzo zdolna i na pewno wiesz o tym, więc się nie kryguj, tylko pisz pewnie i zawsze zwycięsko. ;-) I trzymaj się swojego ulubionego stylu - to zawsze popłaca, natomiast nic na siłę.