ula

zaczynało padać a ja domyślałam się czym są orzechy w czekoladzie piekłam serniki żeby zabrać ze sobą chociaż fartuch brakowało fragmentów układanki chociaż to chciałam najbardziej dokończyć przy pożegnaniu myślałam o ulubionych lodach usnęłam szczęście okazało się pierzastą poduszką

prosty i szczerze.. mało odkrywczy, ale napisany tak, że widzi się jakoś inaczej.. a to dobrze, podoba mi się motyw chatki z czekolady, choć słodkości po świętach mam dość:)

to będzie chyba wiersz uzależniający, baardzo wciąga schowam, pozdrawiam;)

przepadam za takim pisaniem, bo zupełnie różni się od mojego.. pewnie jeszcze wrócę, narazie wszystko na tak, wiersz siarczysty i wpada.. pozdrawiam:)

tylko co, jak pierożki zostaną już zjedzone?;( pozdrawiam również:))

dziękuję, kochana Babo:) świątecznych świąt, z blaskiem:*

nie takie znowu zmyślne..:) dziękuję, także życzę cudniastych świąt!

dziękuję Magdo, Marku i Promilu Czwarty z sympatyczne komentarze.. cieszę się, że wiersz na tak:) życzę Wam czaru w święta, spokoju i tego, by było radośnie, z chlebem!;)

oo.. trochę się przy nim muszę zatrzymać, bo słowa tutaj ładnie grają.. trochę ostatnia całostka kuleje, ale plus:)

miękną mi oczy jak parzone śliwki kiedy w świetlną sieć łowisz moje serce potem kobieta rusza na wigilijny poligon chodzę pachnąca na wiele sposobów alegoria pani domu bakalie sypane na głowę w kuchni pospolite ruszenie cała armia pierogów broni świątecznego nastroju

niby proste, ale jak już Ty Stasiu coś wyczarujesz.. pozdrawiam przedświątecznie:)

wzajemnie Stasiu, samych szczęśliwości, pyszności, jak najbardziej świątecznych świąt:)

zapachy to ciała i historie wdychane przez nos, usta.. cudowny temat niekoniecznie czwarta całostka, lecz o dziwo przekonuje mnie wersyfikacja.. trochę tak, jakby każdy wers był wąchnięciem:) pozdrawiam, Ulka:)

kończenie przedznajomości to nie jest nawet utrudnianie tylko coś innego kiedy to będzie kiedyś to będzie może tamte chmury będą topiły się i zlepią nasze włosy złotości złotokapu tymczasem jesteśmy przy nie wiem zgubiłam się

zgadzam się z ireneuszem, nakotłowało się trochę w tym wierszu i ździebko ciężko się czyta.. lubię taki styl pisania, ale bardziej w prozie:) puenta dobrze ujęta, nie ma to jak dystans do poetyckiego jestestwa;) pozdrawiam;)

dziękować, wszystko rozumieć:)

jak mi się podooba.. skryję go sobie:)

dobrze, dobrze.. myślałam, że nie jest aż tak źle;) wiersz miał być tylko pozornie poważny, przecież nie z tymi muchami..

puszysta duszność pierzyny wsiąka pomiędzy nasze pastelowe ciała nie wiedząc czy dalej rozgrzewać podobna do ciał zgadza się z nimi i mocuje marszczeniami jesteśmy zatopieni w łóżkowym jogurcie jak prehistoryczne muchy

oj obesrany byłby cały dach, gdyby siadał na nim byle ptak;) pozdrawiam:)

może czasami też tak trzeba? pozdrawiam:)

miło mi, złamane skrzydło:) życie jest bajką gdy się chce śmiać i śpiewać.. mimo wszystko..

Stasiu, wczuwam się, wczuwam.. na pewno usunę "mi" z drugiej całostki, reszty póki co nie zmieniam, bo wiersz jeszcze dla mnie za świeży na grzebanie w nim:) Adamie, dziękuję za zwięzły i sensowny komentarz, pomyślę..:) Marlett, dla mnie tytuły to w ogóle jest ciężka rzecz;/ Bernadetto1, kłaniam się:)

rozpościerając wokół siebie mgłę jakby była jedyną nieprzeludnioną samotnością rozpasam się w niej tylko tam jest na tyle chłodno żebym mogła oddychać z supłem na języku boję się ludzie mnie bolą bliżej byłoby mi jedynie do tych którzy w drutach widzą pięciolinie

to takie trochę nie Twoje, Babo Izbo.. nie do końca przylepił mi się ten wiersz do serducha:)