Annna2

dzięki

fajny serce jest zawsze tam- gdzie korzenie- dom

@Wędrowiec.1984 Ciekawy wiersz o samochodzie- ale jednak o człowieku Nie sztuką jest upaść- sztuką jest się podnieść i iść dalej

@Robert Witold Gorzkowski Tak! Pomni historii- Jesteś. Twoja jej znajomość napawa mnie dumą. Jesteś tym Człowiekiem co przypomina- warto żyć! Umiłowanie Ojczyzny. Pięknie

@iwonaroma tak dzieli się wiersze to wiwisekcja serca

Człowiek jest życiowym pielgrzymem. Warto iść- pomni przeszłości- otwarci na przyszłość.

@Roma bo trzeba próbować- aby nie żałować. jest takie powiedzenie, że czasem nie warto, bo się żałuje, ale moim zdaniem warto- bo na potem może być za późno

@Andrzej P. Zajączkowski lubię Heinego z podobaniem

Przyciągnął mnie tag- hit portalu. a jednak jesteś- i nieprzypadkowo- po coś

@Ewelina podoba mi się oszczędność metafor= tyle do myślenia

@violetta pięknie i delikatnie

@Alicja_Wysocka dziękuję @violetta dzięki

w sumie tak- gdyby nie było Rodziców- a oni też byli(są) w czasie

@Robert Witold Gorzkowski Książka jest cudna. Opowieść o domu- tamtym indiańskim pełnym obrazów, śpiew babci ubranej pięknie dziękuję

Takie kobiece rozterki. Oby wszystko było po Twojej myśli- niech się spełni

@ViennaP Człowiek zraniony buduje wokół siebie mur (światu pokazując tylko blizny) w obawie przed kolejnym zranieniem. Czy warto mury burzyć? Tak- cierpliwością i ciepłem(miłością.

Trochę przebudowałabym pierwszy wers, wyzbyłabym "się" - ulicami hasał. Z podobaniem dla wiersza- bo to współczesny problem wyobcowania- choć pozornie wszystko zbliża. Nowoczesne środki komunikacji, net. Wystarczy tylko kupić bilet. A jednak.

@Rafael Marius Piękny i czuły a końcowe wersy- poezja

Tak smutna. Świat Indian się zmienił, ich już nie ma, zamknięci w rezerwatach. Inny. Belfast wielkopiątkowe kruche, miasto podzielone murem daje nadzieję? I trzecia część też opowieść- trochę osobista- a wszystkie łączy- bo to opowieść o rdzennych mieszkańcach. Nas już nie ma. Dziękuję @Migrena @Migrena dziękuję

Inspiracją "Dom... N.Scotta Momadaya. Język mamy już nie ma znaczenia, bo barw nabiera wiatr, jak muzyka pamięci. Mały chłopiec widzi babcię w tradycyjnym stroju. I w domu pełnym rodzinnych zdjęć, i śpiew i śmiech rozlegający się za Deszczową Górę. I One- córki Belfastu. Sinn Féin już nie dzieli. O'Neill i Pengelly- przyszłości nadzieją? Oto świat rozbity na kryształ. Twoje, moje- uniwersum strach wybrał? Zaciągam kołdrę na głowę, mocniej i szczelniej. I przecież nie powiesz- ładny jest wiersz. Nie dowiem się, że dumna jesteś ze mnie. Moje ja wciąż bardziej blednie, jak kawałki szkła. Mamo.

Kolejna część- bardzo Twoja. Ukochanie swojej małej Ojczyzny. Cenię bardzo Piękny

Tak zawiedzone serce boli. I gdyby tak- ale do tandemu trzeba obojga. z podobaniem

Ciekawy bardzo= taki lekki erotyk. mam małą uwagę- jeśli każdy wers zaczynasz wielką literą- to aż prosi się o interpunkcję

@Naram-sin dziękuję

@Robert Witold Gorzkowski Pamiętam i ciągle pod wrażeniem