Witalisa

@Waldemar_Talar_Talar – podwójnie się raduję: tym "a" i tym "owe" (te zagubione słowa jeszcze się gdzieś kołaczą na obrzeżach świadomości – to bardzo cenne). Pozdr.

@Naram-sin @Waldemar_Talar_Talar – czy bardziej? Nie trzymam się sztywno haikowego metrum, ale uważam, żeby nie było mniej niż 5 i nie więcej niż 7 (nie tylko Japończycy to stosują, ale i Chińczycy i to od stuleci – coś w tym musi być). A gdyby dodać "a" na początku trzeciego wersu? – wilk syty i owca cała😉

@Kamil Olszówka – sąsiedzi nigdy nie wywieszali flagi, a dziś ich nastoletnia wnuczka i córka wyprzedziła mnie.

@Roma @Dagna – moje odczucie przciwne: delikatne "zadomowienie" czegoś ulotnego.

@Naram-sin – ale czy ta gra słowna nie byłaby... płaska? Waldemar, jak obserwuję, przestrzega reguły 5-7-5. Nawet bardzo dobra miniatura – dlatego ją polubiłam (ta bezwietrzność jest cudna).

@Leszczym – kapitalnie (przecinek przed "by").

@Milo – wytnij ostatni akapit prozy (przed dialogiem), wklej do nowego zeszytu i pisz dalej.

@Waldemar_Talar_Talar – duże pole do interpretacji (dla zachowania "5" w trzecim wersie może: "dostałem").

@Andrzej P. Zajączkowski Warto rozmawiać – połączyłam szelest z gestem (podmiotowo), a tu chodzi o samotnika. Przydałaby się ogólnodostępna baza tłumaczeń filologicznych – to byłby raj.

@Naram-sin Niech tak będzie.

@Naram-sin Wiersz ucierpiał. Jako rzecze Hammurabi: oko za oko, wiersz za wiersz.

@Naram-sin Uczynili napad na urzędników wojewódzkich (...) a teraz głową nałożyli owe zuchwalstwo (sł. Doroszewskiego). A wiersz o zagubieniu – "owe" było w tym kontekście natchnione.

@Andrzej P. Zajączkowski Nie wiem, czy intencjonalnie, ale włączyłeś się tym wierszem w dość gorącą dyskusję wokół frazy "słowa wyciągają proszące dłonie" (z wiersza Mariusza Ziółkowskiego "Za drzwiami kalendarza" – jest przy nim i Twoje polubienie). Tutaj "wzniesione ręce" są słyszalne – też coś osobliwego. W Twoim tłumaczeniu ich gest nie może być podsłuchany przez "tłum rzeczy", jak gdzie indziej czytam – to mi się wydaje właściwe (tylko ten znak zapytania problematyczny). @Leszczym Ja akurat odrobiłam ostatnio tę lekcję – dopiero "Elegie" są gigantyczne i bez nich nie ma zaliczenia.

@FaLcorN – cudzysłów mógł wskazywać na cytat, jest parę tropów: Waligórski, Wiechert; jeśli tak po prostu, to fajnie. Pozdr.

@FaLcorN – bywa, że melodia słów niesie, przynosi nieoczekiwane znaczenia (skąd wziąłeś tego "wieszcza mokradeł"?).

@Waldemar_Talar_Talar – a może to jest ta zklęta prządka, która czeka na jedno "to lubię". @Witalisa "zaklęta"

@Waldemar_Talar_Talar - przebiegła ta cisza, przedtem intrygująca, teraz intrygantka; sequele są ryzykowne, ale pająk się jeszcze nie wypowiedział...

@Ajar41 Dwie metafory wyrosły na jednym trawniczku, ale idźmy w to: kolorowe habity noszą mnisi, którym do życia wystarcza słońce, więc można by w trzecim wersie – "łykają słońce" (półżartem😉). Pozdr.

Kędyś na brzegach Popradu Przysiadł na sośnie kakadu. Lis, nie dla sera, dla sztuki Znów go pochlebstwem podkupił – Bo nie ma tanich obiadów.

@Naram-sin - zadziwiające, jak czułym narzędziem badawczym może być wiersz.

@mariusz ziółkowski Jako "audiofil" dostaję po uszach tą konstrukcją drzwiową – 2 x (d + ż); ten moment, gdy system żąda tytułu - to takie "sprawdzam" dla wiersza, czy jest w nim coś uchwytnego, bo nie mówmy, że wszystko (uwaga ogólna) zawierzamy interpretacji.

@Dagna @mariusz ziółkowski Jeśli mogę włączyć się do rozmowy: kiedy wyciągamy proszące dłonie? - gdy słowa zawodzą, tracą wibrację (czyli moc stwórczą), bledną wraz z myślą, która gaśnie. Nie brak tu logiki, podmiot występuje na początku i na końcu. Natomiast przyłączyłabym się do postulatu objaśnienia tytułu. Łączę pozdrowienia

@mariusz ziółkowski - dziękuję. Mam wrażenie, że oboje wpadliśmy dziś na temat (właściwie powinnam mówić za siebie, bo rzeczywiście pisząc czułam, że wpadam w poślizg) - słowa jako swego rodzaju bytu. Pozdr.

@Waldemar_Talar_Talar Waldemarze, to się nazywa być wciągniętym przez pająka za obraz... Bardzo mi się podoba. Pozdr.

Szusy pająka na domyślnej strukturze w budowie – wieczór Bezgłośny trzepot zygzak ciemnej materii – lot nietoperza Wobec braku kolorów przestrzeń w dźwiękach osiada do psiej budy zagada turkot z dalekich torów Man gave names... wiedział po co gładził rogi zwierzęce kładł na rybach swe ręce by brzozę widzieć nocą