Witalisa

Też jestem pod wrażeniem urody tego wiersza, szczególnie "obrazu" wierzby. (Ale te dwa pierwsze wersy... pośpiech?)

@Gerber - wiersz jest właśnie pochwałą kojącego chłodu zieleni, nawet w samym kolorze; dzięki za dostrzeżenie obydwu akcentów.

@beta_b - piktogram piegów, które... (inkubacja zadziałała, ale to Ty kontrolujesz kierunki napięć; fajnie było pogadać technicznie, bo tematycznie właściwie ze wszystkimi się zgadzam🙂).

@beta_b - mnie się sprawdza metoda inkubacji: chodzisz z tematem i nagle jest!

@beta_b - rytm też ważna sprawa; spróbuj może wymienić "widok" na inne słowo, bo chyba tu nie gra.

@beta_b - ale tam jest "parę", nie "paru", może - "hipnotyzowało" (wiersz wywołał ciekawą wymianę zdań, dlatego się o to "zahaczyłam"). Pozdr.

@m1234 Nie uwiodły Cię metafory - dlatego to takie... przylegające (nawet rym się nie wywyższa: patosu - rosół).

@beta_b - motyl wyszedł na hipnotyzera😉

@aff @mariusz ziółkowski Pozdrawiam wiosennie - już chyba nieodwracalnie🙂

Kolor słońca ziębnący na zielonych sosnach Wang Wei (699-759) Przy herbacie na wynos Osobność na przystanku Obok głośnej arterii W słoneczny i wietrzny dzień Pierwsza godzina wiosny Brak zieleni doskwiera Szczególnie w dużym mieście - Pusty garnek na ogniu 20 marca 2025

@aff - w haiku cenię zwięzłość, wycofanie podmiotu, wieloznaczność, ale to, co praktykuję, nazywam miniaturą. Pozdr.

Droga przez humus sczerniałych liści - z myślą o przebudzeniu Pochylona latarnia jakby zdziwiona swoją - teraz - zbędnością Zaczepia mnie krzak róży przetacza się po szynach fresk Żołnierzy Niezłomnych na wprost czystego słońca noga za nogą - spokój

@any woll - coś zmyślasz, skoro nie padało, to nie ma tęczy😉

@Stary_Kredens Proszę mi wierzyć, że sama terminologia żeglarska ma swoisty wpływ na klimat opowiadań, dlatego byłam ciekawa, czy "na sucho" jego styl też zachwyca. Dziękuję za refleksje i również serdecznie pozdrawiam.

@Sylwester_Lasota Czyż ta forma nie zasadza się na dezynwolturze? (Przykład rygorystyczny: w cesarstwie chińskim jednym z wymogów egzaminu na urzędnika było napisanie wiersza - nie zmniejszyło to problemu nadmiaru urzędników).

@Stary_Kredens Jeśli mogę spytać: skąd to uczucie? - bo u mnie od strony wody (jestem żeglarzem, słodkowodnym wprawdzie, ale to wystarczyło, by się zachłysnąć tą szczególną prozą).

@Sylwester_Lasota - ustalmy definicję, a zobaczymy, co może być.

@Gerber - duży plus za zwięzłość wyrażenia... niepokoju egzystencjalnego? (Mam jednak wrażenie zdystansowanej gry pojęciami, nie odzywa się tu ból trzewi).

@Stary_Kredens - on jednak w "Zwierciadle morza" pisał, że choć stracił (gdy był młody) romantyczne złudzenia, to czar pozostał; pozdrawiam Czytelniczkę Conrada.

@violetta @Hiala @Annie @M_arianne i Przeglądający - pozdrawiam Wszystkich, którzy się przy tym limeryku-przytyku uśmiechnęli😉

@MIROSŁAW C. @aff - ostatnią strofę można odczytać uniwersalnie (co jest poniekąd obowiązkiem wiersza).

@Robert Wochna - podoba się (czczególnie "odbicie w kałuży"), ale mam zgrzyt logiczny: ciąg zdarzeń (czyli bieg życia) pastelami (znowu "życie"? może "obraz", "płótno") uzupełni.

@violetta - pytanie, czy poezja jest kobietą?

Miała włosy jak ogon komety, Satelitów na pęczki liczyła, lecz że miała też przy tym, niestety - bo w kredensie ascendent - apetyt, więc swą lekkość i świtę straciła.

Wszystko jest fajne w Twoim komentarzu🙂 Na poważnie: to dla mnie rewelacja, że w poematach japońskich porównanie znaczy tyle co dokonanie; a słowa naprawdę ważą. (Dla porządku: cytat pochodzi z najstarszego zbioru pieśni japońskich pt. "Dziesięć tysięcy liści", obejmującego poezję z wieków IV-VIII; tłumaczenie i komentarz Wiesława Kotańskiego).