Witalisa

@Andrzej P. Zajączkowski – Gondal tłumaczyłby przesłodzenie tego obrazka (rewers to angielski "klimat").

@wierszyki @Annna2 – tu był metaforyczny ból głowy😉 poezja jest dobra na wszystko. Pozdr.

@Waldemar_Talar_Talar – rzeczywiście, miły🙂 – "i" się oderwało i zostało.

I nastała szaruga przyćmiona jak ból głowy dach dudni w deszczu strugach dnia jednakie połowy Czas godziny przeżuwa skazany na ściskoszczęk kukułka się wykluwa a w głosie słychać obrzęk To z wiersza: cóż po chlebie kiedy nie smarowany – w jednym wersie pisany ten cytat tam był – niebem

@wierszyki – energetyczne połączenie dźwięku i obrazu.

@Andrzej P. Zajączkowski – można by uznać ten wiersz za wybitny dokument czasu, ale przyjęta w narracji perspektywa szeregowego żołnierza nie usprawiedliwia pisarza, który "zwolnił się" z końcowej wymowy cytowanego wersetu biblijnego (w tej wojnie były obozy koncentracyjne).

@Stracony – ależ dzielę się odczuciami w moich miniaturach, które przeważnie opisują małe epifanie (te "jaskrawe" to rzeczywiście coś więcej, bo całe otoczenie nabiera innego wymiaru, a człowiek się wtapia, jak piszesz). Porozmawiajmy na jakimś przykładzie z przyszłych publikacji🙂 Też trzymam @aniat. za słowo. Pozdr.

@Stracony – czy mówisz o tym, co Stachura pięknie nazwał "całą jaskrawością"? Takie spojrzenie może się przytrafić w najzwyklejszym miejscu, niezwykłość do potęgi n.

@aniat. Ładnie się to harmonizuje: nastrój – dźwięk – obraz; szkoda, że odpuściłaś rymy w ostatnich wersach, cztery mogłyby się zgrać.

@Nata_Kruk – a wiesz, że autentyczny, tzn. z życia... z początku ta "przedsiębiorczość" kwiatów wydała mi się sympatyczna, ale refleksja powędrowała do ostatecznych konkluzji. Miło, że znowu jesteś ze swoją spostrzegawczością🙂

Kwiaty przed pustym domem wyszły poza ogródek iglak gubiąc koronę zasypał oczko brudem uprzedzić czarny wtorek dzikiej flory i chrustu to chyba w żółty worek broszka gołąb z odpustu

@Moondog – coś fajnego się wplątało w tę świetlistą przędzę...

Świetlista osobówka przeturkotała pod latarnią księżyca

@Waldemar_Talar_Talar I zabawne, i refleksyjne – do wyboru. Pozdr.

@iwonaroma Rozważałam tę zbieżność, ale podciągnęłam pod aliterację (rozszerzoną o bezdźwięczne spiranty w: sosnowe, srebrne) – w omówieniu zakrawa to na dzielenie włosa, ale "w robocie" jest na wpół intuicyjne; nie tłumaczmy się z "marudzenia" – my dociekliwi😉

@Leszczym Co by Ci szkodził rym: był – sił? (nawet by się to tłumaczyło obsunięciem w prozę – żart😉) Te wymysły: ani jednej siły, przywykluczony takie na siłę, żeby było nie jak zwykle, a myś zajmująca – wystarczy. (Propozycja rymu myślowego do eureki: jakoś się w tym odnalazł).

@Starzec – słowa już sobie figlują i to są te cuda🙂

@Maciek.J – po lekturze Twoich limeryków nie zaskakuje porównanie z drugiej strofy (nawet mogłoby być: gniją). Dla mnie wiersz zakończył się za wcześnie (co nie znaczy, że jest za krótki). Pozdr.

@Ajar41 – szafa gra🙂

@iwonaroma Czy "z" można by pominąć? – gdyby nie "łebki" (bo mogłyby być "krople"), ale szpilki mają łebki, a nie powiemy: łebki wody. Dziękuję za uwagę – w miniaturze lubię właśnie tę konieczną oszczędność w słowach.

@Ajar41 Ktoś się spóźnił – skoro grubodzioba obchodzą tylko pestki, to można by ucztować pospołu😉 ("trud" kojarzy się z ludzką pracą; gdyby zamienić na "łup", byłaby zabawa dwuznacznością słowa, tyle że rozmontowałaby środkowy wers).

@wierszyki Ciekawe to zmieszanie odgłosów przyrody i cywilizacji – wysłyszałam kiedyś, przy audycji radiowej i otwartych drzwiach, jak: Kos ciągnie góry "Pieśni Hafiza" Szymanowskiego Pozdr.

@Alicja_Wysocka @Dagna Bardzo sobie cenię uwagi nt. obrazowości – to główna idea haiku.

@violetta @Annna2 Dziękuję za zauważenie ekologicznego kontekstu, choć nie miałam zamiaru wbijać ekologicznej szpili – poza wszystkim to cudny widok🫠

Sosnowe szpilki ze srebrnymi łebkami z deszczowej wody