Witalisa

To jest rozmowa. Moim zdaniem (a podobne znalazłam w anglojęzycznym omówieniu) to jej serce przestało się troszczyć - stąd zdziwienie, że dźwięk gitary powoduje wzruszenie (i ta myśl rozwija się w całym wierszu). Gdyby on zobojętniał, to ona mogłaby trwać w sentymentach. Po drugie: nie chodzi o obcy kraj, lecz o dźwięk, który zabrzmiał obco (gdy grał on). Zatem można by tak: O nim, co strunę potrącił fałszywą, serce me dawno zapomnieć już chciało; czemuż więc teraz poruszasz tak żywo smutną mą duszę, o stara gitaro? Archaizmy cenię i lubię. Tłumacz ma prawo do równoważnego obrazowania, jeśli ogólny sens jest zachowany. Ciekawam, czy zdołamy coś uzgodnić.

Też jestem pod wrażeniem urody tego wiersza, szczególnie "obrazu" wierzby. (Ale te dwa pierwsze wersy... pośpiech?)

@Gerber - wiersz jest właśnie pochwałą kojącego chłodu zieleni, nawet w samym kolorze; dzięki za dostrzeżenie obydwu akcentów.

@beta_b - piktogram piegów, które... (inkubacja zadziałała, ale to Ty kontrolujesz kierunki napięć; fajnie było pogadać technicznie, bo tematycznie właściwie ze wszystkimi się zgadzam🙂).

@beta_b - mnie się sprawdza metoda inkubacji: chodzisz z tematem i nagle jest!

@beta_b - rytm też ważna sprawa; spróbuj może wymienić "widok" na inne słowo, bo chyba tu nie gra.

@beta_b - ale tam jest "parę", nie "paru", może - "hipnotyzowało" (wiersz wywołał ciekawą wymianę zdań, dlatego się o to "zahaczyłam"). Pozdr.

@m1234 Nie uwiodły Cię metafory - dlatego to takie... przylegające (nawet rym się nie wywyższa: patosu - rosół).

@beta_b - motyl wyszedł na hipnotyzera😉

@aff @mariusz ziółkowski Pozdrawiam wiosennie - już chyba nieodwracalnie🙂

Kolor słońca ziębnący na zielonych sosnach Wang Wei (699-759) Przy herbacie na wynos Osobność na przystanku Obok głośnej arterii W słoneczny i wietrzny dzień Pierwsza godzina wiosny Brak zieleni doskwiera Szczególnie w dużym mieście - Pusty garnek na ogniu 20 marca 2025

@aff - w haiku cenię zwięzłość, wycofanie podmiotu, wieloznaczność, ale to, co praktykuję, nazywam miniaturą. Pozdr.

Droga przez humus sczerniałych liści - z myślą o przebudzeniu Pochylona latarnia jakby zdziwiona swoją - teraz - zbędnością Zaczepia mnie krzak róży przetacza się po szynach fresk Żołnierzy Niezłomnych na wprost czystego słońca noga za nogą - spokój

@any woll - coś zmyślasz, skoro nie padało, to nie ma tęczy😉

@Domysły Monika @Domysły Monika - tak, proporcja zbójecka🤐 Chodziło o "uwdziewam" - licentia poetica? (w słowniku nie znajduję). Pozdr.

@Domysły Monika - przejmujące. A teraz rzepy: w wersach 4 i przedostatnim (?) - literówki; "a mi są kamieniem" - pod akcentem musi być "mnie" (może: dla mnie są kamieniem); o jedną kropkę za dużo w wielokropku; zbędne spacje przed wykrzyknikiem i pytajnikiem oraz przed "Brakuje" i "Drogi"; po "spogląda" i "kamieniem" jest dywiz zamiast myślnika (a widzę, że masz w klawiaturze obydwa znaki); myślę, że powinno być: nazywa je: kwiaty (bez dwukropka chyba trzeba by deklinować); na końcu raczej powinien być znak interp. (jak w całym wierszu). Zdaje się, że szybko piszesz, tak niejedno się przepuści.

@Stary_Kredens Proszę mi wierzyć, że sama terminologia żeglarska ma swoisty wpływ na klimat opowiadań, dlatego byłam ciekawa, czy "na sucho" jego styl też zachwyca. Dziękuję za refleksje i również serdecznie pozdrawiam.

@Sylwester_Lasota Czyż ta forma nie zasadza się na dezynwolturze? (Przykład rygorystyczny: w cesarstwie chińskim jednym z wymogów egzaminu na urzędnika było napisanie wiersza - nie zmniejszyło to problemu nadmiaru urzędników).

@Domysły Monika Zostaw coś dla zająca wielkanocnego🤫

@Stary_Kredens Jeśli mogę spytać: skąd to uczucie? - bo u mnie od strony wody (jestem żeglarzem, słodkowodnym wprawdzie, ale to wystarczyło, by się zachłysnąć tą szczególną prozą).

@Sylwester_Lasota - ustalmy definicję, a zobaczymy, co może być.

@Gerber - duży plus za zwięzłość wyrażenia... niepokoju egzystencjalnego? (Mam jednak wrażenie zdystansowanej gry pojęciami, nie odzywa się tu ból trzewi).

@Stary_Kredens - on jednak w "Zwierciadle morza" pisał, że choć stracił (gdy był młody) romantyczne złudzenia, to czar pozostał; pozdrawiam Czytelniczkę Conrada.

@violetta @Hiala @Annie @M_arianne i Przeglądający - pozdrawiam Wszystkich, którzy się przy tym limeryku-przytyku uśmiechnęli😉

@MIROSŁAW C. @aff - ostatnią strofę można odczytać uniwersalnie (co jest poniekąd obowiązkiem wiersza).