Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

viola arvensis

Użytkownicy
 Pokaż profil  Zobacz aktywność

  • Postów

    1 220

  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

  • Wygrane w rankingu

    18

 Typ zawartości 

Treść opublikowana przez viola arvensis

  1. viola arvensis
    @Tymczasem uroczy wiersz jak ten pan listopad ;)
  2. viola arvensis
    @Bożena De-Tre to wspaniale gdy wiersz pobudza do dobrych pytań i miłych myśli. Pozdrowienia cieplutkie ślę do kompletu :)
  3. viola arvensis
    @wolnosc_mojej_duszy tym bardziej mi przyjemnie, bo choć wiersz niedopracowany, czułam że trzeba go puścić spontanicznie w świat 😉
  4. viola arvensis
    @FaLCorneL ło matko jedyna ! 😂 Dobrze, że to nie orzechy
  5. viola arvensis
    @Leszczym moja też nie 😄tylko o tę pogodę chodziło żeby poleciała dalej 😉 @FaLCorneL no to mega! Potrzebna Ci babka jak Jagna z Krzyżaków, co posladkami orzechy gniotła 🙂
  6. viola arvensis
    @FaLCorneL fakt, rozmach to masz. Jak nie dynamit, to tornado 😄
  7. viola arvensis
    @FaLCorneL fajna dziewczyna i taniec wieczorem z wietrzykiem, to jest coś ( tzn.we troje ) A Ty od razu tornado! @ja_wochen miło mi, że tak odebrałeś wiersz ! Pozdrawiam serdecznie!
  8. viola arvensis
    @FaLCorneL banał 😄
  9. viola arvensis
    @FaLCorneL no dobra, dobra , ale potańczyć wieczorem z wiatrem Ci nie zaszkodzi ... @Jacek_Suchowicz wiem , wiem ale tak mi się nie chce dziś... Może kiedyś wrócę do tego wiersza... Za To Twoim jestem usatysfakcjonowana i to mi obecnie wystarczy 😉 Pozdr.
  10. viola arvensis
    @FaLCorneL no to będziesz miał wieczny niedosyt !
  11. viola arvensis
    @Waldemar_Talar_Talar bardzo mi miło, serdecznosci !
  12. viola arvensis
    @Rafael Marius tak czy owak choroby są wpisane w nasze życie, wszystkiego się nie uniknie. Tym bardziej warto się cieszyć gdy forma dopisuje.
  13. viola arvensis
    @Rafael Marius no i to mi się podoba :)
  14. viola arvensis
    @Rafael Marius mnie się przeziębienia nie zdarzają , może to ta spójność z naturą :)
  15. viola arvensis
    wieczorny, jesienny spacer za rękę mróz mocno łapie powinnam włożyć czapkę a stoję i się gapię nie wszystkie liście spadły wciąż tańczą z wiatrem cza-czę rozochocone lotem więcej ich nie zobaczę a drzewa są niewzruszone świat cały w koronie mają lato, jesień czy zima one się nie zginają ptaszęta mają to w piórkach zimno ich nie obchodzi deszcze, słota czy mrozy narzekać- to się nie godzi! nawet te małe robaczki choć ziąb je za czułki chwyta robią swoje namiętnie nie mają żadnych pytań z zachwytu ustać nie mogę więc śmiało do tańca ruszam tym pięknem, siłą natury niezmiennie, stale się wzruszam. przetańczę dziś cały wieczór z ptakami, wiatrem, drzewami i będę się cieszyć wiecznie natury cennymi darami. nie zginaj karku człowieku nie złorzecz i nie narzekaj tańcz, śpiewaj, czerp siły wszelkie i na nic lepszego nie czekaj!
  16. viola arvensis
    @Wędrowiec.1984 jestem pod wrażeniem całości! Po Mickiewiczowsku jakby i po mistrzowsku na pewno :)
  17. viola arvensis
    @Ewelina ładne połączenie tego smutku z rumiankiem :) Tekst na medal.
  18. viola arvensis
    @error_erros świetny wiersz ! Z podziwem.
  19. viola arvensis
    @Annie dzięki za odwiedziny! Tak właśnie bym chciała trzymać i Tobie życzę również optymizmu :)
  20. viola arvensis
    @FaLCorneL tak, tak. Skojarzyłam oczywiście.
  21. viola arvensis
    @FaLCorneL bardzo mi się podoba ten "serca dynamit" - nic tylko go sobie wziąć do serca 🙂
  22. viola arvensis
    @Ma_rianna_ serdecznie dziękuję! @Wędrowiec.1984 bardzo mi miło!
  23. viola arvensis
    @Nata_Kruk dzięki kochana ! To bardzo cenne co piszesz. Uściski 🙂 @Waldemar_Talar_Talar uprzejmie dziękuję ! 🙂 @Jacek_Suchowicz niesamowicie uroczo ! 🙂 @Alicja_Wysocka dziękuję ( lubię pływanie 😉)
  24. viola arvensis
    @Nata_Kruk uroczo! Gratuluję wiersza i przemiłej inspiracji 🙂
  25. viola arvensis
    Twarzą do słońca, tyłem do cienia, idę i spełniam swoje marzenia realizuję się jak życzenie twardo w pokera gram z przeznaczeniem. Plotę warkocze włosów nie zetnę ominę wszystko co podłe, szpetne swoje sekrety puszczę dla hecy założę suknię odsłonię plecy. A potem z wiatrem poromansuję on zawsze we mnie piękno znajduje pójdę przed siebie niczym zajęta beztroska, miła i uśmiechnięta. Pójdę przed siebie wydeptam drogę nową i moją bo wszystko mogę i nie przelęknę się, nie zawrócę wczorajszą siebie na zawsze rzucę.
×
×
  • Dodaj nową pozycję...