Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

viola arvensis

Użytkownicy
  • Postów

    1 951
  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

  • Wygrane w rankingu

    20

Treść opublikowana przez viola arvensis

  1. @SONIA1 wiersz wielowymiarowy, ładnie :)
  2. @Leszczym wow, lukier na moje serce :) Ja lubię tą Twoją niebanalność w pisaniu. Bardzo ją cenię.
  3. @lena2_ taka ciepła, mądra i przyjazna ta Twoja poezja. Bardzo ją lubię :)
  4. @beny7777 wspaniały wiersz no i data - ludzie urodzeni 8.07 są cudowni i wyjątkowi. Wiem coś o tym, bo mój wspaniały syn też ma dziś urodziny ;)
  5. @Berenika97 zdecydowanie jest tak jak zapowiadałam - uświetniasz ten portal swoim pisaniem :)
  6. @Berenika97 pięknie namalowałaś słowem. Kojący utwór.
  7. @Berenika97 Miło Cię tu widzieć, zdolna poetka 🙂
  8. @Berenika97 dziekuję za przemiły komentarz 🙂
  9. @Dagna coś w tym jest. Zwykle to co piszę "na kolanie" jest najlepiej odbierane. @Hiala spokoj- rzecz święta 🙂 Pozdrawiam ciepło. @Wędrowiec.1984 nie mam wątpliwości, ze to rozumiesz i odbierzesz wlaściwie.
  10. @Starzec tak jest, minimalizm piękna sprawa 🙂
  11. @Alicja_Wysocka no dziękuję serdecznie. Może wena zacznie dopisywać, to będę więcej wywijać 🙂 Uściski @T.O świetna piosenka, podpasowała tu idealnie 🙂 A ja nigdy wczesniej jej nie slyszalalm , teraz pewnie będe ją nucić przez tydzień. Dziękuję 🙂 @Jacek_Suchowicz lekko i pięknie napisałeś. Dziękuję 🙂
  12. @Dagna dziekuję 💞 Twoj wiersz w tej materii będzie na pewno wybitnie wyjątkowy, bo takie są własnie długo dojrzewające wiersze.
  13. @Wędrowiec.1984 dobrze, że chociaż w wierszach można to próbować wyrazić. Szkoda, że tak ciężko pozbyć się tego przeciążenia.
  14. @Alicja_Wysocka ślicznie. Twoje wiersze często wywołują mój uśmiech. Dziękuję 💞
  15. @Starzec świetne, końcówka- rewelacja.
  16. @Maciej_Jackiewicz prawdziwa smutna prawda.
  17. @Jacek_Suchowicz pięknie napisane. Pomyslalam właśnie, ze to szczęście moc czytać wiersze- piękne wiersze.
  18. Kiedy mnie mniej jest To jest mnie więcej Więcej rozumiem I mocniej czuję Chowam się, zmykam Nik mnie nie widzi Lecz lepiej z sobą Się dogaduję. Gdy zamknę słowa W głowie na kluczyk To myśli płyną Wartością przednią Kiedy tak patrzę Nie komentuję Refleksje kwitną Wcale nie więdną. Potrafię sprawić By mniej mnie było Chociaż przybywa Codzień wszystkiego Karmię spokojem I akceptacją Własne przestrzenie Nie chcąc niczego. Jak to wyjaśnić Mniej więcej -nie wiem Niech się nade mną Zlituje ziemia Gdy wszyscy pragną Pogłosu, sławy Ja chcę spokoju I więcej cienia. W kubeczku kawy Mam na to przepis W cichej modlitwie W przyrody tchnieniach I odłączona Od zgiełku świata Pogrążam serce W tych ukojeniach.
  19. @FaLcorN melodyjnie, piosenkowo i czule... Jak to u Ciebie :)
  20. @Wędrowiec.1984 nie cierpię tych wszystkich natręctw. Są jak małe potworki, które uprzykrzają życie i których pokonać nijak nie można. Wiersz bardzo dobry. Cieszę się, że powstał. Pzdr. W.
  21. @kollektiv bunt/ nie bunt. Po prostu jeden z wielu wierszy. Mam różny repertuar. Zapraszam do moich książek: "Przystanek pod wierszem" i "Róże I błękity". Pozdrawiam.
  22. @Dagna Elegancka analiza 🙂 Pozdrawiam.
  23. I owszem, swiat jest piekny, a w tym wlasnie utworze jest tak jak jest. Na tym polega pisanie. Tak jak odbieramy życie i świat- na różne sposoby, tak też możemy odbierać sztukę, poezję, innych ludzi- krytycznie, ze zrozumieniem, z zastanowieniem się głębszym... Pozdrawiam.
  24. pośrodku snów stoję ja i marzenie moje o spokoju świętym o niepojętej ciszy którą usłyszeć zdołam nim świat mnie zawoła na już na raz i dwa mam być i stać i trwać działać w chaosie, którego nie znoszę nie wolno się bać więc szybko zabijam strach lecz on udaje że nie żyje znów łapie za szyję i chociaż się biję przegrywam - - kolejny raz znów sterczę w tych niepokojach pustostanach bez okien na wewnętrzny ład ustaje wiatr ja ustać nie zdołam wołam, nikt nie słyszy jak do wnętrza łkam ramtamtam życie to gównoburza wstaję z kolan, chwiejnym krokiem ruszam kolejny raz w zafajdany świat
×
×
  • Dodaj nową pozycję...