viola arvensis

@Wiesław J.K. o tak, milość....

@Waldemar_Talar_Talar dziękuję serdecznie 💞

@Berenika97 Bardzo Ci dziękuję. Tak pieknie i łaskawie napisac, potrafi tylko wrażliwa, mądra duszyczka 💞 @lena2_ dziekuję 💞 i rozumiem też Twoje, ktore odzwierciedlają Twoje piękne, wrażliwe wnętrze 🙂

@Leszczym 🩷 Dziekuję.

@Starzec to prawda. Cząstka wolności dla wrażliwości.

@Starzec dlatego też, to jedno z tych miejsc, ktore bardzo lubię💓

@Leszczym co za "wejście" pod wiersz z przytupem 😃 Przemiły i chciany bardzo gość z Ciebie ! @Alicja_Wysocka ach, żebym ja miala gdzieś bliżej taką Alę, z ktora mogłabym sie wzruszać, choćby na wyscigi ... 🙂

@Alicja_Wysocka tak ładnie skomentowalaś, że juz się wzruszam... I ja dziękuję i cieszę się, że są osoby jak Ty, podobne do mnie 💔

@Leszczym wszystko się może zdarzyć... Życie jest z reguły nieobliczalne 🙂

@FaLcorN nie wiem czy jesteś jak ja WWO, ale na pewno posiadasz piękną wrażliwość co wynika z Twoich wierszy i co też wyczuwam swoim szóstym zmysłem.

@Leszczym @Leszczym rozumiem. Trzeba sobie jakoś radzić w tym świecie. Mam ponoć ładny głos, może kiedyś coś Twojego zaśpiewam, tak rekreacyjnie powiedzmy i a capella. swoje teksty spiewam czasem 🙂

@FaLcorN jakże prawdziwe to są słowa ❣️

@Alicja_Wysocka ależ to ładne, czytam po kilka razy 🩵

@Roma piękna nieoczywistosc płynie z wersów 💜

@iwonaroma lubię te Twoje wiersze 💜 dużo oryginalności wnosisz.

@Starzec ładnie💖 Fajnie jet się spalać dla kogoś a spłonąć - kosmos chyba 🙂

@Berenika97 wartościowy przekaz 💔

@Leszczym wszystko świetnie ale ale... Te śpiewające i inne Al e niezmiennie budzą moja wielką niechęć 🤨 Na szczęście Ty budzisz sympatię wiec powiedzmy - jest równowaga.

Tego się nie da ubrać w słowa Jest metaforą wszystko we mnie Margines świata mnie pociąga Między wierszami się dopełnię. Stoję dziś jak otwarta księga Ze swą wysoką wrażliwością Bo jest przekleństwem, również łaską Bywa, ze staje w gardle ością. We mnie są rzeki nazbyt kręte Wartkie potoki smutnych zdarzeń Serce spękane, połatane Choć nie szukało nigdy wrażeń. Drzwi obrotowe w moim wnętrzu Dusza jak gąbka wszystko chłonie Boli mnie za dnia, krwawi nocą Czeka na czułe czyjeś dłonie. Samotność siostrą, obcość bratem Niezrozumienie jakby matką Nie mów mi, że przesadzam znowu Dla ciebie będę wciąż zagadką. Wasza królewska mość wrażliwość Niech cię szlag trafi! Trwaj na wieki! Codzień mnie nękasz, co noc budzisz Zamknij już wreszcie swe powieki. Nijak żyć z tobą, nijak umrzeć Gdy mnie w objęciach trzymasz swoich Trochę ci dzisiaj już nie ufam Ty jakby trochę się mnie boisz. Bóg jest arystą we wszechświecie Stworzył to wszystko niepojęte Wielką wrażliwość tych nielicznych Uczynił niczym dzieło święte. Cóż więc mi czynić z wrażliwością Co raz mi krzyżem, raz skrzydłami Wiersz jej ułożę, pieśń zanucę Niech miłość pozostanie z nami.

@casixs689 zawsze milo "spotkać' podobną duszyczkę 🙂 serdecznisci 🧡

@Annna2 można powiązać, choć to jakby odwrotność - miłe skojarzenie. Dziękuję, za obecność pod wierszem :)

@lena2_ a jakże - samozwańczych. Fajny, fraszkowaty wierszyk :)

@Annna2 poruszające. Dobrze, że powstają takie wiersze. Ukłony.

@Leszczym sama bym chciała wiedzieć ;)

@SONIA1 wiersz wielowymiarowy, ładnie :)