Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

viola arvensis

Użytkownicy
 Pokaż profil  Zobacz aktywność

  • Postów

    1 067

  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

  • Wygrane w rankingu

    16

 Typ zawartości 

Treść opublikowana przez viola arvensis

  1. viola arvensis
    @Radosław A to świetne! Jak dobrze, że są ludzie, którzy takie smaczki potrafią wyłapać i zapisać. A dzieci są bezbłędne!
  2. viola arvensis
    @Starzec super, taki wiersz kopniak 🙂
  3. viola arvensis
    @FaLCorneL zauważyłam, że na tym portalu największą sympatią cieszą się moje wiersze "pisane na kolanie" 🙂
  4. viola arvensis
    @Dragaz delikatne, wrażliwe serca, często pogrążają się w mroku ale żaden mrok nie jest w stanie zgasić ich blasku. Wyczuwam tu piękną wrażliwość 🙂
  5. viola arvensis
    @Manek Intrygujące! Czekam na ten c.d
  6. viola arvensis
    Nie chcę w tym szumie brać udziału, w tym całym zgiełku, krzyku, wrzawie. Ciszą mnie dzisiaj podotykaj, w objęć milczenia weź łaskawie. W lesie pod dębem posiedź ze mną. Wyszeptaj wierszyk o miłośći. I niech świat roślin, zwierząt, ludzi, tego spokoju nam zazdrości. Nie chcę zamętu lecz od ciebie, tej jednej obietnicy zgrabnej, że mnie w spokoju nie zostawisz. I tylko mnie i więcej żadnej!
  7. viola arvensis
    @Rolek dosyć młoda ale wiesz, wiek jest bez wiekszego znaczenia. W przypływie złych wydarzeń, fali złych doświadczeń, kazdemu może się uroić bolesny/ gorzki wiersz. Pozdr.serdecznie !
  8. viola arvensis
    @Wędrowiec.1984 bardzo lubię gdy ktoś pod wierszem podzieli się swoim przemysleniem/interpretacją. Każda moze być dobra i właściwa, bo czemu nie 🙂
  9. viola arvensis
    @Wędrowiec.1984 nie chodzi o utwory pisane bez uczuć lecz o taki wiersz jak np. "Pustostany". Chyba każdy dojrzały czytelnik wyczuwa np.bol, smutek, obojętność, samotność, ironię...
  10. viola arvensis
    @Wędrowiec.1984 to prawda, za daleko nie da się uciec przed uczuciami. Chyba, że w wierszu...
  11. viola arvensis
    @Wędrowiec.1984 wspomnienia... jak dobrze, że są, że można do nich wracać i do miejsc. Jak dobrze, że powstają takie ładne wiersze. Super!
  12. viola arvensis
    @Rafael Marius dobre myśli? Jak najbardziej - podsuwają 🙂
  13. viola arvensis
    @Rafael Marius nastroje przychodzą i odchodzą. Jedno jest pewne - anioły są zawsze z nami, nawet gdy my blokujemy ich działania. Realizm - też jest mi bliski 🙂
  14. viola arvensis
    @Ewelina widzę tu prawdziwy talent. Wiersz warty zatrzymania. Pozdr.
  15. viola arvensis
    @Kreatywna Intuicja uroczy wiersz 🙂
  16. viola arvensis
    @Dekaos Dondi jak dla mnie dziś chyba najlepszy wiersz. Szkoda, że nie ma na tym portalu nominacji/ wyróżnień dla wiersza dnia. Ten zasługuje na wyróżnienie!
  17. viola arvensis
    @Olaf Gawryluk wiersz bardzo dobry, pozytywny, pogodny przekaz. Zawsze mówię: wstań z kolan a zobaczysz jak niewiele rzeczy cię przerasta ! Pozdrawiam serdecznie.
  18. viola arvensis
    @Czarek Płatak świetny tekst, samo życie ze szczyptą humoru i sarkazmu.
  19. viola arvensis
    @Rafael Marius A tak losowo wstawiam wiersze. Ten ma z 10 lat, odświeżony trochę. 🙂 Nie lubię pesymizmu, do niczego się nie przydaje. Dzięki za czytanie !
  20. viola arvensis
    @Coretanima klasa! Wiersz porusza do głębi. Nie sposób przejść obojętnie. Podziwiam szczerze.
  21. viola arvensis
    @Coretanima pięknie dziękuję! To bardzo budujące trafić na godnego, bystrego czytelnika/ czytelniczkę 🙂
  22. viola arvensis
    @Waldemar_Talar_Talar takie pokojowe nastawienie w wierszu, i cały urok z tego, pięknie 🙂
  23. viola arvensis
    @FaLCorneL tak ładnie to bardziej z serca niż z mózgu 🙂
  24. viola arvensis
    @FaLCorneL jak zwykle świetnie Ci to wyszło. Pod wrażeniem!
  25. viola arvensis
    Anioły zwiały, pióra zostały, pozamiatane. Kiedyś też zwieję, rzucę nadzieję rano nie wstanę. Tłuką się lustra o moją młodość, zmarszkom odbijam. To takie płytkie, niczym dno butli, winna przemijam. Wielka to zdolność ciszy nie ranić, gadaniem głupim. Zamknąć się w swojej twardej skorupie, z milczeniem trupim. Patrzeć i słuchać i obserwować tak bez wyrazu. Wyjść poza ramy, malować barwy swego obrazu. Aniołów nie ma, siły im brakło bronić mnie dłużej. Patrzę na siebie jak na złudzenie w niebytu chmurze. Dzielę przez zero, mnożę prze zero- - wszystko przez ze mnie. Słońce wysoko, lecz noc mam w oczach, każdego ściemnię. Cóż więcej dodać, odjąć wypada siebie jedynie. Anioły zwiały, pióra zostały, Anioły- świnie !
×
×
  • Dodaj nową pozycję...