Ewelina

@Cor-et-anima nie wyprę się tego choćbym i chciała 🙊 Piszę dużo i bez tego dymu i wiatru, ale radość największą daje mi dym i wiatr 😊

rozochocona uśmiechem rozbiłam skarbonkę z żetonami twoich słów podarowałeś mi tyle nie napoczętych jeszcze jak garść cukierków słodkich na drogę z twoich zmilczałych ust rozochocona chłonęłam każde słowo z impetem mocno rozradowana jak słońcem wiosennym muśnięta wiatrem i tobą w przepychu słów po brzegi warg treścią najskrytszą pełnych

@Cor-et-anima słowa płyną z serca, same, lekko, nie na siłę. Szlifierką ich gładzić nie trzeba, a przynajmniej nie zawsze. Pozwalam zaistnieć myślom i pozwalam im swobodnie płynąć, podążając za nimi a nienachalnie.

@Oskr dziękuję. Bardzo się cieszę, że Ci się podoba. Pozdrawiam serdecznie

dym z moich marzeń jak szkło jestem niegiętka całkiem niezgrabny mój rym wersy bez równej ilości sylab i takt melodii do której tańczę - bez gracji koślawo w dym rzucone wszystko tępym nożem wyrżnięte słowa z nadmiarem krwi i blasku siedzę smutna gdy w sercu pustka w jasnym umyśle pełna po brzegi jedna połowa a druga sucha jak gleba - jałowa

@Kwiatuszek wzajemnie :)

@Rafael Marius być może i tak jest jak piszesz... Czasem jednak tak trudno dostrzec, zwłaszcza jak ktoś nie chce by być dostrzeżony..

była obca - inna niezwykła wpatrzona w dal bez obaw i zbędnego balastu czasem dla zabawy szalona nad wyraz ale nie bezmyślna czarowała lekkością sukienki i bytu była jak on - nieoczywista kochał się w niej od razu zanurzył w jej obecność - pełną barw których wcześniej u nikogo nie widział rozedrgał się świat runęły mury gdy weszła na jego ścieżkę woda pod prąd już płynęła spojrzała mu w oczy szła w jego kierunku tak jak nikt nie szedł nigdy choć tylu mijało go nieraz

@Cor-et-anima To mamy coś wspólnego ze sobą :) A z tęsknotą to oczywiście się zgadza... Tęsknimy, odczuwając brak kogoś lub czegoś...to doświadczenie bywa bolesne, raczej niepożądane.

@Rafael Marius jeśli człowiek jest w stanie doszukać się sensu w czymkolwiek to z jego punktu widzenia to coś ma sens bezwzględnie.

@Rafael Marius mocno skomplikowałeś... naprawdę... @Cor-et-anima czy lubi to nie wiem... Ja nie lubię czekać, zdecydowanie nie lubię. Nie wiem czy można lubić czekać, może można, tylko mi ciężko jest to sobie wyobrazić, bo dla mnie każde czekanie jest doświadczeniem bardzo męczącym... Pewnie jest jeszcze inny powód czekania nie wiadomo na co... A może to tylko samooszukiwanie?

@Rafael Marius a rozwiń myśl....?

@kwintesencja dziękuję bardzo :) Masz rację, wypala. Doznanie emocjonalne może być odczuwalne wręcz fizycznie. Pozdrawiam serdecznie :)

nie chciałam czekać ta wieczna agonia - nie dla mnie zmęczona jestem tym ciągłym myśleniem i nieczekaniem na ciebie wciąż - nie czekam jak zawsze czekanie jest we mnie

@Rafael Marius zasadniczo jest tak jak piszesz, co nie znaczy, że nie ma ludzi, którzy się nad tym nie zastanawiają.

@Leszczym a tak, to prawda akurat :)) Dziękuję za cierpliwość w czytaniu. Ja Twoje też czytam.

@Leszczym zaintrygowałeś mnie... :))

@addjar dziękuję :) takie miało być...

@Leszczym dziekuję :) Odwagi...hmmm 🤔

@Rafael Marius eh, ja byłam szarą myszką. Nikt na mnie uwagi nie zwracał. Nie wiem co to szkolne miłości, ale przez chwilę to poczułam dzięki Twojemu wierszowi :)

@Eveline odpowiadając na słowa w wierszu...nie ma sensu...ale czy w tej historii o sens chodzi? Uczucia stoją w opozycji do rozsądku, nie należy się w nich upatrywać sensu. Tylko je zaakceptować, pozwolić im zaistnieć, a z czasem być może pozwolić im odejść. Pozdrawiam serdecznie.

czasem boli - ujmuję sobie myśli upraszczam nabieram się wychodzę i oglądam to dzieło sztuki którym jest życie tak bezczelnie i bezwstydnie choć czasem na samym dnie z rozczarowaniem i błyskiem - żyję bo czemu nie?

@A-typowa-b niezwykły. Pozdrawiam serdecznie

@Rafael Marius ja nie wiem czy na mnie pogoda wpływa, ale lubię sobie tak tłumaczyć, to mocno upraszcza wszelkie wyjaśnienia :) to alternatywa dla umysłu, żeby choć na chwilę przestał analizować, bo to go naprawdę męczy. @Rafael Marius Często piszę w pierwszej osobie. Jakoś ta forma jest mi bliska od zawsze. Pamiętam jak w szkole pisywałam charakterystyki bohaterów wierszem i w dodatku w pierwszej osobie. Lubię przenikać przez postacie, wchodzić w ich świat, patrzeć ich oczami. Od zawsze miałam takie "skłonności".

@Rafael Marius tak, jak to zazwyczaj bywa, masz rację. A dziś mam taki dzień, że nie chce wchodzić w dynamiczną polemikę z kimś kto czuje inaczej i postrzega inaczej niż ja. Ze zmęczenia poddaje się :) dziś to chyba jakieś przesilenie czy przedwiośnie 🤔