Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Ewelina

Użytkownicy
  • Postów

    3 265
  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

  • Wygrane w rankingu

    64

Treść opublikowana przez Ewelina

  1. @andrew Jak się staracie to dobrze :) Miłego również
  2. @Marek.zak1 trudno polemizować z tak trafnym stwierdzeniem :) Pozdrawiam serdecznie
  3. @Rafael Marius te najmniejsze, nie na niebie??
  4. @Rafael Marius no chyba, że tak :) a już myślałam że z moją silną wolą jest coś nie tak :)
  5. @Rafael Marius a kto sięga gwiazd i dokonuje wielkich rzeczy? Ten kto nie boi się marzyć i uparcie dąży do celu :)
  6. @Rafael Marius a myślisz, że to możliwe, powiedzieć sobie coś w stylu: Nie zakocham się. I trzymać się tego konsekwentnie? Ja kiedyś próbowałam....guzik mi z tego wyszło 😅
  7. @Rafael Marius a może po prostu już się zamknie na miłość, żeby darować sobie kolejne porażki i rozczarowania?
  8. @Rafael Marius myślę, że to jak rozumiemy plany, marzenia, pragnienia to wynika z naszego wewnętrznego interpretatora. Różnie jako ludzie do tego podchodzimy.
  9. @Rafael Marius taka perspektywa nigdy mi się nie podobało...bo jakoś mi się kojarzy z byle jak
  10. @Rafael Marius pragnienie świętego spokoju :) Jak wiesz ja ze sprawami wiecznymi na razie na bakier :)
  11. @Rafael Marius na przykład Dyzio Marzyciel:) Choć w tym wierszu nie o marzenia chodzi
  12. @andrew i jaka szkoda, że to tylko wiersz :) Pozdrawiam
  13. @Leszczym racja :) A dziękuję serdecznie 😊
  14. @Waldemar_Talar_Talar dziękuję, mi też się spodobały. Aż przystanęłam na chwilę. Pozdrawiam serdecznie
  15. @Leszczym ja tam nie przemycam tylko na legal się rzucam z tą moją prawdą. Skutki czasem opłakane ale cóż...:) Ciekawy tekst. Zmusza do myślenia. Pozdrawiam serdecznie
  16. spoglądam na chmury są takie piękne jak wata puszyste wilgotne a lekkie piórka i płyną z wiatrem przez błękitne niebo swobodnie płyną w nieznane ten kojący widok łzy mi wysusza przynosi spokój więc patrzę na nie z zachwytem patrzymy razem choć ja już sama bez ciebie kochanie wzrok trudno oderwać lekkość ich doskonała aż chciałoby się wzbić w górę by dotknąć je palcem albo zawinąć się w ten puch niczym w miękką kołdrę i z uśmiechem zasnąć jak pod skrzydłami anioła na bezpieczne zawsze
  17. @Waldemar_Talar_Talar czyli trzeba poczekać... Pozdrawiam serdecznie
  18. przyszła wiosna a wraz z nią winna przyjść miłość a nie przyszła tylko odeszła i co teraz
  19. @Rafael Marius to też fakt. Aczkolwiek to wszystko tak łatwo się mówi. Praktyka jest bardziej wymagająca od teorii.
  20. @Rafael Marius tak, ta myśl nigdy mnie nie opuszcza. Choć czy dodaje otuchy? Nie wiem :) po prostu trzeba przeżyć i nie kopać bardziej jak widzimy już dno
  21. ile czasu minie i czy kiedyś minie - nie wiem uspokajam oddech żyję dalej ten przymus mnie dobija a jednocześnie trzyma w pionie żal pustka jakaś bezbrzeżna przestrzeń wokół mnie aż ciężko uwierzyć że w niej nie ginę że trwam że żyje choć tonę powoli a to chwila zaledwie
  22. @Marcin Szymański dziękuję za komentarz. Pozdrawiam także.
  23. na nic te ręce przez ból miłości drżące powyginane jakby karłowate w ramionach zamknięte na nic ci one i dusza i zmysły konają bezgłośnie - poszarpane w tobie spojrzeniem wciąż tulisz różę zerwaną przez niego dla ciebie lecz ona nie z miłości czerwona jest jak serce
  24. @Rafael Marius jak zawsze masz interesujące i błyskotliwe wyjaśnienie. Aż zazdroszczę, oczywiście bez zawiści :)
  25. @Rafael Marius pięknie to ująłeś. Zrobiło się tak baśniowo :) Oczywiście to racja, co piszesz. A z tym prasowaniem to ciekawie kiedy się spali i z czym trzeba ostrożnie?
×
×
  • Dodaj nową pozycję...