error_erros

Normalny człowiek tak by pomyślał - że na wyciągnięcie ręki. Ale moja natura kazała mi to widzieć raczej w ten sposób, że zapieprza prosto na mnie xD Bardzo się cieszę, że wiersz Ci się podoba, dziękuję! ;D

Dziękuję! Choć wiem, że puenta, jakby tak spojrzeć na przekrój moich wierszyków, okrutnie standardowa. Ale cóż, takie lubię i taka będzie ;D

Robię, co mogę, żeby wiersz nie był nudny - to wszystko. Po komentarzach Twoich i paru innych osób śmiem sądzić, że czasem mi się to udaje ;> Romantyczny pierwiastek - przekleństwo moje :P O czymkolwiek wiersza nie wymyślę, szukam zawsze sposobu, żeby upchnąć w niego jakieś bzdety o nieszczęśliwej miłości itd. No lubię to po prostu xD

Dziękuję! Ja też lubię taką przewrotność ;> A, jeszcze zapomniałem nadmienić, @Nata_Kruk, że to, co napisałem, w przypadku tego wiersza akurat nie miało za bardzo zastosowania, bo ten wiersz powstał praktycznie z marszu ;D Jechałem autem podczas tej superpełni, która była chyba ze dwa miesiące temu i ten wielki księżyc ułożył mi się idealnie tuż nad drogą, jakby na mnie leciał. Do tego jeszcze przypomniał mi się film "Melancholia" Von Triera i jakoś mi się to idealnie spasowało, że zanim dojechałem do celu, miałem już w głowie wiersz, potem od razu go spisałem. Więc tym razem nie czekałem cierpliwie, bo "panie, to sekundy były" ;D

Nie męczę się, po prostu czekam na te słowa cierpliwie. Wpada mi pomysł, potem szukam dla niego jakiegoś zarysu kompozycji, a jak już z grubsza mam go w głowie, to siadam i piszę. I tyle, cała historia ;D Dziękuję za plusik, kłaniam się nisko!

Dziękuję! ;> Perzyna = pierzyna - rzeczywiście, przezabawne, ja też się długo z tego śmiałem :PPP

Co do polityków, zwłaszcza ortodoksyjnych - myślę, że oni sami nie są przekonaniu o racji słów, które głoszą. Ale głoszą, bo w ich interesie jest wymusić na nas określoną optykę. Słucham ich i jakoś nie jestem w stanie uwierzyć, że oni sami wierzą w to, co mówią. Tym bardziej, że mamy takie czasy i realia, że przeciętny nastolatek jest w stanie zweryfikować ich słowa w pięć minut, znajdując na YouTube ich wcześniejsze zachowania i wypowiedzi - najczęściej wprost przeczące temu, co mówią obecnie. Sama racja natomiast jest zjawiskiem przeważnie względnym. I nie rozumiem tego mechanizmu w nas, że dążymy do tego, by ktoś nam przytakiwał, a nie proponował inne spojrzenie, w którym nasza racja nie jest już taka oczywista. Bycie wyprowadzanym z błędu ubogaca. Słuchanie ludzi o innym spojrzeniu na daną kwestię ubogaca. Tak to widzę.

Wybacz mi szczerość, ale koszmarne są te rymy :P W wielu miejscach tego wiersza miałem wrażenie, że najpierw wybrałaś sobie słowa do rymu, a dopiero potem szukałaś jakiegoś - jakiegokolwiek wręcz - sposobu na zastosowanie ich. Rym - fajna rzecz, ale ważne jest też, żeby to jakoś brzmiało. Miło by było też, gdyby te rymy nie były aż tak jeden do jednego. Choć to już kwestia subiektywna, niektórzy lubią częstochowszczyznę. Ja na przykład nie za bardzo :P

To tak miało być, że rymujesz to samo słowo? Czy to jakieś przeoczenie? Ogólnie wiersz jest taki sobie zanim dotrze się do puenty. Czasem tak trzeba, żeby puenta na jego tle wybrzmiała bardziej. I wybrzmiewa, moim zdaniem. Ostatnia strofa jest naprawdę spoko.

Rozumiem, że tutaj dramaturgia wzięła górę nad kompozycją i było to zapewne celowe i zaplanowane, ale chyba ciut przeholowałeś. W dodatku mielisz w kółko te same słowa, takie to mało zajmujące jest już w pewnym momencie i te słowa - choć miały brzmieć wzniośle i mieć ciężar - w połowie utworu już nie brzmią i nie mają. No i moje ulubione - zaczynanie wiersza od spójnika. Nigdy nie pojmę chyba tego trendu ;P

No widać gołym okiem, żeś poleciał na skrzydłach weny, bo wiersz przegadany okrutnie ;P Tzn. pisz sobie jak chcesz i jak czujesz oczywiście, ale w moim odczuciu utwór mógłby składać się z 1/3 wersów, z których się składa i z powodzeniem udałoby się zamknąć temat. No ale cóż, wena! ;D Muszę natomiast przyznać, że całość jest przekonująca. Kto kiedykolwiek pisywał wiersze, zna doskonale ten stan ulotności słów. Niektóre po prostu muszą zostać zamienione w wiersz natychmiast ;) Z takich technicznych kwestii, "to aby zostały nieskazane" moim zdaniem brzmi nienaturalnie. Dlaczego nie napiszesz po prostu: aby nie zostały skazane?

Ach, miód lejesz w moje czarne serce! ;>

Na zdrowie! ;>

Może nie księżyc to, ale głowa Odcięta niebu, ku nam się toczy - Kara za ciszą rozdarte słowa I czas, co nami w dwa skraje broczył. Może wyleje się Melancholia Na las, z którego wyjemy nocą Jak wilki głodne. W oczach - pochodniach Odbije nam się wspólny nieboskłon. I może kiedy spadnie - zabije, Nie szczędząc końca duchom ni ciałom, Może nas zetrze w jedną perzynę - Niech chociaż taką świat da nam całość.

Gwarantuję Ci, że jeśli chodzi o zazdrość o udane frazy, to większego zazdrośnika ode mnie nie znajdziesz ;D Ogromnie się cieszę, że do mnie zaglądasz i że Ci się podoba moje pisanie!

Ogromnie mi miło! I w ogóle dzięki za nalot! ;D

Cóż, społeczeństwo trudno obwiniać, człowiek w tłumie głupieje i daje się programować nawet, jeśli wydaje mu się, że jest odporny. Winy upatrywałbym raczej w osobach mających nad tym tłumem władzę i cynicznie ją wykorzystujących. I tak też uczyniłem w wierszyk ;> Dzięki za miłe słowa!

Ja też poznałem je całkiem niedawno. A mam taki nawyk, że jak wpada mi nowe słowo, zwrot itd., od razu kombinuję, czy da się coś z nim zrobić ;D Dziękuję! W zasadzie ten wierszyk mógłby być jedynie dwoma ostatnimi wersami. Wszak wszystkie pozostałe są do nich właściwie tylko wstępem ;> Napisałem wierszyk o jesieni, opisując ją w sposób, jakbym opisywał kobietę. To była moja intencja, dla mnie. Dla Ciebie, jako odbiorcy, może to być wierszyk o czymś innym, co Ci tam pasuje. Ja piszę swoje, Ty w tym widzisz, co chcesz - tak rozumiem proces przekształcania wiersza w poezję. Z Twojego tonu wypowiedzi wyczuwam, że masz z tym problem, ale zupełnie nie rozumiem, dlaczego ;P Skoro, jak mówisz, nikt poza Tobą tego nie zauważa, to najprawdopodobniej oznacza, że po prostu nikogo innego to nie uwiera. Aż się boję dopytywać, co masz na myśli ;D Nie mam nic przeciwko, żebyś sobie ten wierszyk czytała, jakby był o Tobie. Co mi tam ;D

@Marek.zak1 Chyba w jakiś sposób dotknąłeś istoty tego wiersza ;> Dzięki! Jamais vu to zjawisko odwrotne do deja vu ;>

Takiej błądzącej w parku alejach, Grzejącej deszczu kroplę na skroni, Podrygującej w takt drzew szumienia, Takiej dalekiej, a takiej mojej, Takiej, przy której liście z zapałem Do pośmiertnego sypią się skoku, Takiej, jak zawsze cię pamiętałem, Już nie pamiętać - jakiż to spokój.

@poranki Dziękuję! 😉 @Giorgio Alani Dziękuję zatem. A nawet bardzo dziękuję!

@Nata_Kruk Dziękuję! Jestem jak prezydent - cały czas się uczę 😎

@Jacek_Suchowicz Czy ten optymizm na sens? 😝

@Leszczym No skoro tak to widzisz, niech będzie ;>

@violetta Dlaczego piszesz takie komentarze bez sensu? :P @Marek.zak1 O jejku, aż tak?! Dziękuję, jestem zaszczycony takim komentarzem! ;D @Manek Z moich obserwacji wynika, że właśnie tak to działa. Dziękuję! @Andrzej_Wojnowski Dziękóweczka! @Leszczym Po pierwsze: o co Ci chodzi? Po drugie: bez wyzwisk proszę ;D