error_erros

Bardzo się cieszę! ;> Nie wiem, który to już mój wierszyk o tym, że "wiatr wieje", ale co ja poradzę, że to moje ulubione źródło inspiracji? ;P

@Wędrowiec.1984 Ja się irytacji peela ani trochę nie dziwię. W small talki to ja wybitnie nie umiem, nie lubię, dla mnie gorszym piekłem jest chyba tylko taniec towarzyski :P Ogólnie utyskiwanie na gadkę-szmatkę to jest dla poetów wdzięczny temat. Nie myśl sobie, że jesteś jakiś oryginalny, też mam wierszyk pod tym tytułem, jak pewnie setki autorów podobnych do nas :P

A jest ;>

Tak samo grał już kiedyś - pamiętam, Nałgał gałęzi nagiej batutą, Że nam pisane jest jakieś jutro. Strzeż się, nad wszystko strzeż dyrygenta! By nie tknął szyby, ręce mu utnij. Nie może sięgnąć złudzeń membrany, Bębnić, że dla nas są przewidziane Wspólne melodie inne niż smutek. Wiał dziś podstępnie - szumem w harmonię Wejść usiłował z moją pamięcią, A gdybym w okno nie huknął pięścią, Nuciłbym za nim - byłoby po mnie.

Przynajmniej GDZIEŚ prowadzi 😝 Dziękuję!

Ha! No widzisz! Jak mówił obecny marszałek sejmu: "obrazić też trzeba umieć" 😁

I co? Wygonili Cię z domu? 😝

Było, było! 😉 ...Mefisto? xD

Żebyś wiedziała xD

Do wszystkich naszych pomysłów na wspólny biznes dokładam jeszcze jedną propozycję: ja piszę rymowanki, a Ty interpretacje do nich, żeby ludzie potem myśleli, że te rymowanki są wielce głębokie :P

Napisz swój! Podobny, tylko o samotności!

Już się chciałem rzucać, że nie, że ja bym wiersza pod tak banalnym tytułem jak "Miłość" nie napisał, ale... no tak, znalazłem, mam :P Na usprawiedliwienie powiem, że u mnie ten tytuł był użyty ironicznie i z pełną świadomością banału :P

Teraz już znam, bo wygooglowałem ;P Słyszałem kiedyś takie powiedzenie: "lepiej milczeć i udawać głupiego niż się odezwać i rozwiać wszelkie wątpliwości" :P

Bo nie ma analogii, jest jedynie inspiracja. Czyż nie jest często tak, że ci właśnie ludzie, którym brak choćby podstawowej wiedzy i ogarnięcia, mają często żal do kogoś, że dysponuje większą wiedzą? Wszak ludzie nauki sami siebie na stos nie posyłali, prawda? ;>

No bo nie jest dosłownie o tym, ale to mnie sprowokowało do napisania takiego wierszyka ;> Dziękuję, ze doceniasz rymy. Zawsze chciałem zrymować z czymś słowo "mutant"! :P Nie pierwszy raz pod żartobliwym tytułem ukrywam poważniejsze historie - pamiętasz wierszyk "Matka wie, że piszesz wiersze?" ? ;>

@Wędrowiec.1984 @Marek.zak1 Wierszyk jest jednym wielkim szyderstwem. Wymyśliłem go, oglądając w Internecie filmik, na którym koleś robi sondę uliczną, chodzi i pyta "jak by pan zareagował, gdyby pana dziecko wyznało, że jest homo sapiens", a ludzie mówią rzeczy typu "wygoniłbym z domu" xD

@emwoo Nie, dziękuję, bo mam nieodparte wrażenie, że mnie trollujesz :P

@poezja.tanczy Koszmarne rymy i kompozycja i sądzę, że napisane ze świadomością. Tym bardziej nie rozumiem, czemuś tak ciekawy pomysł pokalał tak złą formą ;P

@tomass77 Fajny, nostalgiczny obrazek, bardzo sugestywny. Lubię czytać wiersze, które mają zapach - ten ma ;> O ile dobrze rozumiem końcówkę, to wiersz jest wspomnieniem jakiegoś dawnego friendzonu, który po latach wciąż uwiera ;>

Dobrze zacząć od pozytywnego komentarza, bo czuję, że za ten wiersz mogą być baty xD Dziękuję ;*

Dobra, po prostu się przyznaj, że odnalazłaś moje social media i zbudowałaś na ich podstawie profil psychologiczny xD

@Maciej_Jackiewicz Rymy dokładne chyba w stu procentach, trochę zapychaczy zbyt mocno rzucających się w oczy (w drugiej strofie w trzech wersach z rzędu masz "już"), ale zupełnie mnie to do Twojego sonetu nie zniechęca, bo poza tymi kilkoma niedoskonałościami widzę ogrom pracy, jaki włożyłeś w ten wiersz. Brzmi naprawdę dobrze!

No wizję mojej codzienności roztoczyłaś taką, zupełnie jakbyś była i widziała - pluszowe zabawki, fluorescencyjne gwiazdki i Slash ;D

Za pochwałę puenty przepiękne dzięki! A odnośnie reszty komentarza: nie strasz, nie strasz, bo... :P Normalnie jakbyś tu była, jaśnie pani! ;P

Nie człowiek jestem, lecz żywe mięso, Dla niepoznaki chodzące w butach, Czarcie - nie boskie jam podobieństwo, Na cnót obrazę - parszywy mutant. Dłonie nie po to mam, bym się modlił, Lecz wieży Babel budował piętra. Chcę szkłem lunety niebo upodlić - Tak mnie poznania demon opętał. Zbyt zgniły umysł mój na mistyków, Którym sens życia jawił się w piśmie. Biada mi, dumnie zmierzam donikąd, Gdy - wciąż za głupi - myślę, że myślę.