Kwiatuszek

@ManekDziękuję:-)

@Manek Poezja jest wszędzie, nawet w garnku z bigosem! Jak zwykle świetny wiersz! Pozdrawiam!

@[email protected] Dziękuję za serduszka! Pozdrawiam!

Ktoś kogoś kocha, uśmiechem darzy. Ktoś o kimś śni lub o kimś marzy. Ktoś kogoś w czoło całuje czule. Ktoś komuś teraz zadaje bóle. Ktoś komuś gwiazdę z nieba zdejmuje. Ktoś inny życie właśnie rujnuje. Ktoś komuś kwiaty kupił z okazji. Obiektem westchnień był lub fantazji. Ktoś kogoś goni przed kimś ucieka. Relacji naszych temat to rzeka.

@Rolek Cóż mam rzec, podoba mi się;-))) Szczególnie piękny obraz skrzaciej wioski.

@Hula Bez wątpienia, poezja to inne postrzeganie świata. @Kapistrat Niewiadomski Wiersze dla dwunastoletnich dziewczynek również są potrzebne. Wszak na tym świecie nie tylko my - dorośli żyjemy;-)

@Manek Genialne! Po prostu genialne!

@Kłapouchy Nie wiem czy się aż tak bardzo znam, ale podoba mi się bardzo! Kiedyś gdzieś słyszałam, że każdy zakochany zostaje kiedyś poetą;-)

@Lahaj Energia pozostanie...

@Rolek A to ci Stephen!

@izabela799 Bardzo piękny wiersz! Pozdrawiam.

@LeszczymDziękuję:-)

@Kapistrat Niewiadomski Poprawione:-) Sugestie schowane do odpowiedniej szufladki odpowiedzialnej za pisanie. Dziękuję i pozdrawiam serdecznie!

@Natuskaa Dziękuję za przeczytanie:-)

@WiechuJK Cieszę się bardzo, że się podoba. Nasze umysły to naprawdę ciekawe zagadnienie. Pozdrawiam serdecznie!

@bajaga1 Tak to prawda. A jaka to radość po latach zobaczyć zabawkę jaką się miało. Często tak mam zwiedzając muzea. Dziękuję i miłego wieczoru!

@bajaga1 Powiało smutkiem, ale pięknie. Pozdrawiam!

@Rolek Ciągi dalsze mają to do siebie, że nie zna się ani dnia, ani godziny... ot, po prostu się pojawiają. Dzięki;-)

@TylkoJestemOnaDziękuję bardzo!

Kolejny dzień przywitał nas piękną, słoneczną pogodą. Mój mąż i synek mieli w planie wybrać się do miasta na drobne, męskie zakupy. Nie przepadałam za miejskim gwarem, więc postanowiłam wykorzystać chwilę wolnego czasu na spotkanie z przyjaciółką. Nie musiałam jej długo namawiać na odwiedziny. Mieszkałyśmy tylko kilka kilometrów od siebie, jednak zabieganie dnia codziennego powodowało, że rzadko się widywałyśmy. Przyjechała zaraz po obiedzie. Zaparzyłam kawę i pokroiłam chlebek bananowy, który zdążyłam upiec z samego rana. Jeszcze niedawno nie znajdowałam czasu na pieczenie. Teraz, kiedy większość zysków czerpię ze sprzedaży książek, mam zdecydowanie więcej czasu na delektowanie się życiem. Tak, tak , zaraz ktoś powie : -Jak to? Nie masz czasu na spotkanie się z przyjaciółką a za chwilę chwalisz się jego nadmiarem, który wykorzystujesz na upieczenie chlebka bananowego, tak bez okazji? - Otóż sprawa jest bardzo prosta. Do tanga trzeba dwojga, jak to mawiają. Ciężko było nam się zgrać, bo kiedy jedna miała chwilę wolną druga akurat była zajęta. I tak potrafiło minąć trochę czasu. Usiadłyśmy wygodnie na czekoladowym, welurowym narożniku. Otoczone niezliczoną ilością kremowych, miękkich poduszek. Na szklanej ławie postawiłam kubki z kawą, której aromat roznosił się chyba po całej okolicy. Świeżo upieczony chlebek bananowy świetnie się z nim komponował. Monika wzięła łyk kawy i położyła sobie na talerzyku kawałek ciasta. Jej wzrok zatrzymał się na szklanej ławie. - Aga... Kiedy byłam tu rok temu na tej ławie miałaś zawsze stosy kartek - przypominajek. Przeniosłaś swoje karteczki pamięciowe w inne miejsce? - zaśmiała się. - Pamiętam, że na lodówce też było ich pełno a dziś zauważyłam tylko kilka. Odwzajemniłam jej uśmiech : - Powiem Ci , że ciekawa historia z tymi kartkami. Kiedyś faktycznie musiałam wszystko na nich zapisywać. Ciągle wmawiałam sobie, że jak nie zapiszę to na pewno zapomnę - tłumaczyłam przegryzając świeżo upieczony chlebek bananowy. - Zrobiłam sobie jednak pewien test. Raz i drugi celowo nie zapisałam czegoś na kartce powtarzając jednocześnie w myśli " będę pamiętać, będę o tym pamiętać... " . I wiesz co? Ku mojemu zdumieniu te rzeczy same przychodziły mi na myśl w idealnym dla nich momencie. Myśl o kupnie płynu do mycia naczyń pojawiała się w sklepie zanim skręciłam w alejkę z artykułami chemicznymi. Załatwianie ważnych spraw również dawało o sobie znać odpowiednio wcześnie bez spoglądania na kartkę. - To aż niewiarygodne! - zdziwiła się Monika poprawiając mięciutką, pluszową poduszkę. - Spróbuj - powiedziałam. - Nie masz pojęcia jaką fajną zabawą mogą być ćwiczenia z własnym umysłem. Cały czas robiłam błąd, bo sama programowałam go mówiąc " na pewno zapomnę " . A wystarczyło zamienić to na proste " będę pamiętać "...

@Rafael Marius Dziękuję bardzo!

@Natuskaa Te impulsy to chyba każdy tak ma a przynajmniej większość:-) Oby u Ciebie było ich jak najwięcej, chętnie poczytam jeszcze.

@Natuskaa Czytam już któreś Twoje opowiadanie i za każdym razem czuję niedosyt, że już się skończyło. Pięknie piszesz i cudownie postrzegasz otaczający świat! Pozdrawiam :-)

@Natuskaa Mi również się podoba:-)

@Waldemar_Talar_Talar Dziękuję i życzę miłego wieczoru! @Dared U mnie to całkiem miłe wspomnienia. Żal, że to wszystko minęło bezpowrotnie. Dziękuję;-)