Poezja to życie

Byłaś dla mnie Taką wiosną radosną Która otwiera Swoje łono Ale to był sen Więc proszę Nie uciekaj Trzymane w rękach wrzeciono I pokaż mi Swoje prawdziwe oblicze Wiatr jesienny Zgasił na cmentarzu Już wszystkie znicze

Twoje serce jest tam Gdzie dom twój A twoje piękne Kobiece ciało Odziane jest w świąteczny strój Kolorowymi barwami malowany Obraz ten przed moimi oczami Jest mi dobrze znany Twój oddech jest tam Gdzie dom twój A twoje piękne Kobiece ciało W czarnej bieliźnie Ma taki dobry krój I twój świat Kolorowymi barwami malowany Jest mi dobrze znany I nigdy przeze mnie Nie został wyśmiany

Ujrzałem cię Nagą jak z obrazka I opadła twoja Ostatnia maska Słychać było tylko Miejski gwar I był chłód jesienny A nie letni skwar I wciąż wołałem cię A sen spod powiek wyrwał się

Ślady twojej szminki Zostały na potłuczonym szkle A ja widziałem twoją twarz W niewyraźnym tle

Dla mnie jesteś Całym światem Utkanym z kolorowych barw Utkanym z drogiej pajęczyny Jak mógłbym nie zdobyć serca Tak pięknej dziewczyny?

Ukryte we wspomnieniach I marzeniach Twoje serce bije Jest jak z pięknego snu

Jesteś moją największą Miłością w życiu I widzę twoją twarz W lustra odbiciu Czuję jak Płomienie namiętności Pożerają twoje ciało Mówisz do mnie: ''bierz mnie śmiało'' I wciąż twój obraz maluje Wyznaje co do ciebie czuję Kocham cię To tylko dwa słowa Dla ciebie rodzę się od nowa I słucham śpiewu ptaków I szumu leśnego Takiego pięknego Tylko z tobą To wszystko ma sens Tylko z tobą Smakuje każdy życia kęs Tylko tyle i aż tyle W tobie rozkwitają życia chwile

Jest tak pięknie Gdy marzę o tobie W moim śnie I czekam Na twój pocałunek Jak na pierwszy blask księżyca Bo bez ciebie Jest taka pusta Moja okolica I wyczuwam Ruchy twoich bioder Takie namiętne W rytm muzyki falujące Takie piękne nasze chwile Zaskakujące I nic nie jest Takie jak dawniej A ja chcę Tylko trafić W twoje objęcia Nasze piękne twarze I podniszczone Czarno białe zdjęcia

Jestem na każde Twoje skinienie A gdy mnie nie ma To na twojej twarzy Pojawia się zaskoczenie Ale pójdę tam gdzie ty I zawsze tobie pomogę Bo ty jako jedyna Potrafisz wskazać mi Właściwą drogę Do światła i do miłości Jesteśmy w końcu Niewolnikami pulsującej namiętności I nie obrócimy się nigdy W pył nicości

Ty i twoje łzy Po policzku płynące I wciąż zrywam dla ciebie Maki pachnące Chcę skosztować Boskiego nektaru Między twoimi udami I gdy mam cię W swoich objęciach To już nie gonię za marzeniami I pragnę tylko Aby nasze zbliżenia Kończyły się namiętnymi pocałunkami Tu i teraz Na zawsze Na wieki Ten piękny plaży brzeg Z tobą nigdy nie był daleki

Pierwszy pocałunek I ten ostatni Nasz los był dostatni Umiejętnie prowadziłem cię Przez labirynt życia A w lustrze już Nie było twojego odbicia Zostało tylko Serca łkanie I martwej duszy wołanie

Spotkajmy się tam Po drugiej stronie rzeki Gdzie horyzont nie był daleki Naszych ciał spragnionych Takich pięknych i wymarzonych

@helenormeller Wszystkie interpretacje są dopuszczalne. Pozdrawiam

Twoja skóra Pachnie majowym bzem A ja jestem tylko Szarym tłem Nie wyróżniającym się Z miejskiego tłumu I nie mogącym znieść Tego zgiełku i szumu Wciąż rozpadam się W twoich ramionach

Przed nami były drzewa konające A twoje usta smakowały Jak maki pachnące Całowałem je tak czule Powiedziałaś do mnie tylko: ''mocno cię przytulę'' I razem zaśniemy Wtuleni w swoje objęcia Piękna młoda para I czarno białe zdjęcia I doczekamy wielu Wschodów i zachodów słońca A naszych gorących pieszczot Nie będzie widać końca

W ogrodzie magicznych zdarzeń Będę szukać dzikich wrażeń Tylko razem z tobą I szukać twoich śladów Na zamarzniętym śniegu Będziemy się kochać Tak daleko od brzegu A nasze pocałunki Będą pachnieć Pieczonym jabłkiem z ogniska Przecież wiesz Jak bardzo jesteś Dla mnie bliska I dla ciebie zapalam Ogień miłości Chcę zatonąć W twoich objęciach I drżeć z szalonej namiętności

Złapmy się za ręce I śpiewajmy pieśni miłosne W oczekiwaniu na kolejną wiosnę Bo już nic nie będzie Takie jak dawniej Tylko śpiew ptaków z rana I gorzki łyk szampana To poczułem To zapamiętałem Tak jak ty I twoje łzy Płynące w potoku Chcę być razem z tobą Tam na słonecznym stoku Nie liczyć dni ani lat I pokochać tak jak ty Ten okrutny świat

Tacy piękni A ich miłość Twardsza od stali Niczego się nie bali I razem trzymając się za dłonie Słuchali śpiewu ptaków I wiatru sierpniowego Takiego pięknego W ich żyłach Pulsowała ta sama krew Dwa serca i dwa oddechy I modlili się tylko O przebaczenie za grzechy Historia z życia wzięta On cudny ona cudna I twarz taka uśmiechnięta Potem nastąpił koniec pieśni Byliśmy tacy sami Tak samo śmieszni Tak samo grzeszni

Gdy budzę się Wcześnie o świcie To czuję jak Płynie w tobie życie I dlatego modlę się O nasze wspólne chwile Razem spędzone My tacy piękni A twarze innych zaskoczone Że miłość to nasz dar My tacy wyjątkowi Na tle innych par

Został mi tylko Śpiew wiatru jesiennego I miejski szum Taki dziki tłum A ja jestem sam Zatapiam się W oceanie ciszy Już nikt mnie nie usłyszy Został mi tylko Śpiew wiatru jesiennego Takiego cudownego Jak życie I pęknięte w lustrze odbicie Panta rhei Wszystko płynie

Nagle ciemno się zrobiło A we mnie wspomnienie O naszych pocałunkach odżyło Teraz sam dryfuję Po bezkresnym oceanie A ty byłaś kiedyś przy mnie Moje ty kochanie Twój dotyk był jak Słodki narkotyk I prowadził mnie Przez ciemność Przez mrok A gdy odchodziłaś To słyszałem Każdy twój krok Stukot twoich obcasów Stuk stuk stuk! A do drzwi Puk puk puk! I nagle wszystko Stało się jasne Jak letnie słońce I jak twoje ciało Makami pachnące Które kiedyś Tak mocno wąchałem I czule całowałem Teraz zostały tylko Senne marzenia I słodkie wspomnienia Zostawiające ślady na twarzy To już więcej się nie zdarzy

Światło miłości Pali się w tobie I we mnie Chcę poczuć to W moim śnie Twój dotyk gorący Jak żar namiętności palący Idę do niego Ze wszystkich stron A gdy wołam twoje imię To bije weselny dzwon I nic nie jest tym Czym wcześniej było Uczucie zwątpienia We mnie odżyło

@Ana Ten wiersz to nie autentyczne przeżycia tylko fikcja literacka a raczej poetycka. Pozdrawiam serdecznie:)

Czas płynie Jego blask rozświetla noc Jak księżyc w dolinie Wyciągam do niego dłonie I modlę się o spokój duszy Żadna łza już mnie nie wzruszy Chcę tylko uchwycić Ten obraz szczęścia Zapisać na czarnej kliszy I odejść w martwej ciszy

Tyle słów wypowiedzianych Tyle pięknych ciał niekochanych A wszystko to prowadzi mnie W ramiona obłędu Który to już raz z rzędu? Nie wiem tego Chcę tylko przeżyć Coś wyjątkowego Jak uniesione letnim wiatrem dłonie Już żadnej łzy nie uronię