Poezja to życie

Przyjdziesz po mnie ty Wraz ze światłem Które nie ma końca I będziemy się przytulać W zimowych promieniach słońca Nawet czas będzie Po naszej stronie Gdy wyciągniemy Do niego dłonie I będziemy w milczeniu Błogim spokojem się rozkoszować Twoje usta powinny Jak słodkie wino smakować

My otuleni Białymi płatkami śniegu Trzymamy się za dłonie Kradnąc sobie pocałunki A życie toczy się Nieśpiesznym rytmem Nie martwimy się o nic W rękach zatrzymując czas Piękna miłość Jest tak blisko nas

Jedno serce Jedno ciało Twój pocałunek Wciąż mi mało! Jeden oddech Jeden grzech Ogarnia mnie pusty śmiech! Jeden głos Jeden czas Noc okryła nas! Białymi płatkami śniegu I widać tylko łodzie Dobijające do brzegu

Dni i noce Tak szybko mijają A my w okowach namiętności Tacy pięknie uwięzieni Gdzieś tam w dolinie cieni Nie liczy się nic Tylko my tu i teraz Mocno przytuleni To się nie zmieni Zajęci swoimi ciałami I tylko ślady butów Zostały na białym puchu

Jesteś taka piękna Jak róże w błękicie I kocham cię nad życie A urodą olśniewasz Wszystkie gwiazdy na niebie Jak to dobrze, że mam ciebie!

Grosik za twoje myśli Trochę ciepła mi wyślij I przytul mnie Bądź ze mną we śnie Na wzburzonym oceanie czasu Z tobą chcę być Tak prosto żyć I karmić się miłością Jak kromką chleba Tego mi trzeba Twoich pocałunków I odrobiny nieba

Jak ciepłe powietrze Tak ja muskam twoją skórę Bo jesteś taka piękna W nagiej naturze Oddycham tobą I muskam twoje usta Delikatne jak płatki kwiatów Letnią porą Bo jesteś skarbem moim I utkaną w białe barwy nadzieją A ludzie niech się śmieją

@ais Zmieniłem na zanurz. Teraz powinno być dobrze.

Jesteś głosem drżenia Który świdruje w moim sercu I patrzę na ciebie Przez obłoki niebieskie Chcę złapać cię za dłoń I pamiętaj dobry Boże! Od złego nas chroń! I zanurz nas w ciszy Która roznosi się Na cztery świata strony

Jesteś promykiem ciepła Który przenika Do mojego serca i duszy I pachniesz jak Płatki jesiennych kwiatów Prowadzisz mnie tam wysoko Na szczyty uniesienia Bo z tobą świat Jest taki piękny I nic innego nie ma znaczenia Bogini

Wiem na co się piszę Na pocałunki z tobą I przejmującą ciszę

Gdy nadchodzi noc Blask księżyca jest w rozkwicie Gdy nadchodzi noc Gaśnie tak szybko życie Malowane na czarno biało W horyzoncie zdarzeń A mi nie zostało nic Oprócz słodkich marzeń Które wyprowadzają mnie Z twoich ramion Pustka...

W sekretnej dolinie Wyryłem twoje imię na skale I nie wiedziałem Czy kochać cię Czy wylewać swoje gorzkie żale I choć na moment Zbliżyć się do twojego łona Bo byłaś tylko ty I wyrwana z pamiętnika strona Która prowadziła mnie Ku przepaści

Gdy noc otula nas Swym magicznym chłodem Wtedy jesteśmy zajęci Tylko sobą Tu i teraz A życie odmierza czas Jak w klepsydrze I rodzimy się na nowo Z naszych ust nie pada Nawet żadne słowo

@TectosmithA ja na to w porządku. Wena twórczo poetycka przychodzi:)

Bądź przy mnie W łatwy i trudny dzień I nakarm mnie Swoimi gorzkimi łzami Pokaż mi świat Taki jaki chcę I otul mnie Ciepłem jedwabnego aksamitu Przecież wiesz że Gdy jesteś blisko To płonę cały z zachwytu!

W okruchach wspomnień i marzeń Zostało jedno miejsce dla ciebie Bo ty jesteś taka śliczna Jak aniołek w niebie Miejsce specjalnie wyznaczone A twoje dłonie jak w uścisku splecione Pachną deszczem jesiennym Bo ty jesteś ideałem piękna niezmiennym Który prowadzi mnie W leśne doliny A życie mija tak szybko Jak mijają godziny

@Waldemar_Talar_Talar Dziękuje bardzo i również pozdrawiam

Pragnę uchwycić Choć odrobinę twojej miłości I zanurzyć się W głębokiej nicości Podczas gdy my W diabelskich objęciach I twarze we mgle Na zdjęciach Czy to chaos kontrolowany? Czy dziwny świat w snach Czarno białymi barwami malowany?

@Stary_Kredens Również pozdrawiam @A-typowa-b Dziękuje bardzo:)

Listopadowa mgła Okryła doliny A my kochaliśmy się I mijały nam godziny W nieśpiesznym tempie Gdzieś zagubiły się nasze słowa I zostaliśmy tylko my Jedna i druga ciała połowa Śpiewająca pieśni miłosne I została tylko modlitwa Czekająca w deszczu na wiosnę

Jesteś przy mnie I nie odchodzisz Jak podmuch złocisty Tak dobrze pamiętam Wszystkie od ciebie listy W pochmurne dni I w pochmurne noce pisane Bo życie z tobą Było tak dobrze poznane Jak odkryty ląd A budzić się przy twoim boku To nie był błąd Tylko radość i spokój duszy Już nikt tego nie zagłuszy

Dmucha ten wiatr zimny Ten zimowy A nasze gdzieś pogubiły się Dwie połowy W plątaninie kłamstw I pogubionych słów Przecież byłaś taka piękna Gdy ujrzałem cię znów Stojącą obok mnie Jak obłok błękitny A czas uciekał Stawiając cel ambitny

Budzi mnie jesienna słota A ty otwierasz snów wrota Dokąd zaprowadzą mnie Tego labiryntu meandry Życie jak pusta wina lampka I trochę cholernej chandry Czy to wszystko skończy się Jesteś tak niewyraźnie zamglona Jak postacie we śnie

Noc otula nas Swym chłodnym dotykiem I miłość jest dla nas Zbawiennym narkotykiem A ja odmierzam czas Ku przeznaczeniu Wszystko tak nagle zamarło W krępującym milczeniu