Poezja to życie

W sekretnej dolinie Wyryłem twoje imię na skale I nie wiedziałem Czy kochać cię Czy wylewać swoje gorzkie żale I choć na moment Zbliżyć się do twojego łona Bo byłaś tylko ty I wyrwana z pamiętnika strona Która prowadziła mnie Ku przepaści

Gdy noc otula nas Swym magicznym chłodem Wtedy jesteśmy zajęci Tylko sobą Tu i teraz A życie odmierza czas Jak w klepsydrze I rodzimy się na nowo Z naszych ust nie pada Nawet żadne słowo

@TectosmithA ja na to w porządku. Wena twórczo poetycka przychodzi:)

Bądź przy mnie W łatwy i trudny dzień I nakarm mnie Swoimi gorzkimi łzami Pokaż mi świat Taki jaki chcę I otul mnie Ciepłem jedwabnego aksamitu Przecież wiesz że Gdy jesteś blisko To płonę cały z zachwytu!

W okruchach wspomnień i marzeń Zostało jedno miejsce dla ciebie Bo ty jesteś taka śliczna Jak aniołek w niebie Miejsce specjalnie wyznaczone A twoje dłonie jak w uścisku splecione Pachną deszczem jesiennym Bo ty jesteś ideałem piękna niezmiennym Który prowadzi mnie W leśne doliny A życie mija tak szybko Jak mijają godziny

@Waldemar_Talar_Talar Dziękuje bardzo i również pozdrawiam

Pragnę uchwycić Choć odrobinę twojej miłości I zanurzyć się W głębokiej nicości Podczas gdy my W diabelskich objęciach I twarze we mgle Na zdjęciach Czy to chaos kontrolowany? Czy dziwny świat w snach Czarno białymi barwami malowany?

@Stary_Kredens Również pozdrawiam @A-typowa-b Dziękuje bardzo:)

Listopadowa mgła Okryła doliny A my kochaliśmy się I mijały nam godziny W nieśpiesznym tempie Gdzieś zagubiły się nasze słowa I zostaliśmy tylko my Jedna i druga ciała połowa Śpiewająca pieśni miłosne I została tylko modlitwa Czekająca w deszczu na wiosnę

Jesteś przy mnie I nie odchodzisz Jak podmuch złocisty Tak dobrze pamiętam Wszystkie od ciebie listy W pochmurne dni I w pochmurne noce pisane Bo życie z tobą Było tak dobrze poznane Jak odkryty ląd A budzić się przy twoim boku To nie był błąd Tylko radość i spokój duszy Już nikt tego nie zagłuszy

Dmucha ten wiatr zimny Ten zimowy A nasze gdzieś pogubiły się Dwie połowy W plątaninie kłamstw I pogubionych słów Przecież byłaś taka piękna Gdy ujrzałem cię znów Stojącą obok mnie Jak obłok błękitny A czas uciekał Stawiając cel ambitny

Budzi mnie jesienna słota A ty otwierasz snów wrota Dokąd zaprowadzą mnie Tego labiryntu meandry Życie jak pusta wina lampka I trochę cholernej chandry Czy to wszystko skończy się Jesteś tak niewyraźnie zamglona Jak postacie we śnie

Noc otula nas Swym chłodnym dotykiem I miłość jest dla nas Zbawiennym narkotykiem A ja odmierzam czas Ku przeznaczeniu Wszystko tak nagle zamarło W krępującym milczeniu

Ty jesteś światem moim Z kolorowych barw utkanym Tak dobrze mi znanym Na niebie gwieździstym Każdej nocy widzę twoje oblicze I tak szybko gasną Wszystkie znicze Na każde twoje skinienie A gdy jestem obok ciebie To czuję w palcach mrowienie Ukazujące mi majestat Twojej postaci I dobra miłość pokarmem Z twoich ust się bogaci Gdy tyle jest wokół Kochających sióstr i braci

Jutro wydaję się Tak daleko Bez ciebie I twojego dotyku Smak twoich ust Jest podobny Do boskiego narkotyku Który budzi mnie Z letargu koszmarnej nocy Nikt już nie wzywa pomocy Jest tylko tu i teraz Czas zatrzymany Okruchami wspomnień Wzywa mnie do ciebie I tylko my razem W obcym niebie Skuci łańcuchami Razem trwamy I nawet śnieg i mróz Zawsze przetrwamy

Przez łąki kwitnące Przez doliny makiem pachnące Przez lasy jesienne Przez czasy niezmienne Idę do ciebie Aby liczyć gwiazdy Na nocnym niebie I ujrzeć piękno doskonałe Ciało bogini i mityczną chwałę Ukryte w oceanie zapomnienia A reszta nie ma znaczenia

Widzę twoje w lustrze odbicie I nie gaśnie we mnie życie Gdy cicho zakradam się Do twojego łona Spotkajmy się tam Gdzie druga W zaświatach strona Pomalowana barwami Pochmurnego nieba

W potoku zagubionych słów Chcę usłyszeć cię Nawet wtedy gdy śnię Na oceanie dryfującego życia Chcę złapać cię Mocno w ramiona Aby była zapisana każda Pamiętnika strona Ukazująca prawdę O błagalnym istnieniu Gdy tłum stoi w milczeniu

Uchwycę obraz twojego piękna Utkany z kolorowych snów I ujrzysz mnie znów Tak pięknie dla ciebie Oddanego i wyjątkowego Czekającego z bukietem czerwonych róż I nie zakończysz tego już

Zrozum niezrozumiałe Ścieżki dawno temu wydeptane Które prowadzą Do punktu wyjścia I do łez doliny Tak szybko mijają Te ostatnie godziny Razem z tobą spędzone I bólem naznaczone

Krótko trwa ta noc Gdy jesteśmy sami Otuleni ciepłem swoich ciał A czas tak do przodu gnał I nic nie było tym Czym się wydaje A nasze ciała w miłosnym Uścisku splątane Trwały tak zaciekle I miłość się urządziła Nawet w samym piekle!

Kochaj mnie Nawet w moim śnie W jesienne dni I jesienne noce Pozwól mi zrozumieć Istotę twojej bliskości Czy popłyniemy razem Na falach szalonej namiętności?

@Kapistrat Niewiadomski Dziękuje za konstruktywną krytykę i cieszę się, że Ci się podoba:)

Przytuleni, wymarzeni Dobrej sprawie oddani A dni mijały i noce gwiaździste Czas płynął swoim rytmem I w potoku słów Wszystko gubiło swoje znaczenie Byliśmy tylko my I nasze istnienie Skryci ponad chmurami Piękne życie naznaczone Cudownymi kochankami

Twoje pocałunki Jak płatki kwiatów Delikatne i powabne Otulają mnie Mrokiem nocy Ostatecznym i bezpiecznym A bez ciebie Moja droga ku gwiazdom Wydaje się czymś zbytecznym